نظر آیت الله هاشمی در مورد حجاب امروز و سال 65

یکشنبه 23فروردین94:

هاشمی رفسنجانی در همایش بانوی انقلاب: چرا همه مصیبت ما اینست که زنان با این ظاهر به خیابان می‌آیند؛ پس ظلم‌ها، زندان‌ها و سرکوب‌ها چه می‌شود؟

 

دیروز اکبر هاشمی، 12اردیبهشت65:

خطبه اول نماز جمعه تهران، دانشگاه تهران”… ما الان بعضی افراد را هرقدر نصیحت می‏کنیم و از طریق تقوا می‏خواهیم به این محیط سالم برسانیم، هنوز یک مقاومتهای منفی دیده می‏شود.

پس از هفت سال از انقلاب بعضی از خانمها متأسفانه، هنوز به این راضی‏اند که مقداری از مویشان بیرون باشد و یا به اینکه پشت در خانه ‏هایشان بایستند و وقتی که کسی عبور می‏کند، اندام لخت خود را نشان بدهند. اینها چه مطلوبهایی هستند؟!

 

تا به حال با این طور افراد خیلی با نصیحت و موعظه برخورد کرده‏ایم و هنوز هم بعضی از شهرهای بزرگ، این بلیّه را دارند و در بعضی مغازه‏ها این گونه مسایل ترویج می‏شود. در بعضی ادارات هنوز خوب مراعات نمی‏شود، و اینها خطرناک است.

فکر می‏کنم که پس از هفت سال تحمل ما هم تمام بشود. مردم حزب‏اللَّه چند بار طغیان کردند و در خیابانها ریختند تا اینکه وزیر کشور و دیگران از همین تریبون نمازجمعه خواهش کردند و به آنها (حزب اللَّه) وعده دادیم که اینها خودشان آدم می‏شوند؛ ولی باز می‏بینیم مثل اینکه اینها یک مقدار احتیاج به خشونت دارند. البته شورای عالی قضایی یک پیش نویس لایحه‏ای را تهیه کرده است و مقدماتش را فراهم کرده‏اند و همان طور که ما قبلاً به حزب اللَّه وعده داده بودیم، لایحه‏ای تنظیم کرده‏اند و به هیأت دولت فرستاده‏اند که به مجلس خواهد آمد، که همین روزها مناطقی را برای بازسازی خانمها و آقایانی که دچار مرحله‏ای از فساد اخلاقی هستند در نظر بگیرند.

بر این اساس که اینها نوعاً آدمهای مرفه‏ای هستند و درد و مشقت کار و این حرفها را نچشیده‏اند، بلکه با پولهای بادآورده‏ای که یا شوهرانشان دزدیده یا خودشان می‏دزدند یا به ارث رسیده است و یا چیزهای دیگر، این جوری به بار آمده‏اند. و فکر شده که در هر منطقه‏ای یک اردوگاه برای اینها درست کنند و در آن اردوگاه وسایل کار بگذارند، معلمین اخلاق نیز در آنجا بگذارند. البته و بر اساس احکام دادگاه؛ یعنی همین طوری نیست که از خیابان بگیرند و به آنجا ببرند.

کسانی که این کارها را انجام می‏دهند، تحویل دادگاههای فوری می‏شوند و دادگاهها، اینها را محاکمه می‏کنند، و اگر دیدند که مداومت بوده است، آنها را به اردوگاه تحویل می‏دهند، مدت زمان را هم تعیین می‏کنند، سه ماه، دو ماه، پنج ماه، یک سال، دو هفته در آنجا بمانند، درس هم بخوانند و کار هم بکنند. خرجشان را هم باید خودشان در آنجا بدهند، چون اینها نوعاً از قشر مرفه هستند. یا آنجا کار بکنند و خرج خودشان را بدهند. چون شورای نگهبان اجباری نکرده است که کار بکنند – آزادی وجود دارد – بنابراین اساس، آنها بروند آنجا بنشینند و خرجشان را هم شوهرانشان باید بدهند. دولت خرجی به اینها نخواهد داد. من بارها گفته‏ام که به اینها اهانت مرگ بر بی‏ حجاب و این کارها را نکنید، و بگذارید که کم کم بفهمند. اما نمی‏فهمند.

………………………………………………..

 

در پشت هر افراطی منتظر یک تفریط باشید