حدیث امام کاظم علیه السلام (6)

از بدترین حالات انسان آن است که وقتی تهیدست و فقیر است، اهل تواضع و تسلیم و اطاعت و عبادت باشد، امّا وقتی به ثروت و مقام رسید، خدا و خلق خدا را فراموش کند و سرکشی ورزد

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:

مَن وَلَّدَهُ الفَقرُ، اَبطَرَهُ الغِنی؛
کسی که زاده فقر باشد، ثروتمندی او را به طغیان و سرمستی می کشاند.
مسند الامام الکاظم علیه السلام ، ج2، ص357

شرح حدیث:

  • از امتحانات سخت، دستیابی انسان به مال و منال و گم نکردن خویش است.
  • گاهی انسان عمری را در فقر و فلاکت و تنگدستی گذرانده اند و به تعبیر امام کاظم علیه السلام ، زاده فقرند. اینان وقتی به نوایی می رسند و چرب و شیرین دنیا را می چشند، خود را فراموش می کنند و سر به طغیان می گذارند؛ چون ظرفیّت «دارایی» را ندارند.
  • یا رب روا مدار که گدا معتبر شود    گر معتبر شود ز خدا بی خبر شود   (حافظ گوید:در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب            یا رب مباد، آن که گدا معتبر شود)
  • از بدترین حالات انسان آن است که وقتی تهیدست و فقیر است، اهل تواضع و تسلیم و اطاعت و عبادت باشد، امّا وقتی به ثروت و مقام رسید، خدا و خلق خدا را فراموش کند و سرکشی ورزد.
  • قرآن کریم می فرماید:«اِنَّ الإنسانَ لَیَطغی، اَن رَآهُ استَغنی(علقآیات 6- 7.)».
  • انسان طغیان می کند، وقتی که خودش را بی نیاز ببیند.
  • مگر قارون، دچار همین طغیانگری به سبب مال و گنجینه های فراوان نشد؟
  • مگر بسیاری از افراد نیستند که وقتی وضع مالی شان خوب می شود، از خدا و مسجد و زیارت و مجالس روضه و نشست و برخاست با مستضعفان فاصله می گیرند؟
  • این یعنی رفوزه شدن در «آزمون مالی».

منبع: حکمت های کاظمی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام کاظم علیه السلام)، جواد محدثی.

پايگاه اطلاع رساني هيأت رزمندگان اسلام

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *