انقلاب اسلامی ایران و آسیب های پیش رو | بخش اول

خانه / انقلاب و دفاع مقدس / انقلاب اسلامی / انقلاب اسلامی ایران و آسیب های پیش رو | بخش اول

انقلاب اسلامی ایران و آسیب های پیش رو | بخش اول

برای موفّقیت روزافزون و رسیدن به اهداف عالی، لازم است در هر کاری ، عوامل پیش برنده و موانع رشد را بررسی نموده تا اقدامات مقتضی صورت پذیرد. در این مجال می خواهیم به این پرسش پاسخ دهیم که « چه آسیب هایی انقلاب اسلامی را تهدید می کند ؟ ما چه وظایفی در قبال انقلاب و نیز توطئه های دشمنان انقلاب داریم؟»

وظیفه ی همه ی ما در قبال انقلاب

انقلاب اسلامی ایران، بزرگترین انقلاب ها در تمامی ادوار تاریخی می‎باشد. زیرا علاوه بر آنکه ماهیت یک رژیم را پس از 2500 سال حاکمیت مطلقه ی شاهنشاهی تغییر داد، موجب بارور شدن معنویت و دین در میان توده ی مردم شد. این انقلاب که به تأسیس نظام جمهوری اسلامی و به عبارتی حکومت اسلامی منجر شد، باعث وحشت و دلهره در میان سردمداران طاغوت در سر تا سر عالم شد تا جایی که نخست‎وزیر وقت رژیم اشغالگر قدس، این انقلاب و حکومت را (تعبیر به زلزله‎ای کرد که لرزه بر سلطه‎گران بین‎المللی و صهیونیسم وارد ساخت و کاخ آمال شیطانی آنان را بر سرشان آوار نمود)[1]. بدیهی است انقلابی که چنین اثرات گسترده، بنیانی و ماندگار در پی داشته است، حسّاسیت‎هایی را هم متوجّه خود می‎سازد. عدّه‎ای در صددند تا بتوانند پاسدار و تعمیق دهنده ی انقلاب و ارزش های آن باشند و عدّه‎ای هم بدنبال این مسأله هستند که بتوانند راه‎های نفوذ در این انقلاب را بیابند و با ایجاد انحراف در آن از تأثیراتش در امان بمانند و یا آنکه اگر توانستند، زمینه‎های تضعیف و سقوط آن را فراهم سازند.

دسته ی اوّل؛ خودی ها و یاران انقلاب می‎باشند و دسته ی دوم؛ غیر خودی ها و دشمنان انقلاب. در دسته ی اوّل که خوشبختانه شامل اکثر آحاد ملّت ما می‎شوند یک گروه و صنف وظیفه ی سنگین‎تر و حسّاس‎تری نسبت به دیگران دارند. این گروه همانا روحانیون و طلّاب عزیز می‎باشند چرا که این انقلاب و نظام به رهبری آنان و کمک مردم و صد البتّه عنایات الهی «جلّ اسمه» به پیروزی رسیده و ادامه هم دارد. با این حساب مشخّص است که وظیفه ی طلّاب و روحانیون، بسیار سنگین و حیاتی است. ما هم معتقدیم که همه ی دلسوزان به نظام و انقلاب و امام رضوان الله تعالی علیه بویژه طلّاب و روحانیون باید حسّاسیت بیشتری نسبت به حفظ و حراست نظام در برابر توطئه‎های دشمنان قسم خورده ی انقلاب و امام داشته باشند. امّا سؤال اینجاست که وظیفه ی ما واقعاً به چه صورت قابل اجرا است؟ در پاسخ به این پرسش باید بگوئیم که یک طلبه ی علاقه‎مند به نظام و امام در وهله ی امر باید آسیب‎هایی که متوجّه انقلاب و نظام می‎شود را بشناسد تا در مقابل این آسیب‎ها از انقلاب پاسداری نماید. ابتدا باید دید منظور از آسیب‎شناسی چیست؟

آسیب‎شناسی یعنی شناسایی آن دسته از عوامل مهمّ و مؤثّری که به وجود آمدن و تداوم حیات آنها می‎تواند فرآیند تحقّق اهداف هر نظامی (سیستمی) را متوقّف و یا به صورت محسوس کُند نماید.[2]

آسیب‎شناسی انقلاب اسلامی ایران، به معنی بررسی واقع بینانه ی مشکلات، اشکالات، انحرافات، آفات، تحریفات و موانع رشد و کمال انقلاب اسلامی است. مراد از آسیب ها و آفات، اموری هستند که می‎توانند دستیابی انقلاب اسلامی را به‌ آرمان ها و اهداف خود، کُند یا ناممکن سازند.[3] در هر صورت مفروض ما هم این است که انقلاب، موجودی زنده است که در نقطه‎ای متولّد و به سوی هدفی مطلوب در حال حرکت می‎باشد. این حرکت، شرایط و زمینه‎های مساعدی می‎خواهد و ممکن است موانع و آسیب هایی هم در راه آن ایجاد گردد.

این آسیب‎ها چه بسا موجب کندی حرکت انقلاب می‎شود و اگر دلسوزان و حامیان انقلاب این مانع و آسیب را معالجه نکنند و جلوی آن را نگیرند این آسیب مانند یک غدّه ی سرطانی پیشرفت می‎کند و تمامی بدنه ی نظام و انقلاب را از بین برده و متلاشی می‎کند. با این حساب باید در این مورد راه کار و تدبیری اندیشید. همان طوری که گفته شد ابتدا باید آسیب‎ها را شناخت و بعد راه جلوگیری از آن را آموخت.

آسیب‎های موجود در انقلاب اسلامی

الف: آسیب‎شناسی فرهنگی ====== آندُلُسیزه کردن جامعه

در تحوّلات اجتماعی پس از نقش محوری خواص، نخبگان، اندیشمندان و نیز حاکمان، نقش توده‎ها و حمایت و پشتیبانی ملّی آنان تأثیرگذار و در صف اوّل این حرکت، حضور مؤثّر نسل جوان جامعه چشمگیر است. با این توضیح باید گفت آنچه در آندلس (اسپانیای فعلی) در سده ی 15 میلادی به وقوع پیوست، نمونه ی تلخ و غم باری است که می‎تواند بهترین گواه اهمّیت نسل جوان باشد؛ چرا که روزگاری که اسلام با سپاهی اندک اما متشکّل از سربازان جوان و فداکار، اسپانیا را فتح کرد، آنچه ذهن معاندان بسط فرهنگ اسلامی را به خود مشغول ساخت، از پای در آوردن بازوهای این نظام تازه شکل گرفته بود و به این منظور نوک پیکان تهاجم آنان به سوی جوانان سرزمین آندلس قرار گرفت. مهم ترین ابعاد طرح دشمنان در این خصوص عبارت بودند از:

اعزام مبلّغان مسیحی در اجتماعات و بین مردم به منظور تشکیک در دین اسلام.
ایجاد 4 دانشگاه بزرگ در پایتخت آندلس با اساتید مسیحی، که برای تحصیل رایگان جوانان مسلمان تأسیس شده بود.
تأسیس پارک برای جوانان مسیحی و رها کردن عدّه‎ای دختر تعلیم داده شده که این امر موجب شد جوانان مسلمان در اوقات فراغت خود که تا قبل از آن با تمرین تیراندازی و سوارکاری و مباحث علمی پر می‎کردند، اکنون با دختران مسیحی سرگرم شوند.
تأسیس کلوپ های مجلّل مجّانی برای جوانان مسلمان با پذیرایی زنان و دختران.
خرید باغ های انگور پایتخت و تبدیل آن به شراب و در اختیار گذاشتن آن برای جوانان مسلمان دانشجو.[4]

این برنامه‎ها همراه با سایر اقدامات اقتصادی و تجاری و با وجود ضعف حکومت مرکزی اسلامی، توانست قبح گناه را در نظر جوانان مسلمان بشکند و آنان را گرفتار مسائل ضدّ اخلاقی و ضدّ دینی کند. نتیجه ی این تلاش ها آن بود که از اسپانیای مسلمان یک طبل تو خالی ساخته شد که عاقبت با هجوم ارتش صلیبی، کنگره‎های عمارت آن فرو ریخت. در جوامع امروزی، به ویژه در جوامعی مانند جامعه ی جوان ایران، پروژه ی آندلسی کردن و تخریب فرهنگی در قالب‎های پیچیده و پر زرق و برق و گمراه کننده انجام می‎شود که ذکر همه ی این موارد از حوصله ی بحث خارج است. جان کلام آنکه یکی از مهم‎ترین آسیب‎هایی که متوجّه نظام ماست، بحث آسیب‎های فرهنگی است که یک نمونه ی آن را در قالب بحث آندلسیزه کردن خدمتتان عرض کردیم. آسیب‎های فرهنگی دیگر را فقط به اختصار نام می‎بریم:

عدم پویایی ایدئولوژی و ناتوانی در پاسخگویی به نیازها و شرائط جدید؛
اختلاف بین حوزه و دانشگاه؛
اختلاف روحانیون با هم؛
عدم تهذیب و دنیاگرایی مسئولین و روحانیون؛
غفلت از محرومین جامعه؛
گسست فرهنگی بین نسل انقلاب با نسل‎های بعدی؛
تقویت کانون‎های فکری همخوان با دشمن و … .

ب: آسیب‎شناسی سیاسی، اجتماعی ======= بالکانیزه کردن جامعه و کشور

یکی از آسیب‎هایی که در ابعاد سیاسی و اجتماعی، انقلاب اسلامی و نظام برآمده از آن را مورد تهدید قرار می‎دهد، تهدید وحدت ملّی و تمامیت ارضی است که از آن به بالکانیزه شدن یاد شده است. منظور از بالکانیزه شدن، اجرای طرح تجزیه ی قومی و سرزمینی اعمال شده در اروپای مرکزی و منطقه ی بالکان است که در مورد کشورهایی که دارای قومیت‎های مختلف هستند، اعمال می‎شود. در اینجا این واژه علاوه بر حوزه ی تمامیت ارضی، در مورد تهدیدات و چالش‎هایی که متوجّه وحدت و همدلی فرزندان ایران اسلامی است بکار گرفته شده است. بی‎شک یکی از آسیب‎های جدّی و جبران ناپذیر جوامع انقلابی و نهضت ها، عامل تفرقه و اختلاف در جمع وفاداران انقلاب و نظام برآمده از آن است. عامل شکست نهضت مشروطیت و نهضت ملّی نفت، چیزی جز تفرقه، دو دستگی و نفوذ عناصر بیگانه و فرصت‎طلب در میان وفاداران به نهضت نبود. سیاست «تفرقه بیانداز و حکومت کن» به عنوان یکی از شگردهای مؤثّر دشمن در ناکام ساختن نهضت‎ها، در حافظه ی تاریخی این ملّت وجود دارد. این نکته از آموخته‎های مهمّ امام راحل قدّس سرّه الشّریف در تاریخ این مرز و بوم است و به همین جهت مبارزه با این سیاست، در اولویت دستور کار ایشان قرار داشت.

غیر از سیاست ایجاد تفرقه از سوی استکبار که به عنوان یک آسیب سیاسی بسیار مهم تلقّی می‎شود برخی دیگر از آسیب‎های سیاسی و اجتماعی که انقلاب ما را مورد تهدید قرار می‎دهند از این قرارند:[5]