سرگذشت هایی ویژه از شهدا| شهید علی پاجانی

سرگذشت هایی ویژه از شهدا| شهید علی پاجانی

خانه / انقلاب و دفاع مقدس / شهدا / دفاع مقدس / سرگذشت هایی ویژه از شهدا| شهید علی پاجانی

شهید «علی پاجانی» سال 1341 چشم به جهان گشود. وی عضو تيم ملی تکواندو ايران بود. شهید پاجانی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه شد. وی سرانجام 11 آبان 1362 در منطقه پنجوین عراق به درجه شهادت نائل آمد.

سرگذشت هایی ویژه از شهدا| شهید علی پاجانی

سرگذشت هایی ویژه از شهدا| شهید علی پاجانی

بسم الله الرحمن الرحیم

امروز می خواهیم یاد کنیم از شهیدی از تبار خورشید از جنس نور شهید علی پاجانی. شهید پاجانی یک ورزشکار نمونه بود. علی آقا که تکواندو کار می کرد همت و پشتکارش در ورزش توانست او را به قله های موفقیت برساند تا جایی که توانست عضو تیم ملی تکواندو بشه. در این مسیر مدالهای رنگی زیادی گرفت. شهید پاجانی که این مدالهای رنگی نتوانست رنگ خدایی را از مرام و معرفتش بگیرد به رفقای ورزشکارش توصیه می کرد می گفت ورزش باید مقدمه ی خدمت باشد برای شما. شما باید ورزش کنید که بتوانید با قوت و قدرت بیشتری به مردم، به مملکتتون، به دینتون خدمت کنید. شهید پاجانی که طعم خوش خدایی شدن را چشیده بود و روحش بلندش توانسته بود با اتصال به منبع نور روشنی بخش اطرافیانش بشود در وصیت نامه اش می نویسد خدایا مرگ ما را در راه خودت قبول کن باشد که با نیل به این سعادت عظمی ما را همیشه جاویدان گردانی. بعد در ادامه می نویسد البته باشد که این مرگ ما درسی باشد برای آنانکه حب دنیا را رأس تمام امور زندگیشان قرار داده اند و فکر و ذکرشان رسیدن به پول و رفاه بیشتر است و تمام معنویات را به مادیات فروخته اند. امیدوارم که ما توانسته باشیم ادامه دهنده ی خوبی برای راه شهدا باشیم و همانطور که شهدا قدر معنویات را و قدر خدایی شدن را دانستند ما هم توانسته باشیم خودمان را و زندگیمان را رنگ خدایی ببخشید. شهید پاجانی در نامه ی آخرش که به نوعی دارد خانواده اش را برای شهادتش آماده می کند می نویسد این آخرین نامه ی این بنده عاصی خدا است که به خانواده ی عزیزم می نویسم خانواده ای که از محبتشان شرمسارم و نمی دانم با چه رویی از شما حلالیت بطلبم ولی به عنوان آخرین وصایا خواهشمندم این عبد عاجز را عفو نمایید که چه اعمالی نسبت به شما کردم که نباید می شد و چه کارهای نیکی که در حق شما می بایست انجام داد و من نکردم، بالاخره علی آقا در عراق به آرزویش می رسد و آخرین مدال را در زندگیش از دست رب الارباب خدای مهربان می گیرد و موفق می شود با همت بلندش و با روح لطیفش خودش را به قافله ی یاران آخر الزمانی یاران امام حسین علیه السلام برساند.

روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد.

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *