پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام هیات رزمندگان اسلام , سایت هیات رزمندگان اسلام , پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام , هیات , سایت هیات , هیئت رزمندگان , هیئت رزمندگان اسلام
«رب» سوق دهنده همه عالمیان به سمت کمال
رَب در قرآن به عنوان سوق دهنده انسان به سمت کمال است یعنی صاحب و مربی که هر پدیده را به سمت کمال سوق می‌دهد. دایره معنایی این واژه بسیار گسترده و پردامنه است زیرا در هر سوره که نگاه کنید نظام تدبیر و ربوبی وجود دارد. سوق‌دهنده گیاهان، حیوانات، ابرها، بادها، انسانها و همه مخلوقات به سمت کمال «رَب» است از این رو در قرآن خداوند «رَب‌العالمین» یعنی پروردگار و مربی همه موجودات معرفی شده است.
همه دعواهای بشر در سراسر تاریخ بر سر ربوبیت است
همه دعواهای قرآن که انسانها در طول تاریخ به راه انداخته و در قرآن هم نقل شده است بر سر «ربوبیت» است. بت‌پرستان بت‌های خود را خالق نمی‌دانستند و یا حتی فرعون نمی‌گفت من خالق هستم، این دعواها بر سر ربوبیت بود. مشکل اصلی این است که انسانها اسباب ربوبیت را وارد موضوع اصلی ربوبیت می‌کنند. انتخاب بهترین دکتر برای مداوا کار خوبی است اما قرار نیست برای رسیدن به بهترین پزشک رشوه پرداخت کنیم. باید بدانیم و بفهمیم که مقام ربوبیت تنها برای خداست و سایر چیزها اسباب و وسیله هستند.
نشانه‌هایی که خداوند برای هدایت به ما نشان می‌دهد
پروردگار برای سوق دادن ما به سمت کمال از یکسری نشانه‌ها استفاده می‌کند به عنوان مثال در سوره مبارکه فلق خداوند می‌فرماید: اگر می‌خواهید از شر تاریکی‌ها و از شر همه چیز در امان باشید به «رَب فلق» پناه ببرید. ربی که در تاریکی و ظلمت نشانه‌ای قرار می‌دهد و مسیر را به ما نشان می‌دهد. بسیار دیده‌ایم که انسانها با صبر به نتیجه رسیده‌اند و یا بارها خودمان مشکلاتمان با صبر حل شده و این هم نشانه‌ای است که پروردگار در راستای حل مشکلات برای ما قرار داده و به واسطه آن ما را به سمت کمال سوق می‌دهد.
حال اگر به این نشانه‌ها دقت کنیم و به واسطه آن نواقص را رفع کنیم و به سمت کمال حرکت کنیم هیچ موجود و قدرتی نمی‌تواند جلوی رشد ما را بگیرد. البته در مقابل اگر به این نشانه‌ها اهمیت ندهیم در روز قیامت تک تک آنها را به ما نشان می‌دهند و بابت بی‌توجهی به این نشانه‌ها بازخواست می‌شویم.
سؤالی که مطرح است این است که آیا ما خود را در معرض تربیت خدا قرار دهیم و خودمان کاری نکنیم؟ یعنی دست روی دست بگذاریم؟ نه! ربوبیت خدا برای هدایت به سمت مسیر درست و کمال است. خدا مربی دانایی است و نمی‌خواهد یک موجود بی‌تفاوت تربیت کند که به همه چیز گوش دهد، خداوند یک شاگرد فرهیخته و زرنگ می‌خواهد که با هوش خودش هر لحظه بداند که خدا و امامش از او چه می‌خواهد و باید در مسیر درست چه کارهایی انجام بدهد.
برای رسیدن به هدف نباید از مسیر ربوبیت منحرف شد
یکی از راه‌های رسیدن به هدف، برنامه‌ریزی درست است اما عده‌ایی اهل برنامه‌ریزی نیستند و در مقابل برخی هم هنگامیکه برنامه‌ریزی می‌کنند جایی برای ربوبیت خدا نمی‌گذارند و گمانشان بر این است که اگر ذره‌ای از برنامه منحرف شوند به هدف و مقصد نمی‌رسند. مثلاً دانش‌آموز برای درس خواندن و رسیدن به موفقیت برنامه‌ریزی کرده که روزانه 4 ساعت درس بخواند حال اگر در این 4 ساعت پدر و مادر کاری از او بخواهند گوش نمی‌کند زیرا احساس می‌کند که از برنامه اصلی منحرف شده و به موفقیت نمی‌رسد، در حالیکه گاهی اوقات در مسیر ربوبت قرار گرفتن برکاتی دارد که انسان را بهتر به موفقیت می‌رساند.
راهی که رهبر معظم انقلاب را به بهترین شکل به هدف رساند
به عنوان مثال علامه طباطبایی مدتی کارش را رها کرد و برای کشاورزی مدتی به تبریز رفت و یا مقام معظم رهبری درس و حوزه را رها کرد و برای رسیدگی به پدر و مادر به نزد آنها رفت. این عزیزان نه تنها از موفقیت جا نماندند بلکه بسیار بهتر از آنچه که فکرش را می‌کردند موفق شدند.
