از دعاهاى امام سجاد (علیه السلام) در ترس از خدا

از دعاهاى امام سجاد (علیه السلام) در ترس از خدا

خانه / قرآن و عترت / عترت / ستارگان هدایت / امام سجاد (علیه السلام) / از دعاهاى امام سجاد (علیه السلام) در ترس از خدا

دعاهاى امام سجاد (علیه السلام) در رابطه با ترس از خدا

از دعاهاى امام سجاد (علیه السلام) در ترس از خدا

امام سجاد علیه السلام
امام سجاد علیه السلام
  1.  خدايا، مرا راست ‌و‌ معتدل آفريدى، ‌و‌ در‌ كودكى پروراندى، ‌و‌ به‌  قدر كفايت روزيم دادى.
  2. خدايا، من‌  در‌  كتابى كه‌  نازل فرمودى،  ‌و‌  بشارتى كه‌  به‌  بندگانت داده اى يافته ام كه‌  فرموده اى: «اى بندگان من‌  كه‌  درباره خود زياده روى  ‌و‌  ستم كرده ايد، از‌  رحمت خدا نوميد نشويد، كه‌  خداوند همه گناهان را‌  مى آمرزد»،  ‌و‌  از‌  من‌  گناهانى سر‌  زده كه‌  خود مى دانى  ‌و‌  بلكه از‌  من‌  به‌  آنها داناترى. پس‌  واى از‌  بى آبرويى از‌  گناهان كه‌  پرونده ات برايم برشمرده است.

  3.   پس اگر  ‌آن موارد اميدوارى من‌  به‌  عفو  ‌و‌  بخشش تو‌  كه‌  همه چيز را‌  شامل است نبود خود را‌  به‌  دست هلاكت مى سپردم،  ‌و‌  اگر كسى مى توانست از‌  پروردگار خود بگريزد من‌  سزاوارترين كس بودم كه‌  از‌  تو‌  بگريزم،  ‌و‌  تو‌  آنى كه‌  هيچ چيز نهانى در‌  زمين  ‌و‌  آسمان بر‌  تو‌  نهان نيست جز  ‌آن كه‌  را‌  حاضر خواهى آورد،  ‌و‌  همين بس كه‌  تو‌  جزا دهنده  ‌و‌  همين بس كه‌  تو‌  حسابگرى.

  4. خدايا، تو‌  جوياى منى اگر بگريزم،  ‌و‌  دستگير كننده منى اگر فرار كنم، پس‌  اين منم كه‌  فروتن  ‌و‌  خوار  ‌و‌  سرافكنده در‌  پيشگاهت قرار دارم، اگر عذابم كنى شايسته آنم،  ‌و‌  آن- اى پروردگار من- از‌  سوى تو‌  عين عدل است،  ‌و‌  اگر از‌  من‌  درگذرى هميشه عفو تو‌  شامل حالم بوده،  ‌و‌  لباس عافيت بر‌  تنم پوشانده اى.
  5. پس اى خدا، به‌  نام هاى مخزون  ‌و‌  پوشيده ات،  ‌و‌  به‌  انوار ذات  ‌و‌  بزرگواريت كه‌  حجاب ها  ‌آن را‌  پوشانده اند، از‌  تو‌  مى خواهم كه‌  بر‌  اين نفس بى تاب  ‌و‌  اين استخوان هاى پوسيده بى طاقت رحم آورى، نفسى كه‌  تاب گرماى آفتاب تو‌  را‌  ندارد، پس‌  چگونه تاب گرماى آتش تو‌  را‌  خواهد داشت؟!  ‌و‌  نفسى كه‌  تاب شنيدن صداى رعد تو‌  را‌  ندارد، پس‌  چگونه تاب شنيدن صداى خشم تو‌  را‌  تواند داشت؟!
  6.  پس- اى خدا- به‌  من‌  رحم كن، كه‌  من‌  فردى حقيرم،  ‌و‌  ارزشم ناچيز است،  ‌و‌  عذاب من‌  به‌  وزن ذره اى در‌  ملك  ‌و‌  سلطنت نمى افزايد،  ‌و‌  اگر عذاب من‌  در‌  ملك  ‌و‌  سلطنتت مى افزود از‌  تو‌  مى خواستم كه‌  مرا بر‌  عذاب خود صبر دهى،  ‌و‌  دوست داشتم كه‌   ‌آن فزونى در‌  ملك تو‌  ايجاد شود، ولى- اى خدا- سلطنت تو‌  بزرگتر،  ‌و‌  ملك  ‌و‌  پادشاهيت پايدارتر از‌   ‌آن است كه‌  طاعت فرمانبران چيزى بر‌   ‌آن بيفزايد، يا‌  نافرمانى گنهكاران چيزى از‌   ‌آن بكاهد.
  7.   پس به‌  من‌  رحم كن اى مهربان ترين مهربانان،  ‌و‌  از‌  من‌  در‌  گذر اى شكوهمند گرامى  ‌و‌  كرم بخش،  ‌و‌  توبه مرا بپذير، كه‌  تويى توبه پذير  ‌و‌  مهربان.

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *