مرحوم دولابی: همه چیزتان مال اوست

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:  همه چیزتان مال اوست، زنت، فرزندت، نفس‌هایت. زیبا بخواب و با یک الحمدلله سرت را روی متکّا بگذار، هر جا هم که فکر کردی و دیدی اینکه گفتم همه چیزت مال اوست، خلاف است، فردا آن را یادداشت کن و بیاور. تا هفته دیگر فکر کن و اگر چیزی پیدا کردی که مغایرعرایض من بود آن را روی کاغذ بنویس و بیاور. بسته به اقرارتان است. اقرارت را تکمیل کن، آنگاه اگر چیزی خارج از این پیدا کردی بیاور، که نخواهی توانست بیاوری. مگر چیزی در آسمان و زمین بدون امر و اذن او حرکت دارد؟ مخصوصاً کسی که از روی دوستی و رفاقت و یگانگی و شاگردی و وجدان، تسلیم و دچار اینها باشد.

از خلقت دوستان آنها کمی بوی عصمت آمده است. فرموده است خُلقوا مِن فاضِلٍ طینتنا وَ عُجنوُا بِماءِ وِلایتنا‌(بحارالانوار جلد 53، صفحه 302) کمی بوی عصمت از آن می‌آید. بوی عصمت، نمی‌گویند خود عصمت است. وقتی که خاکش از بقیه طینت این خانواده باشد و آبش هم آب ولایت باشد که قاطی کرده‌اند و او را ساخته‌آند، آیا از آن بوی عصمت نمی‌آید؟
پس چرا اینقدر انسان شک دارد؟ شکّاک، بسیار کُمَک کارِ شیطان می‌شود. شیطان کاری ندارد. حضرت ابراهیم(ع) بچه‌اش را می‌برد که قربانی کند گفت: آیا تاکنون شده است کسی بچه‌اش را قربانی کند؟ فرمود خدا در خواب به من امر کرده است. گفت اگر خواب شیطانی باشد چه؟ خود شیطان دارد این را می‌گوید. مبادا تو هم بگویی، که خواب دو جور است و یک جورش شیطانی است. اگر هم دیدی که خواب کسی خوب نیست چیزی نگو. اگر بگویی خواب شیطانی است همان کارِ شیطان می‌شود. همان چیزی که شیطان به حضرت ابراهیم(ع) گفت من هم نعوذ بالله به کس دیگر می‌گویم؛ یک قِسم خوابش آلوده به دنیاست و در کارِ دنیا خسته شده است و طبیعت او را گرفته است و یک قِسم دیگرش هم زیباست. بلکه شما هرچه می‌توانی همه را به صورت زیبا تعبیر کن. آیا دیدی حضرت یوسف چگونه تعبیر کرد؟ آن یکی را گفت: صبح آزاد می‌شوی. آن دیگری را هم که گفت دیدم یک طبق نان به سر دارم و پرندگان از آن می‌خورند، گفت: تو را به دار می‌زنند و مغز سرت را حیوانات می‌خورند گفت: دروغ گفتم و خواب را دروغی ساختم. گفت: قُضِیَ لامرُ. کار تمام شد. مُعَّبِر، صاحب اختیار است. تو زیبا تحویل بده ان‌شاء‌الله که تعبیر کن هم خوب باشد. او هم خوب تعبیر کرد. بد چیزی نبود؛ سفره را پهن کرده است و پرنده‌های آسمان می‌خورند.

کتاب طوبی محبت؛ جلد3 – ص 143
مجلس حاج محمد اسماعیل دولابی