روضه ی متنی شهادت امام باقر علیه السلام

روضه ی متنی شهادت امام باقر علیه السلام

از خرابه می گذشتم منزلم آمد به یاد

تو رو خدا اینجور نیست،قربون دلت برم آقاجان،قربون صفای دل شما عزادارای امام باقر ،یکی از دوستان خوب اباعبدالله الحسین می فرماید:شهادت امام باقر،طلیعه دار مُحرمه،شهادت امام باقر که میرسه،بوی عاشورا میآد،آی حسین،ما  جاموندیم،همه کربلایی ها رفتند عرفه کربلا،خیلی مونده حالا،اما میشه خوند

باز این چه شور است،که در خلق عالم است

حسین…….

اگه بدونی این حسین گفتنت چیکار میکنه،مادرش میگه جان،حسین……..

از خرابه می گذشتم منزلم آمد به یاد

دست و پا گم کرده ای دیدم دلم  آمد به یاد

سر به هم آورده دیدم برگ های غنچه را

اجتماع دوستان یک دلم آمد به یاد

مگه یادم میره،زیر اون خیمه نیم سوخته،عمه ام همه ی مارو جمع کرد،همه ی ما مثل جوجه های پر شکسته،سرهامون رو زیر بال و پر هم دیگه برده بودیم،آروم آروم گریه میکردیم،آخه عمه ام گفته بود بلند بلند گریه نکنید،همه ی اینها یه طرف،اما اونی که باقرالعلوم رو میکشه،اینه،همه شهادت ها یه طرف،جسارت ها یه طرف،کتک ها یه طرف،ریسمان ها و زنجیر ها،تازیانه ها یه طرف،اون نیمه شب توی خرابه یه طرف،یه همبازی داشتم،هر چی گفتم عمه جان رقیه،اینقده گریه نکن.آخه شما که نمی دونید،شما ها که خبر ندارید اینها کی بودند

طفلک بی تاب را هم می زدند

کودک در خواب را هم می زدند

آی کربلا…….حسین……….

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام