حرکت 9 دی حماسه ای ماندگار

حرکت 9 دی حماسه ای ماندگار

     آنچه در ادامه می آید برگرفته از سخنان سکّاندار کشتی انقلاب حضرت امام خامنه ای در سال های گذشته است که درباره ی حماسه ی تاریخی 9 دی 1388 بیان فرموده اند.

روح دیانت

     در قضیه‌ی 9 دی سال ۸۸ یک نکته اساسی است و آن نکته برمی گردد به هویّت انقلاب و ماهیت انقلاب. یعنی همان روحی که حاکم بود بر اصل انقلاب ما و آن حضور عظیمِ بی‌نظیرِ تاریخی در سال ۵۷، همان روح در ماجرای ۹ دی نشان داده شد؛ کمااینکه در قضایای گوناگونِ دیگر هم نشان داده شده، لیکن در 9 دی به شکل بارزی نشان داده شد؛ به طوری که جای انکار و تردید و تأمّل برای هیچ کس از بدخواهان و دوستان و دشمنان و دیگران باقی نگذارد. آن روح چه بود؟ روح دیانتِ حاکم بر دل های مردم بود. پس اینجا ما دو تا عنصر در کنار هم داریم: یک عنصر، عنصر مردم است؛ که مردم در هر کشوری، در هر جامعه‌ای، اگر چنانچه همّت کنند، بصیرت به خرج بدهند، عمل کنند و وارد میدان بشوند، می توانند همه‌ی مشکلات را حل کنند. یعنی بزرگترین کوه‌ها در مقابل حضور مردم از بین می رود؛ می توانند کوه‌های بزرگ را جابه‌جا کنند. این یک حقیقت آشکاری است که بسیاری از تحلیلگران اجتماعی در کشورهای اسلامی و دیگر کشورها آن را درست لمس نکردند، درک نکردند؛ ما این را لمس کردیم. هنر بزرگ امام بزرگوار ما هم همین بود.

     من یک وقتی، پانزده سال، بیست سال پیش، به یکی از فعّالان عرصه‌ی مبارزات ضدّ استعماری – که خب، آدم معروفی است؛ نمی خواهم اسم بیاورم – این را گفتم؛ او رفت بلافاصله این نسخه را عمل کرد. ما این را حس کردیم. گفتم هنر امام بزرگوار ما این بود که مردم را وارد صحنه کرد. مردم با جسمشان، با حضورشان آمدند و آنچه را که می خواستند، آنچه را که بر آن همّت گماشته بودند، با حضور خودشان تثبیت کردند. همه‌ی موانع سیاسی و غیر سیاسی و استعمار و قدرت های عظیم جهانی که بر امور ملّت ها مسلّطند، در مقابل این حادثه مجبورند عقب‌نشینی کنند.

     الان هم همین جور است. الان هم در هر نقطه‌ای از دنیا اگر ملّت ها وارد میدان بشوند با یک هدف مشخّص، با شعارهای مشخّص، و اگر آن ایمان راسخ در دل و همچنین عمل صالح در کنار این ایمان راسخ وارد میدان شود، هیچ مانعی در مقابل آنها قادر بر مقاومت نیست. این یک نسخه است؛ این نسخه را امام بزرگوار ما در انقلاب ما عمل کرد. خدای متعال به امام کمک کرد و در بیان او این نفوذ و تأثیر را قرار داد که در دل های مردم اثر گذاشت؛ مردم، مؤمن به آن راه و به آن هدف شدند و به دنبال این ایمان، عمل خودشان را انجام دادند. عمل صالح، یعنی همان عملِ متناسب با ایمان. در همه جا همین جور است. لذا در اینجا کاری انجام گرفت که برای همه‌ی تحلیلگران سیاسىِ جهانی غیر قابل باور بود و متحیّر ماندند؛ هم قدرتمندان، هم حاشیه‌ها، هم دنباله‌ها، هم دامنه‌ها. بنابراین عنصر اوّل، عنصر حضور مردم است.

     عنصر دوم هم عنصر ایمان دینی مردم است. ایمان دینی، آن معجزه‌گری است که قادر است اوّلاً همه‌ی مردم را بسیج کند و بیاورد، ثانیاً آنها را در صحنه نگه دارد، و ثالثاً سختی ها را برای آنها هموار و آسان کند؛ هیچ ایمان دیگری این خصوصیت را ندارد. ایمان دینی می گوید شما اگر چنانچه فائق شدید و پیش بردید، پیروزید؛ اگر کشته هم شدید، پیروزید؛ اگر زندان هم افتادید، پیروزید؛ چون به وظیفه عمل کردید. وقتی کسی یک چنین اعتقاد و ایمانی داشت، دیگر شکست برایش معنا ندارد؛ لذا وارد میدان می شود. این همان عاملی است که در صدر اسلام هم اثر کرد، در انقلاب ما هم اثر کرد؛ ۹ دی این را نشان داد. 9 دی یک نمونه‌ای بود از همان خصوصیتی که در خود انقلاب وجود داشت؛ یعنی مردم احساس وظیفه‌ی دینی کردند و دنبال این وظیفه، عمل صالحِ خودشان را انجام دادند. عمل صالح این بود که توی خیابان بیایند، نشان بدهند، بگویند مردم ایران اینند. با این حرکت مردم، آن حجم عظیم تبلیغات دشمن که می خواست فتنه‌گران را مردم ایران معرّفی کند و اینجور نشان بدهد که مردم ایران از انقلابشان، از نظامشان برگشتند، به کلّی نقش بر آب شد؛ یعنی مردم نشان دادند که این، مردم ایران است. تحلیلگران خارجی وقتی نگاه کردند، گفتند از بعد از رحلت امام بزرگوار، یا شاید بعضی گفتند از بعد از حرکات اوّل انقلاب، هیچ اجتماعی با این بزرگی، با این تپش، با این شور و هیجان وجود نداشته، که مردم وارد میدان شدند. این، حقیقت ۹ دی است.

     این حرکت، حرکت بزرگی بود و کار بزرگی هم انجام داد. جناب آقای جنّتی درست اشاره کردند. فتنه‌ی ۸۸ تنها آن چیزی نبود که توی خیابان به وسیله‌ی تعدادی آدم دیده شد؛ این یک چیز ریشه‌داری بود، یک بیماری عمیقی درست کرده بودند، اهدافی داشتند، زمینه‌ها و مقدّمات فراوانی برایش چیده شده بود، کارهای بزرگی شده بود و هدف های بسیار خطرناکی دنبال این کار بود، که با این برخوردهای گوناگون سیاسی و امنیتی و اینها حل نمی شد؛ یک حرکت عظیم مردمی لازم داشت؛ که این حرکت، حرکت 9 دی بود؛ آمدند بساط فتنه و فتنه‌گران را در هم پیچیدند. لذا حادثه‌ی 9 دی یک حادثه‌ی ماندنی در تاریخ ماست. من آن سال هم گفتم – پارسال بود یا پیرارسال بود – که این حادثه، حادثه‌ی کوچکی نیست. این حادثه، شبیه حوادث اوّل انقلاب است. این حادثه بایستی حفظ شود، بایستی گرامی داشته شود.

     البتّه شما آقایانی که مسئول مدیریت این جریان هستید، سعی کنید جنبه‌های شعاری را بر این حادثه غلبه ندهید. باز هم من تکرار می کنم: کار شورای هماهنگی تبلیغات، مدیریت است؛ والّا کار را مردم می کنند، و دل ها دست خداست. مردم را خدای متعال توی صحنه می آورد؛ یعنی همان ایمان الهی و توفیق الهی و تأیید الهی است که مردم را در صحنه می آورد. منتها خب، مدیریت لازم است؛ شماها مدیریت می کنید، مدیریتتان هم شایسته است. بنابراین سعی کنید حالت شعاری غلبه پیدا نکند. البته شعار لازم است. شعار یک چیز حتمی است، لازم است؛ شور، هیجان، حماسه لازم است؛ منتها بایستی عمق شعارها تبیین شود؛ یعنی همین کارهائی که اشاره کردند، تبیین شود: حرف ملّت ایران آن روز چه بود، امروز چیست؟ حرکت ملّت ایران و جهت این حرکت چگونه حرکت و جهتی است؟ ما در سایه‌ی دین حرکت می کنیم. به کمک خدای متعال و صاحب دین است که حرکت می کنیم. هدف ما هم تحقّق آرمان های الهی و همان چیزی است که دین به مردم وعده داده و برای مردم هدیه آورده است.

     ضمناً توجّه داشته باشید؛ یکی از خصوصیات دیگری که در حادثه‌ی ۹ دی هست، که باز آن را کاملاً به حوادث انقلاب نزدیک می کند، مسأله‌ی عاشوراست. یعنی در حوادث اوّل انقلاب هم محرّم پیش آمد و امام آن نکته‌ی عظیمِ عجیبِ تاریخی را بیان کردند: «ماهی که خون بر شمشیر پیروز است». این حرف کوچکی نیست: پیروزی خون بر شمشیر. ماها عادت کرده‌ایم، این حرف ها را هی تکرار می کنیم؛ کأنّه عمقش گاهی از یادمان می رود. خون بر شمشیر پیروز می شود، مظلوم بر ظالم فائق می‌آید، کشته بر کُشنده فائق می‌آید؛ این همان چیزی است که در عاشورا پیش آمد. امام این را در محرّم سال ۵۷ مطرح کردند، در قضیه‌ی ۹ دی هم باز پای امام حسین در میان بود، پای عاشورا در میان بود. اگر آن حرکات سخیف و در واقع گریه‌آور از سوی این گروه‌های ایضاً سخیف، در عاشورا پیش نمی آمد، این حرکت عظیم و این تحرّک عمومی مردم معلوم نبود به این شکل به وجود بیاید. اینجا هم پای عاشورا در میان بود. 1390/09/21

9 دی ، در تاریخ ماندگار شد

     روزهای سال، بطور طبیعی و به خودی خود همه مثل همند؛ این انسان ها هستند، این اراده‌‌‌‌‌ها و مجاهدت هاست که یک روزی را از میان روزهای دیگر برمی‌کشد و آن را مشخّص می‌کند، متمایز می‌کند، متفاوت می‌کند و مثل یک پرچمی نگه می‌دارد تا راهنمای دیگران باشد. روز عاشورا – دهم محرّم – فی نفسه با روزهای دیگر فرقی ندارد؛ این حسین بن علی (علیه السّلام) است که به این روز جان می‌دهد، معنا می‌دهد، او را تا عرش بالا می‌برد؛ این مجاهدت‌های یاران حسین بن علی (علیهم السّلام) است که به این روز، این خطورت و اهمّیت را می‌بخشد. روز نوزدهم دی هم همین جور است، روز 9 دی امسال هم از همین قبیل است. نهم دی با دهم دی فرقی ندارد؛ این مردمند که ناگهان با یک حرکت – که آن حرکت برخاسته از همان عواملی است که نوزدهم دیِ قم را تشکیل داد؛ یعنی برخاسته از بصیرت است، از دشمن‌‌‌‌‌شناسی است، از وقت‌‌‌‌‌شناسی است، از حضور در عرصه‌ ی مجاهدانه است – روز 9 دی را هم متمایز می‌کنند.

     مطمئن باشید که روز نهم دیِ امسال هم در تاریخ ماند؛ این هم یک روز متمایزی شد. شاید به یک معنا بشود گفت که در شرائط کنونی – که شرائط غبارآلودگیِ فضاست – این حرکت مردم اهمّیت مضاعفی داشت؛ کار بزرگی بود. هرچه انسان در اطراف این قضایا فکر می‌کند، دست خدای متعال را، دست قدرت را، روح ولایت را، روح حسین بن علی (علیه السّلام) را می‌‌‌بیند. این کارها کارهائی نیست که با اراده‌‌‌‌ ی امثال ما انجام بگیرد؛ این کار خداست، این دست قدرت الهی است؛ همان طور که امام در یک موقعیت حسّاسی – که من بارها این را نقل کرده‌‌‌‌ام – به بنده فرمودند: «من در تمام این مدّت، دست قدرت الهی را در پشت این قضایا دیدم». درست دید آن مرد نافذِ بابصیرت، آن مرد خدا. 1388/10/19

برگرفته از سایت کیهان و دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله خامنه ای أدام الله ظلّه العالی

پایگاه اطّلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام