بایسته های مدّاحی | بخش سوم

بایسته های مدّاحی/بخش سوم

برگرفته از رهنمودهای امام خامنه ای أدام الله ظلّه العالی

• اخلاق را در جامعه رشد بدهید.

     امروز ما محتاج نصیحتیم. برای رشد اخلاق در جامعه، برای گسترش خلقیات خوب، برای اعتلای روحیه‌ی همدلی و برادری و صفا و اخوّتی که در جامعه‌ی دینی مطلوب است، احتیاج داریم به نصیحت. اینها را از کی یاد بگیریم؟ پایه‌های اخلاق در کلمات ائمّه (علیهم‌السّلام) است، در رفتار ائمّه (علیهم‌السّلام) است. ما اخلاق را در جامعه رشد بدهیم؛ مردم را به خیرخواهی، به امید، به تعاون، به اخوّت، به صبر، به حلم، به شکر، به احسان، به ایثار، به گذشت دعوت کنیم؛ از اخلاق بد، از تنگ‌نظری، از ناامیدی، از بدبینی، از بدخواهی برای این و آن، از حسد، از بخل و بقیه‌ی سیّئات اخلاقی، مردم را پرهیز بدهیم. این کار با زبان شعر خیلی بهتر است و بهتر ادا میشود تا زبان نثر و زبان نصیحت‌آمیز. ۱۳۹۰/۰۳/۰۳

• باید مطالعه و کار کنید.                                                                                  

     صاحب حرفه‌ی مدّاحی که خود را مفتخر کرده است به اینکه در این راه خدمت و کار کند، اگر بخواهد همه‌ی این خصوصیات را جمع کند، اوّلاً احتیاج دارد به مطالعه و کار. به قول معروف، بی مایه فطیر است. احتیاج به مطالعه هست، احتیاج به کار هست. البته مدّاح های قدیمی ما مقیّد بودند حتماً از حفظ بخوانند؛ بد می دانستند که از رو بخوانند. امروز خوشبختانه اینجور نیست. هیچ لازم نیست که حالا مثلاً ساعت ها صرف وقت کنند، قصیده‌ای را، شعری را حتماً حفظ کنند؛ نه، از رو هم بخوانند. منبری ها هم همین جورند. ما در دوران جوانی و نوجوانی هرگز ندیده بودیم که منبری از جیبش کاغذ در بیاورد، حدیث را از رو بخواند؛ این را بد می دانستند. مرحوم آقای فلسفی (رضوان اللَّه علیه) این سنّت غلط را شکست؛ از جیبش کاغذ در آورد، روایت را از رو خواند. خب، ایشان واعظ درجه‌ی یک کشور بود. حالا هم وعّاظ یاد گرفته‌اند. برای اینکه درست بخوانند، برای اینکه بجا بخوانند، برای اینکه آنچه می خواهند بخوانند، بخوانند، کاغذ را از جیبشان در می‌آورند، حدیث را می خوانند؛ مطلب را که نوشته‌اند، می خوانند؛ شعر را می خوانند؛ این خیلی کار را آسان کرده. مدّاحی هم همین جور. بنابراین مطالعه کردن، یادداشت کردن، یادداشت داشتن، با حساب و کتاب و مطالعه حرف زدن، شرط اوّل است. ۱۳۹۰/۰۳/۰۳

• باید با قرآن و حدیث انس داشته باشید.

     در مطالعات خود، با قرآن و حدیث آشنا شوید. انس با قرآن برای همه لازم است؛ این را ما به همه توصیه می کنیم، به همه‌ی جوان های کشور توصیه می کنیم. امروز خوشبختانه همین جور هم شده؛ انسان در میان دانشجوها، در میان طلّاب، در بین جوان های غیر دانشگاه و حوزه، عناصری را می بیند که با قرآن انس دارند؛ بعضیشان قرآن را حفظ هم دارند؛ بعضی هم که حفظ ندارند، قرآن را فی‌الجمله درک می کنند؛ یعنی ولو حالا تمام جزئیات را هم ندانند، مضمون را می فهمند؛ این خیلی چیز مغتنمی است…آشنائی با قرآن و حدیث توصیه‌ی ما به همه است؛ اما مبلّغان دین و جامعه‌ی مدّاحان ، طبعاً مخاطب ویژه‌ی این حرف هستند؛ با قرآن باید انس پیدا کنند. قرآن را حتماً بخوانید، با توجّه به ترجمه بخوانید، این ترجمه را به یاد بسپرید. در آیاتی که نصیحت هست، متضمّن یک معرفتی است که انسان می فهمد، آن ها را ثبت کنید، ضبط کنید، یادداشت کنید، از آن بهره‌مند شوید؛ هم بگوئید، هم عمل کنید. حدیث هم همین جور. ۱۳۹۰/۰۳/۰۳

• باید مناقب مُتقن را بخوانید.

     بهترین مجموعه‌ی شعری که می شود در یک منبرِ مدّاحی انسان فکر کند، چیزی است که در آن، اوّلاً منقبت اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) باشد. ذکر مناقب آن ها دل ها را روشن می کند، شاد می کند، شوق را در انسان برمی انگیزد، اشک را از چشم ها جاری می کند. البتّه منظور، مناقب مُتقن است. اینجور نباشد که انسان به حرف های سست تکیه کند. این همه مناقب اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) در کتاب های معتبر وجود دارد؛ از آن ها استفاده بشود؛ از گفته‌های افرادی که خودشان سندند، ثقه و معتبرند؛ مثل همین شعری که امروز یکی از آقایان از مرحوم آشیخ محمّدحسین اصفهانی – مفتقر – خواندند. خب، این بزرگوار استاد مجتهدین است. مجتهدین بزرگ و مراجع تقلید بزرگ، در فقه و اصول و فلسفه شاگردهای او هستند. ایشان شاعر هم بوده. خب، این شعر می شود سند. یا روایات گوناگونی که در کتب مناقب وجود دارد، شرح حال ائمّه (علیهم‌السّلام)، مناقب معتبر. پس یک بخش، بخش مناقب اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) است. ۱۳۹۰/۰۳/۰۳

پایگاه اطّلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام