بحران زن در غرب

در جامعه غربی بحران انسانی، بسیار مشهود و انسان ها از خود حقیقی و فطری شان فاصله گرفته اند و این مسئله در زنان بسیار شدیدتر است. مقام معظم رهبری^{(دامت برکاته)} در این خصوص مبنای مشکلات دنیای امروز در مورد مسئله زن را نگاه غلط غرب به جایگاه و شأن زن در جامعه و کج فهمی نسبت به موضوع خانواده برمی شمارند و از این وضعیت تحت عنوان «بحران» یاد میکنند.¹

واژه بحران در زمینه های مختلف شخصی، اجتماعی و زیست محیطی کاربرد فراوان دارد. بحران به طور عامّ و در اصطلاح به معنای «رخداد اضطراری» است. یک وضعیت خطرناک، ناپایدار، حساس و پیچیده. در اینجا، مراد ما از بحران، حالت پیچیده و خطرناکی ست که از کنترل خارج شده است.

اگر با نگاه انسان شناسانه ای که مبتنی بر توحید است به بحران های انسان بنگریم، بحران های انسان در بیرون، در واقع در درون وی شکل گرفته است و آنچه در عالم خارج به نسبت او اتفاق می افتد بروز و نمایش آن چیزی است که در دورن او رخ داده است. به این معنا که عوامل گوناگون موجب شده است که انسان از فطرت خویش که موهبتی الهی و برشاکله ی توحیدی است فاصله بگیرد و این فاصله او را می آزارد و ناآرام میکند و هر اندازه این فاصله بیشتر شود ناآرامی وی و به تعبیر دیگر بحران درونی وی فزونی می یابد.

انسان بحران زده؛ از خود الهی اش فاصله گرفته و آرامش خود را از دست داده است. از سوی دیگر این سمّی مسری است چرا که انسان ها در تعامل با یکدیگرند و برای فرار از بحران دورنی شان این سمّ را به دیگران نیز سرایت میدهند و با دیدن بحران در دیگران گویی خود را آرام میکنند.

در جایی که پیامبر گرامی اسلام و ائمه اطهار (ع) در سخنان مختلف بر جایگاه رفیع خانواده و نقش ویژه ی همسری و مادری تأکید دارند؛ نادیده گرفتن کرامات باطنی زن و نگاه نادرست به او در غرب، با القاء تفکراتی از سردمداران فمینیسم به اجتماع و برای زنان، به تصویر کشیده میشود. از جمله اینکه دوبوار در یک مدل سوسیالیستی بر جدایی زن از نقش مادری و همسری تاکید کرده و بتی فریدان که یکی دیگر از سردمداران این جنبش است با تاکید بر سندرمی(نوعی بیماری) در زنان، بیان میکند: کار در خانه یک سندرم است که زنان را از محیط بیرون جدا میکند و زنان از آن احساس ناخرسندی دارند. او این مشکل را در زنان، «مشکل بدون نام» می نامد!

بحران زدگی آسیب های بسیاری بر زن، خانواده، اجتماع و جهان وارد کرده است. بحران زنان در غرب، منجر به از هم پاشیدگی خانواده، از خود بیگانگی و از میان رفتن سلامت اجتماعی گشته و آسیب های ناشی از این بحران به حیطه های مردمی، خانوادگی، اجتماعی و در نهایت به حوزه های کلان جهانی وارد شده است.

بنا بر مستندات، بحران هویت در تمام گرایش های فمینیسم دیده می شود. زمانی که زن از خود حقیقی اش فاصله گرفت و بحران هویت پیدا کرد، خانواده او اولین هسته ای است که در اثر بحران هویت او، بحران زده می شود.

در واقع دوری از خویشتن الهی، فراموشی و نادیده انگاشتن کرامت ذاتی انسان، مبنای مشکلات و آسیب های بیشمارِ هویّتی گشته که از دست دادن پاکدامنی و وفاداری نسبت به خانواده از جمله ثمرات سوء آن است. در حقیقت، زن غربی با فاصله گرفتن از آموزه های توحیدی و نشناختن قدر خویش و فاصله گرفتن از فضای امن خانواده به این بحران در درون خود دامن زده است.

امروزه فقدان حیاء و پاکدامنی در میان زنان و دختران غربی، حتی موجب اعتراض دسته ای از محققان و نویسندگان شده است. وندی شیلت درکتاب بازگشت به پاکدامنی بیان می دارد: فمینیسم یک شورش است که حیاء و پاکدامنی زنان را مورد حمله قرار می دهد. بی میلی به تشکیل خانواده، بالا رفتن آمار طلاق، بالا رفتن نرخ فرزندان تک والدینی، رشد فحشاء؛ نتیجه ی انتقال این بحران به بدنه اجتماع است.

در جایی که اندیشه های حاکم بر دنیای غرب، تأکید بر جایگاه فرعی و ثانوی زن دارد و انتقال بحران یکی از روش هایی است که سلطه گران بین المللی با استفاده از آن سعی دارند نیروهای انسانی جوامع مختلف را تحت سیطره خود درآورند، فکر و اندیشه ایشان را کنترل کنند و از منابع انسانی و مادی آن جوامع بهره برند؛ انسان با اراده خود و برگشت به فطرت خویش میتواند راه را آن چنان برود که خدا می خواهد.

جهانی سازی راهکار قدرت های سلطه گر است ولی ربّ العالمین خداست. هدف شناسی، راه شناسی، راهبر شناسی و دشمن شناسی از خصوصیات لازم جهت داشتن نقشه راه موفق و مطمئن است. روح حاکم بر قرآن کریم به جایگاه کریمانه ی انسان اعم از زن یا مرد دلالت می کند و آیات بسیاری در قرآن کریم مؤید این مسئله است. اندیشه ی غنی ایرانی – اسلامی که برخاسته از تعالیم قرآن کریم و سیره نورانی اهل بیت(علیهم السلام) است، میتواند عالی ترین نقشه راه برای نجات بشر از این معضلات را ارائه کند.

—————————————————–

پی نوشت