توصیه های از علما | آیت الله مظاهری _ دلایل ناامنی اجتماع

قرآن کریم در آیاتی، با جملات “بما کانوا یکسبون” یا “بما کانوا یصنعون” یا ” بما کسب ایدی الناس” ، مصیبت های اجتماعی را به اعمال خود مردم نسبت می دهد. از جمله می فرماید:

وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً قَرْيَةً کانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتيها رِزْقُها رَغَداً مِنْ کُلِّ مَکانٍ فَکَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذاقَهَا اللَّهُ لِباسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ بِما کانُوا يَصْنَعُونَ (سوره مبارکه نحل، آیه112)

یا رسول الله مثال بزن و بگو: یک شهری بود در رفاه و آسایش و در امنیت ظاهری و باطنی، اما کفران نعمت کردند، یعنی گناه کردند. خداوند نعمت داد و باید نعمت را در ثواب بکار می برند. اما در گناه بکار بردند. وقتی چنین شد، تمام آن نعمت ها رفت و دچار نقمت شدند. گرانی، کبود، و بدتر از آن، ناامنی دل به سراغ آنان آمد.

گناه اجتماعی با جامعه چنین می کند. اقتصاد سالم و زندگی رفاهی و با نشاط، وقتی پدید می آید که گناه و فساد اخلاقی از بین برود. کم کاری، بدکاری و بی کاری در ادارات و بداخلاقی های که رایج شده است، باید از بین برود، هرج و مرج در عفاف و حجاب، باید اصلاح شود تا مردم به زندگی رفاهی دست یابند.