ترجیح دنیا بر آخرت بد است، نه نفس دنیا

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام به نقل از شبستان؛ خداوند متعال در سوره مبارکه نازعات می فرمایند: فَإِذَا جَآءَتِ الطَّآمَّةُ الْکُبْرَى‏ یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى‏ وَ بُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَن یَرَى‏ فَأَمَّا مَن طَغَى‏ وَ آثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِىَ الْمَأْوَى‏ وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى‏ فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِىَ الْمَأوْى‏.

یعنی آنکه : آنگاه که آن حادثه بزرگ فرارسد. در آن روز، انسان آنچه تلاش کرده، به یادآورد و جهنم براى هر بیننده‏ اى آشکار شود. امّا هر که سرکشى کرده و زندگى پست دنیا را (بر آخرت) برگزیده، بى شک، دوزخ جایگاه اوست.
و اما کسى که از مقام پروردگارش ترسید و نفسش را از هوس بازداشت بى‏شک، بهشت جایگاه اوست.

از پیام های این آیات می توان فهمید که:
۱- قیامت، بزرگترین و فراگیرترین حادثه است که تمام حوادث دیگر را تحت الشعاع خود قرار مى‏ دهد. «الطامّة الکبرى»
۲- انسان در قیامت، دائماً متذکّر کارهایش در دنیا مى‏ شود. «یتذکّر الانسان ما سعى»
۳- ریشه طغیان، دنیاپرستى است. «طغى و آثر الحیاة الدنیا»
۴- دنیا بد نیست، ترجیح آن بر آخرت بد است. «آثر الحیاة الدنیا»
۵ – خداوند که ترس ندارد، مقام اوست که مایه ترس انسان مى‏ شود. مثل اینکه انسان از قاضى مى‏ ترسد، زیرا مى‏داند اگر جرمى مرتکب شود، با او سر و کار دارد. «خاف مقام ربّه»
۶- ریشه مبارزه با نفس، خوف الهى است. «خاف مقام ربّه و نهى النفس عن الهوى»
۷- نفس انسان فتنه‏ گر است که باید او را باز داشت. «و نهى النفس عن الهوى»
۸ – قانون الهى براى همه افراد یکسان است. «من طغى… من خاف»