حاج منصور ارضی | عزاداری برای حضرت زهرا مقام تصدیق در عمل به ولایت است

 عزاداری برای حضرت فاطمه سلام الله علیها مقام تصدیق در عمل به ولایت است

در تصدیق بی بی دوعالم و آنچه بر او نازل و آنچه بر پیامبر و وصی پیامبر عطا شده باید گفت برای قبول اخبار از ایشان دلیل لازم نیست چون هر آنچه ایشان می‌فرمایند خود دلیل است(اهل بیت و امامان علیهم السلام حجت هستند)، ولی دیگران دلیل میخواستند. مثلاً فرمودند در زمان زنده بودن پیامبر این فدک را به من عطا کردند(اختیارش با من بوده است)گفتند برو دلیل بیاور! یعنی واقعاً عجیب نیست؟

همین سبب شد خود صدیقه دانستن حضرت فاطمه سلام الله علیها دلیل و حجت برای ما باشد و به همین ترتیب امامان شیعه کلامشان حجت برای ما شد – امامت 54 صفت دارد که یکی از انها صدیق بودن است – خود این ابراز و اجرا و عمل کردن به صدیقه بودن حضرت زهرا “لِتُسَرَّ نَفْسِی فَاشْهَدِی أَنِّی ظَاهِرٌ [طَاهِرٌ] بِوِلایَتِکِ”( ملحق سازى تا دلشاد گردم، پس گواه باش که همانا من تنها به ولایت توپاک گشته و دلگرمم ) باعث سرور ما می‌شود و این سرور فقط مختص به خوشحالی نیست. ما با خود غم و غصه زیادی داریم ولی وقتی همراه اهلبیت می‌شویم همه این غصه‌ها مثل برف آب می‌شود.

احساس رضایت و سرو عزادار بعد از مراسم به واسطه جایگاه و مقام تصدیق ولایت اهل بیت است

البته این سرور در جایی دیگر به بشارت نیز بیان می‌شود”بِالدَّرَجَةِ الْعَالِیَةِ لِنُبَشِّرَ أَنْفُسَنَا بِأَنَّا قَدْ طَهُرْنَا بِوِلایَتِهِمْ”(ما را به خاطر این باور به درجه والا برسانى، تا خود را بشارت دهیم که پاک گشتیم به ولایت آنان درود) شاید به همین دلیل باشد که امام باقرعلیه السلام می‌فرمایند؛ مادر ما صد جا به داد شیعیان و دوستدارانش می‌رسد،که سه مورد آن در دنیا است. تازه در این دنیا هم نیست چون در زمان مرگ ، احتضار و در قبر است. بقیه مکانها در قیامت است ، اصلاً حضرت آنقدر معطل می‌شود تا دانه دانه شیعیان و دوستداران خود را جدا کند.

امام صادق علیه السلام می‌فرمایند بعد از روضه جدمان برای عزاداران یک بشارت و خوشی به وجود می‌آید ،تا جایی که بعد از مراسم کسی که این مطلب را نداند برایش باعث تعجب می‌شود چرا یک احساس رضایت همرا با بشارت بر مستمعین حاکم است البته این با خوشحالی بدون نور و یا همراه حرفهای ناشایست قابل جمع نیست.این جایگاه، مقام شهادت دادن به ولایت اهل بیت است، چون ما آنقدر ارزش نداریم که به ولایت ایشان شهادت بدهیم.

  منشأو مقصد خرسندی و سرور ما از کجاست؟ و کدام احساس جاودانه است؟

شما نگاه کنید در روز 22 بهمن مردم چطور خوشحال بودند؟ دیشب هم یک تیم فوتبال بازی خود را برد آیا سرور واحساس رضایت این دو خوشحالی با هم قابل قیاس است؟ فقط به این فکر کردم گفتم خانم حضرت زهرا ببخشید ایام عزاداری شماست ولی ما به چه مشغول هستیم!

اگر به خاطر سایه این پرچمها نبود همه چیز زیر رو می‌شد، فلذا مواظب سرور خود را باش که از کجا نشأت می‌گیرد و منشأ ان از کجاست و به چه چیزی ختم می‌شود! یک وقت با دست انداختن و شوخی باکسی خوشحال می‌شویم یا احساس رضایت پیدا میکنیم و یا یک وقت با تصدیق ولایت و صدیقه بودن حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها احساس رضایت و سرور پیدا میکنیم، حال از خود سوال کن کدام خوشحالی و احساس رضایت ماندگار است کدام احساس رضایت باقی می‌ماند؟ این  را خودتان هم می‌توانید جواب دهید