حجت الاسلام اميري سوادکوهي: حسین بن علی (ع) به ادیان الهی هویت بخشیده است

در پي اهانت هاي اخيري که به ساحت مقدس سيد و سالار شهيدان، حضرت أبا عبدالله الحسين عليه السلام شده، حجت الاسلام والمسلمین امیری سوادکوهی، محقق و نویسنده ايراني دست نوشته اي تهيه کرده و براي پايگاه خبري شيعه آنلاين‌ ارسال نموده که به شرح ذيل است:

بسم الله الرحمن الرحیم .. قال الله تبارک و تعالی فی محکم کتابه الکریم و مبرم خطابه العظیم: اعوذ بالله من الشیطان الرجیم، بسم الله الرحمن الرحیم (إِنَّ الَّذِینَ یکْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللّهُ مِنَ الْکِتَابِ وَیشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَلِیلاً أُولئِکَ مَا یأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلاَ یکَلِّمُهُمُ اللّهُ یوْمَ الْقِیامَةِ وَلاَ یزَکِّیهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ)1

چندی پیش سخنان بی ریشه و اساس، متکّی بر جهل و ناشی از عدم شناخت برخی روشنفکر نمایان نسبت به شخصیت با عظمت سوّمین پیشوای مسلمانان جهان، حضرت سیدالشهدا امام حسین علیه السلام، تأسف همگان را برانگیخت که مع الأسف، برخی افراد کم اطلاع و مدعی! آشکارا بر شعائر مقدس سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام تاختند و با سخره گرفتن گریه ی بر قتیل العبرات و خرده گرفتن تعظیم و تکریم قبور اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام و بی ثمر خواندن جلسات و اجتماعات با شکوه عزاداران حسینی در محرم و صفر و اسراف دانستن اطعام دهی با برکت عاشورایی، روی خود را در محضر تاریخ سیاه  نمودند، اگر چه شاید بنا به دلایلی از موضع صریحِ خود عقب نشینی و آنرا توجیه نمودند! ولی صاحبان چنین تفکری باید بدانند که خورشید درخشش خود را دارد و تاریکی و ظلمت با انکار عظمت خورشید و ثمرات آن، تنها روسیاهی از خود بر جای می گذارد و هیچ گاه ابرهای قیره گون نخواهند توانست حقیقت خورشید را با ابراز وجودشان انکار کنند.

خورشید درخشان حسین بن علی علیهما السلام که تمامی موجودات عالم، بواسطه او ارتزاق می کنند و برای رسیدن به کمالات الهی، به ریسمان محکم ولایتش  چنگ می زنند، نور هدایتش سبب نجات میلیون ها انسان گنهکار و سرگردان بسوی کمالات و معنویات گشته و وجود نازنینش به ادیان الهی هویت و اصالت بخشیده است، چرا که اگر خون پاکش نبود ، پیروان ادیان توحیدی، تابوت آیین خود اعم از اسلام و مسیحیت و یهودیت را به قبرستان فراموشی تشییع و به خاک می سپردند. از اینرو  پیروان ادیان و مذاهب  همواره  امام حسین علیه السلام را تقدیس نموده و در عزای مصیبت او داغدار و ملتهبند. چرا که آنها پایداری دین خود را مدیون آن وارث با عظمت آدم و نوح و ابراهیم و موسی و عیسی و خاتم پیامبران  علیهم السلام می دانند و مجالس مربوط به سیدالشهدا علیه السلام نیز مصداق بارز تکریم شأن و عظمت خدای متعال و تعظیم شعائرالله و مقام و مرتبت یک صد و بیست و چهار هزار پیغمبر الهی است.

عزاخانه های سرور آزادگان جهان، دانشگاه با عظمت توحید و مدرسه بزرگ نجابت و انسانیت است که شاگردان برجسته ی بسیاری را در مکتب ثاراللهی خویش تقدیم جوامع مسلمان و غیر مسلمان کرده و تا به امروز، برکاتش در میان امت اسلام و سایر ادیان و حتی در بلاد کفر پا بر جا است.

عده ای بیسواد با تمسخر نمودن اعتقادات بیش از یک میلیارد عاشق و شیفته حسینی، اعم از شیعه و سنی و مسیحی و زرتشتی و…،  قلب آنان را جریحه دار و خواسته یا ناخواسته خود را در مقابل سیدالشهدا علیه السلام و در سیاهی لشکر عمر بن سعد قرار دادند و یقیناً تاریخ درباره این هتک حرمتهای آشکار قضاوت خواهد کرد.

آنان موضوعی را به تمسخر گرفتند و آنرا بی ثمر دانستند که کمترین ثمره اش آسایش و امنیتی است که برخی را به جنون ناشکری کشانیده، که حال وقیحانه به منشاء آرامش مملکت اسلامی که توسلات و عزاداری ها و سینه زنی های محرم و صفر و روضه های هفتگی و خانگی است می تازند و حرمت شکنی می کنند.

آنان روزهایی را به استهزاء گرفته اند که ایام حزن و ماتم شهادت مظلومانه خامس اصحاب کساء و سوّمین وصی وخلیفه رسول خدا صلی الله علیه و آله، حضرت سیدالشهدا امام حسین علیه السلام است. ایام غمباری که عرشیان و فرشیان سیه پوش و عزادار جگرگوشه رسول خاتم، سید و سرور جوانان اهل بهشت، دردانه عالم وجود می باشند. همان امام همامی که انسانیت وامدارخون سرخ ایشان است.به این دلیل، تمامی پیروان ادیان، به پاس ایثار و از خودگذشتگی آن امام همام ،ضمن بزرگداشت و ارج نهادن به مقام شامخ حسینی با حضور وحدت بخش خود در جلسات عزای جگر گوشه رسول خاتم، بی نظیرترین همایش سالانه دینی را در محافل عزا و بزرگترین تجمع بشری را در کربلای معلی رقم می زنند و به گونه ای آرزوی دیرینه رسول خدا صلی الله علیه و آله را در چنگ زدن به ریسمان محکم الهی و اتحاد و انسجام اسلامی محقق می سازند. معلوم باشد که زیر سؤال بردن تجمعات عظیم عزاداری و ثمرات آن، نوعی زیرسؤال بردنِ وحدت و انسجام اسلامی است که کمرنگ شدنش، صدمات مهلکی را بر امت مسلمان متحمل خواهد کرد.

متأسفانه آنان از روی عدم آگاهی! گریه و اقامه عزای امام حسین علیه السلام را بی ثمر دانستند، در حالی که گريه بر سيد الشهدا علیه السلام و تشکيل مجالس عزای حسينی نه تنها اساس مکتب و هویت حقیقی انسانها را حفظ می کند، بلکه سبب می گردد  انسان ها با حضور در اين مجالس از والاترين تربيت اسلامی برخوردار شده و در جهت حسينی شدن رشد و پرورش يابند.

سوزى که از دل سوخته و آتش گرفته ی عاشقان جگر گوشه رسول خاتم به چشم ها سرايت کرده و از مجاری دو چشم بر گونه ها جاری می شود، مراتب علاقه و اخلاص و دلبستگی به خاندان وحی و رسالت را می رساند و اين عمل اثری مخصوص در ابقای مودّت و ازدياد محبت دارد.

گريه ی با آگاهی و معرفت بر امام حسين  علیه السلام ، در واقع، اعلام انزجار از قاتلان اوست و اين تبرّی از آثار برجسته گريه بر امام حسين  علیه السلام است و  اين گريه و عزاداری ابراز کمال تنفر در برابر تعدی و تجاوز و ستمگری و پايمال نمودن حقوق جامعه و به ناحق تکيه زدن بر مسند حکومت آنان مى باشد.

ثمرات جلسات عزای سیدالشهدا علیه السلام آنقدر عمیق است که اندیشمند بزرگ فرانسوی«موريس دوکبرى» در تبیین ثمرات و اثرات اقامه عزایی که برخی آن را بی خاصیت و مجنونانه تلقی می کنند می نویسد: «اگر مورخين ما، حقيقت عزای بر “حسین” را مى دانستند و درک مى کردند که عاشورا چه روزى است، اين عزاداری را مجنونانه نمی پنداشتند. زيرا پيروان حسين به واسطه عزاداری حسين می دانند که پستی و زير دستی و استعمار را نبايد قبول کنند. زيرا شعار پيشرو و آقای آنان تن به زير بار ظلم و ستم ندادن است.

قدرى تعمق و بررسى در مجالس عزادارى  امام حسين علیه السلام نشان می دهد که چه نکات دقيق و حيات بخشی در آن مجالس مطرح می شود که حسين  علیه السلام برای حفظ شرف و ناموس مردم و بزرگی مقام و مرتبه اسلام، از جان و مال و فرزند گذشت و زير بار استعمار و ماجراجويی يزيد نرفت؛ و به همه می آموزد، ما هم شيوه او را سرمشق قرار داده از زير دستی استعمار گرايان خلاصی يابيم و مرگ با عزت را بر زندگی با ذلت ترجيح دهيم…» 

کدام اجتماعی است که در عالم چنين اثری را از خود بروز داده باشد؟ کدام حادثه ای است مانند حادثه جانسوز کربلا که از دوره وقوع تاکنون و بعدها بدينسان اثر خود را در جامعه بشريت گذارده، و روز به روز دامنه آن وسيعتر و پيروی و تبعيت از آن بيشتر گردد؟ از اين رو بايد گفت که در حقيقت مراسم عزاداری حافظ و زنده نگهدارنده نهضت مقدس امام حسين  علیه السلام و در نتيجه حافظ اسلام وضامن بقای آن است.

تشکيل مجالس عزاداری حسين، نه تنها اساس مکتب را حفظ کرده و مى کند بلکه سبب آن گرديد که شيعيان با حضور در اين مجالس از والاترين تربيت اسلامى برخوردار شده و در جهت حسينی شدن رشد و پرورش يابند.

طعنه ی عده ی قلیلی روشنفکر نما  به گریه شیعیان و محبان در محرم و صفر بر مصیبت غربت و مظلومیت فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله و مصیبت دردناک طفل شش ماهه ای  است که از عطش به خود می پیچید و به جای آنکه با جرعه ای از آب سیرابش کنند، تیر سه شعبه ای حواله اش کردند و خواهران او را با تازیانه می زدند و حتی گوشواره از گوششان کشیدند و به غارت بردند تا امام حق را تضعیف نموده و اسلام حقیقت خود را از دست بدهد … حقیقتاً تاریخ متحیر است که بر یتیمان نواده پیامبرآخرالزمان حضرت حسین بن علی علیهماالسلام چه گذشت که از کربلا  تا شام بر مَرکب های سخت و بی سایبان، گرسنه و تشنه، در سرمای شدید شب ها و گرمای سوزان روزها و در همه حالات نظاره گر سر های بریده پدرانشان بودند، این مصیبت و این بی حرمتی اگر در حق یک فرد معمولی اجرا می شد چقدر جانکاه بود !چه برسد که در حق رسول خدا و اهل بیت حضرت اجرا شده است.

حقیقتاً چرا دل های سخت و سنگ صفت از این مصائب دردناک آب نمی شود که در مملکتی که شهدایش از پای روضه های همین جلسات و حسینیه ها، مدافع و الگوی جوانان مملکت خود شده اند، و زعمایش حیات اسلام را از برپایی عزاداری های حسینی در محرم و صفر می دانند ،حال عده ای آنرا بی ثمر و بی اثر می خوانند و یاوه گویی و طنز سرایی می کنند.

مگر در زیارت سیدالشهدا علیه السلام نخوانده اند:… أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاَةَ وَ آتَيْتَ الزَّکَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ اتَّبَعْتَ الرَّسُولَ وَ تَلَوْتَ الْکِتَابَ حَقَّ تِلاَوَتِهِ وَ دَعَوْتَ إِلَى سَبِيلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ…2؛ و از اين بالاتر خود آن حضرت تصريح فرمودند: …وَ عَلَى الْإِسْلاَمِ السَّلاَمُ إِذْ قَدْ بُلِيَتِ الْأُمَّةُ بِرَاعٍ مِثْلِ يَزِيد…3؛ «بايد با اسلام خداحافظى کرد آن گاه که امت به سرپرستى همچون يزيد گرفتار شود». و اين تعبير به خوبی نشان مى دهد که اصل اسلام در معرض نابودى قرار داشته است و  امام حسین علیه السلام با خون خود اسلام را نجات داد و امتی را از تحیر به آن نجات داد.

در زيارت اربعين مى خوانيم:… وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيکَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَيْرَةِ الضَّلاَلَة…4؛ «و خون قلب خود را در راه خدا ارزانى داشت تا بندگانت را از نادانى و سرگردانى گمراهى نجات دهد».

از اين رو  با اطمينان مى توان گفت که محرم و جريان کربلا  که برخی منکر بازدهی و اثراتش هستند، از بزرگترین شعائرالهی است و ثمرات فوق العاده ای برای آن در عوالم مختلف بوده که از درک جاهلان بدور است و به کوری چشم دشمنان قرآن و عترت، این عظمت و شکوه عزاداری تا روز قیامت نیز پا بر جا خواهد بود، چرا که رسول خاتم فرمود: « إنَّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ حَرَارَةٌ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لَنْ تَبْرُدَ أَبَداً»5.

اللّهم العن اوّل ظالم ظلم حق محمّد و آل محمّد و آخر تابع له علی ذلکَ؛ اللّهم العن العصابة التی جاهدت الحسین و شایعت و بایعت و تابعت علی قتله. اللّهم العنهم جمیعاً.6
________________
1. بقره، آیه ۱۷۵
2. الکافي، ج 4، ص 574
3. بحارالأنوار، ج 44، ص 326
4. تهذيب الأحکام، ج 6، ص 113
5.   مستدرک الوسائل – ج 10 – ص 318
6. زیارت پر فیض عاشورا