سیره و سیمای حضرت خدیجه (سلام الله علیها)

حضرت خدیجه(سلام الله علیها) قبل از ولادت؛ در کتاب آسمانی انجیل که بر حضرت عیسی(علیه السلام) نازل شد بعنوان بانوی مبارکه و همدم مریم در بهشت یاد شده است. در آنجا که در توصیف پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) خطاب به عیسی(علیه السلام) چنین آمده است: نسله من مبارکه؛ و هی مونس امک فی الجنه: «نسل او از مبارکه است که همدم مادرت مریم در بهشت می باشد.» (1)

و نیز شخصیت او در همان عصر آن چنان چشمگیر و مورد احترام خاص و عام بود که او را با عنوان «سیده نسوان» می خواندند. (2)

خدیجه زنی با فضیلت و دارای کمالات علمی و معنوی بود و در اثر معاشرت با پسر عمویش که عالمی دانا و دانشمند بود و به رسالت خدا در آینده ایمان داشت؛ می دانست که رسول خدا به پیامبری خواهد رسید. خدیجه از علمای دیگر یهود و نصارا نیز سخنانی در تأیید نبوت پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) شنیده بود و از همه مهمتر در سفر بازرگانی آن حضرت به سرزمین شام از طریق غلامش «میسره» که همراه کاروان بود، اطلاعات زیادی از کرامات و معجزات آن بزرگوار شنیده و بر عشق و ایمانش افزوده بود. لذا با پسر عمویش ورقه بن نوفل راز دل گشود و خواهان وصلت با پیامبر شد.

همه ی اینها حاکی از ایمان خدیجه به رسالت پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) بود که سالها قبل از بعثت آن حضرت اتفاق افتاد، لذا پس از مبعوث شدن به رسالت الهی نخستین شخصی که به وی ایمان آورد خدیجه بود. (3)

خدیجه زنی است که پیامبر خدا در حق او می گوید: ای خدیجه خداوند متعال هر روز به وجود تو چندین بار به ملائکه اش مباهات می کند. (4)

پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمود: جبرئیل نزد من آمد و گفت: ای رسول خدا! این خدیجه است، هرگاه نزد تو آمد، بر او از سوی پروردگارش و از طرف من سلام برسان و او را به خانه ای از یک قطعه در بهشت که در آن رنج و نا آرامی نیست، مژده بده. (5)

طبق پاره ای از روایات، معراج پیامبر از خانه خدیجه(سلام الله علیها) آغاز شد و بازگشت آن نیز در خانه ی خدیجه روی داد. روایت است که امام باقر(علیه السلام) فرمود: جبرئیل مرکب براق را شبانه کنار در خانه خدیجه آورد و درآن خانه به محضر رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) رسید، آن حضرت را از خانه بیرون آورد و بر مرکب براق سوار نموده و از مکّه به سوی بیت المقدس سیر داد.

مطابق پاره ای شواهد و قرائن؛ پیامبر هنگام مراجعت از معراج نیز از خانه ی خدیجه فرود آمد. (6)

در کتاب «الخصائص الفاطمیه» نقل شده: طبق روایت مشهور هنگامی که حضرت خدیجه(سلام الله علیها) رحلت کرد، فرشتگان رحمت الهی از جانب خداوند کفنی مخصوص برای خدیجه نزد رسول خدا آوردند و این علاوه بر اینکه مایه ی برکت برای خدیجه بود، مایه ی تسلی خاطر رسول خدا گردید. و به این عنوان تقدیر و تجلیل جالبی از طرف خداوند به عمل آمد.

پیامبر اکرم پیکر مطهر حضرت خدیجه(سلام الله علیها) را با آن کفن پوشانید. سپس جنازه ی او را با همراهان به سوی قبرستان معلی بردند تا در کنار مادرش حضرت آمنه به خاک بسپارند. در آنجا قبری برای حضرت خدیجه(سلام الله علیها) آماده کردند، رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلم) در میان آن قبر رفت و خوابید، سپس بیرون آمد و آن گوهر پاک را در آنجا به خاک سپرد. (7)

پی نوشت:

• محمد تقی مجلسی؛ همان، ص 352، ج 21
• ذبیح الله محلاتی، ریاحین الشریعه، تهران، دارالکتاب الاسلامیه، ج 2، ص 207
• علی اکبر بابازاده؛ سیمای زنان در قرآن، ص 27
• علی اکبر بابازاده، تحلیل سیده فاطمه زهرا، قم، انتشارات دانش و ادب، چاپ ششم، ص 37
• محمد تقی مجلسی، بحارالانوار، ج 16، ص 8
• محمد تقی مجلسی، بحارالانوار؛ ج 43، ص 216
• محمد محمدی اشتهاردی، حضرت خدیجه(س)، اسطوره ی ایثار و مقاومت، ص 264