مادرانه ای بنام «ابو زینب»

سردار قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس در یادداشتی احساس خود را نسبت به فیلم ابوزینب بیان کرده است.

متن این یادداشت به شرح ذیل است:

بسمه تعالی

فدای این دستی که ماه را برکف گرفته و تقدیم به خالق ماه کرده است

می بوسم دستی را که مارا از روشنایی آن بهرمند نموده است

چه زیباست این تصویر که بر کف،تمام اخلاص جای گرفته است گرد همه این دستان پاک

ابوزینب، روایت‌گر ماجرای یک خانواده لبنانی است که در جریان شروع مقاومت مردم لبنان در برابر اشغالگری و تجاوز رژیم صهیونیستی به جنوب این کشور، وارد جبهه مقاومت شده و درگیر جنگ می‌شوند و از بین ۳ دختر و ۳ پسر این خانواده، یکی از دخترها و ۳ پسر با حمایت و پشتوانه قوی مادر خود، به گروه‌های مقاومت ملحق می‌شوند. روایت اصلی فیلم حول شخصیت برادر بزرگتر خانواده به نام عادل می‌گردد که پس از چند سال به همراه همسرش به وطن بازگشته تا زندگی را در آنجا ادامه دهد، اما با دیدن شرایط نمی‌تواند بی‌تفاوت باشد و مثل دو برادر دیگر خود مبارزه را آغاز می‌کند.

از ابتدای فیلم، شاهد آن هستیم که نیروهای صهیونیستی، به دنبال فردی به نام ابوزینب هستند. کسی که ضربه سنگینی به آنها وارد کرده است و هر کسی را که دستگیر می‌کنند، اولین سوال درباره ابوزینب است. این کنجکاوی برای عادل نیز به وجود می‌آید تا اینکه یکی از اعضای حلقه‌های مقاومت، ابوزینب را به او معرفی می‌کند. او برادر کوچکتر عادل بوده که در همان سال‌های اول مقاومت، با یک عملیات شهادت طلبانه، ضربه مهلکی به یکی از قرارگاه‌های دشمن وارد کرده بود.

داستان فیلم تاریخ ۱۵ ساله مقاومت لبنان تا آزادی کشور در سال ۲۰۰۰ را به صورت مقطعی نشان می‌دهد و با فلش‌بک‌های متعدد، ماجراهای گذشته را تصویر می‌کند. اگر چه سیر روایی فیلم حول رشد شخصیتی برادر بزرگتر بنا شده، اما تمام داستان تحت تاثیر فداکاری ابوزینب است. اوست که با از خود گذشتگی خود یکی از اصلی‌ترین عوامل قوت گرفتن جریان مقاومت بوده و دبیر کل حزب‌الله نیز پس از پیروزی، این‌چنین از او یاد می‌کند: «اگر نبود شخصیت بزرگی همچون عامر کلاکش که او را به نام ابوزینب می‌شناسیم، شاید هرگز این مقاومت به نتیجه نمی‌رسید».

با تمام این اوصاف، اما ابوزینب، فیلم مادر است. مادری با روحیه قوی و امیدوار به پیروزی که فرزندان خود را یکی پس از دیگری به مقاومت می‌سپارد و اگر چه در فراق فرزند بی‌تاب است، اما برای هدفی والاتر همه این سختی‌ها را به جان خریده و همچون کوهی پشتیبان آن‌هاست. فیلم روایت مادرانی است که یک تنه با تربیت و تشویق فرزندانشان به جهاد و مبارزه با ظلم، نقش موثری در به ثمر رسیدن جریان مقاومت اسلامی در لبنان داشتند و توانستند عظمت موهوم ساخته شده از رژیم صهیونیستی را بشکنند.

شاید بتوان این فیلم را ـ اگرچه دچار نقص‌های فنی و روایی است ـ نمونه‌ای موفق از سینمای دفاع مقدس دانست؛ نمونه‌ای که توانسته ژانر بومی ایران را در جغرافیایی دیگر و در ماجرایی تقریبا مشابه پیاده‌سازی کند و همان حس غرور ملی و مقاومت اسلامی را برای بیننده باز آفرینی نماید.

در پایان اشاره به این دیالوگ فیلم که شاید اصلی‌ترین پیام فیلم نیز باشد، خالی از لطف نیست. هنگامی که از برادر ابوزینب درباره او سوال کردند، بی آنکه بدانند او برادر عامر کلاکش است،  پرسیدند که ابوزینب کیست، ریاض کلاکش در پاسخ گفت: «همه ما ابوزینب هستیم» و این کاملا درست است. همه مقاومت برای رسیدن به هدف خود، یک ابوزینب بودند و هر کدام در جایگاه خود با تمام توان وظیفه خود را انجام دادند و این انجام وظیفه تا به امروز نیز ادامه دارد. ابوزینب فازغ از آنکه چگونه فیلمی است، می‌تواند سرآغازی برای یک جریان سینماییِ جدید باشد؛ اگر قدر ببیند و حمایت شود.

(نقد سینما)