معرفی سوابق اردشير اميرارجمند | دکتر داوری

            معرفی سوابق مشاور ارشد، بیانیه نویس و مسوول کمیته حقوقی میرحسین موسوی در فتنه 88  

دکتر داوری

 

  بازیگران و نقش آفرینان غائله 18 تیر 1378، مشابهت های فراوانی با بازیگران فتنه 88 در میزان وابستگی و نقش آفرینی برای بیگانگان دارند.

اگر مروری بر اسامی افرادی که این روزها در کشورهایی چون انگلیس، فرانسه، آمریکا، بلژیک، ایتالیا وهلند داشته باشیم، یک طومار ننگین برای مدعیان اصلاح طلبی به حساب خواهد آمد که روزگاری این افراد از سینه چاکان این جریان آلوده و وابسته بوده اند.

کافی است نیم نگاهی به برخی از اسامی آرمیده در دامان بیگانه داشته باشیم تا لااقل پرده ای از عمق وابستگی و دلداگی این چهره های به اصطلاح سیاسی به دنیای لیبرال-دمکراسی و دشمنان این مرز و بوم افشا وآشکار شود. اسامی افرادی چون 1-عبدالکریم سروش2-عطاالله مهاجرانی3-محسن کدیور4-اکبر گنجی5-مسعود بهنود6-حسن یوسفی اشکوری7-محسن سازگارا8-اردشیر امیر ارجمند9-ابراهیم نبوی10-مرتضی کاظمیان11-تقی کروبی12-محسن مخملباف13-رجبعلی مزروعی14-مجتبی واحدی15-حمزه غالبی16-شیرین عبادی17-رضا علیجانی 18-مازیار بهاری 19-حسین باستانی 20-علی اکبر موسوی خوئینی ها 21-اسماعیل گرامی مقدم 22-احمد باطبی 23-امیر عباس فخرآور24-فریباداودی مهاجر 25-علی افشاری 26-محمد جواد اکبرین 27-سیامک پورزند 28-کیان تاج بخش29-نیک آهنگ کوثر30-سراج الدین میردامادی 31-حنیف مزروعی 32-امیرحسین جهانشاهی33-مجید محمدی و…

نقش این افراد در تحصن مجلس ششم، تبدیل تعدادی از روزنامه های جبهه دوم خرداد به پایگاه دشمن، غائله 18 تیر،دین ستیزی و توهین به مقدسات، جاسوسی برای بیگانگان، اقدام علیه امنیت ملی و تشکیل اتاق فکرهای رسانه ای برای براندازی جمهوری اسلامی غیرقابل انکار است. چهره هایی که در سال های نه چندان دور به عنوان وزیر، نماینده مجلس، معاون وزیر، معاون رئیس جمهور،روزنامه نگار، کاریکاتوریست، طنز نویس، فعال دانشجویی و…به عنوان چهره های به اصطلاح اصلاح طلب مدعی رفرم و تغییر و اصلاح در کشور بودند و جریان اصلاح طلب به داشتن چنین نیروهایی به خود می بالید. اما اینک کوس رسوایی این چهره های جیره خوار بیگانه آن چنان به صدا درآمده که مدعیان داخلی اصلاحات هم کمتر حاضر به دفاع و یا انتساب این چهره های آلوده به خود هستند.

در این نوشتار  تلاش خواهیم کرد تنها مروری گذرا بر سوابق یکی از بازیگران و نقش آفرینان فتنه 88  داشته باشیم که در حلقه نخست ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی جا خوش کرده بود و پس از نقش آفرینی در به آشوب کشاندن کشور، هم اینک در آغوش غرب آرمیده تا شواهد ارتباط وثیق جریان فتنه با دشمنان نظام اسلامی را شفاف تر درک نماییم.

اردشير اميرارجمند؛ مشاور ارشد و مسئول کمیته حقوقی ستاد انتخاباتی میر حسین

اردشیر امیر ارجمند، 54 ساله، مشاور ارشد، بیانیه نویس و مسئول کمیته حقوقی ستاد انتخاباتی میر حسین موسوی در سال 88 بود.

وی پس از بازداشت در جریان فتنه 88 و اعتراف به جاسوسی برای سرویس اطلاعاتی موساد و همکاری با سازمان مجاهدین خلق، به زندان افتاد. وی چند ماه بعد با سپردن وثیقه و به عنوان مرخصی از زندان خارج شد و به فرانسه گریخت و از این کشور پناهندگی گرفت. امیر ارجمند هم اکنون رئیس شورای موسوم به هماهنگی راه سبز امید و نماینده و مشاور ارشد میر حیسین موسوی در خارج از کشور است.

 

*سوابق خانوادگی مشاور میرحسین موسوی

اردشیر امیر ارجمند، در خانوادهای ديده به جهان گشود كه به اشرافیت طاغوت وابسته بود. او متولد ۱۳۳۶ تهران است. ديپلم رياضى خود را در سال 1354 در دبيرستان كيهان تهران گرفت. وی در سال 1358 و پس از تعطیلی دانشگاهها به مناسبت انقلاب فرهنگی، راهی آمریکا و فرانسه شد ولی اقامت در فرانسه را ترجیح داد تا اینکه در سال 1360 كارشناسى ارشد حقوق بين الملل را از دانشگاه استراسبورگ گرفت. در پايان نامه کارشناسی ارشد خود موضوع “مصادره و ملى شدن اموال افراد” و قوانين و ضوابط رايج دنيا درباره ملى شدن اموال افراد را مورد بررسى قرار داد.

 سال های بعد نیز در این دانشگاه ماند و با هزینه معاونت حقوقی دفتر نخست وزیری- میر حسین موسوی- در سال 1369 دكتراى دولتى حقوق بين الملل را اخذ کرد. پایان نامه دكتراى او درباره “مقررات مخاصمات مسلحانه در دريا در زمان صلح و جنگ” بود. وی همزمان دوره های حقوق بشر را در فرانسه طی کرد.

اردشير اميرارجمند، پس از دفاع مقدس به کشور بازگشت تا به عنوان عضو هيأت علمى در این دانشگاه مشغول به تدریس شود. این در حالی بود که نه سوابق خانوادگی وی، نه مطالعات دوران نوجوانی و جوانی اش، امکان آشنائی او با فرهنگ اسلامی را فراهم نکرده بود. او کاملا در فضائی متاثر از غربیت بالیده و تحصیل کرده و سپس به عنوان استاد به یکی از معتبرترین دانشگاههای کشور راه یافته بود. وی همچنین به طور غيررسمى در دوره های آموزشی سازمان هاى دولتى و غيردولتى در استانهاي مختلف کشور به تدریس مباحث مربوط به حقوق بشر پرداخت.

 امیر ارجمند با همکاری یونسکو، در دانشگاه شهید بهشتی كرسى و گروه حقوق بشر و نیز انجمن حقوق بشر ایران را ایجاد کرد و خود مسئولیت آن را بر عهده گرفت. این گروه، به عنوان تنها گروه حقوق بشر در خاورمیانه از نظر وی و جریان افراطی مدعی اصلاحات، مایه مباهات و فخرفروشی و مجرای گردآوری گزارش های مغرضانه درباره نقض حقوق بشر در ایران بود.

 وی همچنین در قالب نهادسازی و ارتباطات رسمی و غیر رسمی با این نهادها و تشکل های مشابه در سطح بین المللی، می کوشید بخشی از پیوندهای اشرافیت مذکور را با بیگانگان تقویت سازد. وی مشاور دفتر خدمات حقوقى بين المللى نهاد رياست جمهورى و عضو مجموعه هایی چون “انجمن حقوق بين الملل لندن”، “انجمن ايرانى حقوق بشر”، “انجمن ايرانى اخلاق در علوم و فناورى”، “جمعيت توسعه علمى ايران”، “كميته ملى اخلاق زيستى”، “انجمن ايرانى دوستان سازمان ملل متحد”، “انجمن ايرانى حقوق جزا”، “انجمن ايرانى حقوق بين الملل”، “شوراى علمى مركز پژوهش و اطلاع رسانى رياست جمهورى(قبل از دولت نهم)”، “كميسيون پژوهش و آموزش هيأت نظارت بر اجراى قانون اساسى(دوره خاتمی)، “انجمن ايرانى جرم شناسى”، “هیات علمی دانشگاه تهران”، “هیات علمی مجتمع آموزشى قم” و… نیز بود.

 امیر ار جمند در تهيه و تدوین چندین طرح و لایحه درباره «حقوق شهروندى»، «اسرار دولتى»، «حريم خصوصى»، «رسانه های همگانى»، «سازمان های غيردولتى»، «شوراها»، «حقوق متهمين و محكومين» و… در دوره مدعیان اصلاحات نقش داشت.

 امیر ارجمند با اتکا به رياست كرسى حقوق بشر دانشگاه شهید بهشتی، در مراکز علمی و حقوق بشري جهان به نمایندگی از ایران حضور می یافت و بدیهی بود که با آن سوابق و لواحقی که از خود نشان داد، به جای تبیین مسائل واقعی کشورمان و مواضع منصفانه، از منظری که تحقیر کننده جامعه حقوقی کشورمان باشد، سخن می گفت.

یکبار در اردیبهشت ۸۷ -یک سال قبل از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری- به دعوت مجمع تشخیص مصلحت نظام در همایشی به ایراد سخنرانی پرداخت تا عدم مشروعیت نظام را به دلیل سرکوب مخالفان! در اذهان جا بیندازد. وی گفت: ” آنچه در کشور باعث لطمه به مشروعیت جامعه میشود فاصله ای است که بین ارزش های مورد حمایت حکومت به عنوان ارزش های اخلاقی و ارزش هایی که ضامن امنیت و تمامیت ارضی کشور و وجدان جمعی می باشد، افتاده است!» (آفتاب نیوز. وابسته به مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخص مصلحت نظام. ۳۱ ارديبهشت ۱۳۸۷)

*ورود امیر ارجمند به صحنه انتخابات 88

با ورود میر حسین موسوی به صحنه انتخابات، اردشیر امیر ارجمند، به یاری او شتافت و به عنوان مشاور ارشد و رئیس کمیته حقوقی ستاد موسوی، وی را برای حضور در کارزار انتخاباتی تشویق کرد. وی البته امید داشت با نشاندن موسوی در اریکه قدرت، نهادی به نام “معاونت حقوق بشر ریاست جمهوری” تاسیس کند.

او همچنین تعدادی از دانشجویان و اساتید جوان دانشگاه شهید بهشتی را تشویق کرد که “ستاد حقوقی صیانت از آراء” را برای موسوی راه اندازی کنند و مدعای تقلب در انتخابات را گردآوری کنند. وی خشونت را نماد دموكراسي می دانست و در گفتگو با دانشجویانش، “خشونت” را واكنشي «تعرضي» به ديكتاتوری! قلمداد می کرد.

 امير ارجمند حتی با تکیه بر ارتباطات پیشین خود در معاونت حقوقی ریاست جمهوری، کوشید از نهاد ریاست جمهوری نیز مستنداتی علیه احمدی نژاد گردآوری کند. اما وقتی موسوی حتی یک برگ مستند از ادعای تقلب به شورای نگهبان ارائه نداد، ناتوانی امیر ارجمند بیش از پیش روشن گردید.

 امیر ارجمند، چون از منظر حقوقی نتوانست انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری را زیر سوال ببرد، با نگارش بیانیه های موسوی از یک سو و کشاندن اوباش وابسته به شبکه منافقین از سوی دیگر، عصیان علیه انتخابات و رای 40 میلیونی ملت مسلمان ایران را عملیاتی ساخت. اوج این عصیان در 25 خرداد و 30 خرداد بود. امیر ارجمند و دوستانش با انتخاب آن روزها برای شورش علیه رای ملت، قصد جبران ناکامی شورش منافقین در سال 1360 را داشتند.

امیر ارجمند هم اکنون نیز به نام سخنگوی میر حسین موسوی بیانیه می دهد، اظهار نظر می کند و اوباش را به شورش دعوت می کند تا انقلاب های اسلامی در کشورهای عربی را تحت الشعاع قرار دهد. نه موسوی و نه امیر ارجمند هیچکدام دیگری را مدیریت نمیکردند. هيچ كدام مولاي ديگري نبودند. هر دو آنها ولایت استکبار را پذیرفته بودند. هر دو آنها به جای تبعیت از رای ملت که همواره همسو با اهداف ولایت بوده، تابع دستهای مرموزی شدند که قرار بود در برابر انقلاب اسلامی عصیان کنند.

*پیوند امیر ارجمند با جریان نفاق

امیر ارجمند از دهه 60 با جریان نفاق ارتباط برقرار کرده بود و پس از فتنه 88 مشخص شد كه بیانیه‌هاي جنبش سبز را وی تدوین و موسوی آنها را امضا می‌کرد.

مادر وی “افسر محرم زاده” هوادار منافقین بوده که فوت کرده است اما “منصور امیر ارجمند” برادر بزرگ اردشیر از منافقین فعال در بخش اطلاعات شهر استراسبورگ فرانسه است.

  منصور برادر بزرگ اردشیر امیر ارجمند قبل از انقلاب نیز توده ای بوده و منزل وی در زمان فاز نظامی منافقین در اوایل پیروزی انقلاب محل اختفای تعدادی از سران منافقین بوده است. وی سپس در شهر استراسبورگ فرانسه مقیم شد. وی در فرانسه نیز به فعالیت اطلاعاتی علیه انقلاب اسلامی می پرداخت. وی پس از فتنه سال 88 با کمک منافقین، فرزندان و همسر اردشیر را به صورت غیر قانونی به ترکیه و سپس استراسبورگ فراري داد.

 

اعضای خانواده امیر ارجمند، قبل و پس از انقلاب همواره قیافه چریکی و برانداز به خود می گرفتند که در این میان اردشیر هم به طور طبیعی در مسیر سوابق خانوادگی خود گام برمی داشت.

 بر اساس گزارش های وزارت اطلاعات، مادر اردشیر، “افسر محرم زاده” به ظاهر عضو گروهک مجاهدین(منافقین) خلق بود و در سالهای اخیر در فرانسه اقامت داشت و با سلطنت طلبان نیز همکاری می کرد. این همکاری ها فرضیه دستآموز بودن چریک های این سازمان را تقویت می کند.می دانیم که رژيم پهلوی، خود با مدیریت ساواک، پروژه ساخت اپوزسیون مصنوعی را در دستور کار داشت. بسیاری از عناصر به ظاهر چریکی و چپ، و مخالف رژيم پهلوی دست پرورده های خود ساواک بودند.

از سوی دیگر، خواهر بزرگ اردشیر امیر ارجمند ” نازی امیر ارجمند” کارمند حزب رستاخیز و” لیلی امیر ارجمند” از بستگان نزدیک وی، منشی فرح پهلوی بوده است که این مسئله نفوذی بودن این خانواده در گروه های چپ به ویژه منافقین را تقویت می کند.

نام خانوادگی لیلی امیر ارجمند، “جهان آرا” است. لیلی، در دوره تحصیلات دانشجویی با فرح پهلوی، دوست بود. او ظاهراً با ارتداد از اسلام کاتولیک شده بود. اما اساساً به هیچ دینی معتقد نبود. مادر محمد رضا پهلوی در خاطراتش او را مروج فسق و فجور در اطراف فرح قلمداد میکرد. (خاطرات تاج الملوک آیروملو)

 این فرح نبود که پس از ازدواج با محمدرضا پهلوی، به دلیل سابقه دوستی با لیلی او را بالا می کشید. بر کشیدن لیلی جهان آرا، به آن سبب بود که وی و خانواده اش شخصاً شخصیت قابل توجهی برای شبکه های جاسوسی بود. مادر لیلی، ناهید شاهرخ فرزند داراب، متولد بلژيک و کارمند موزه ایران باستان و مرتبط با شبکه جاسوسی بود. پدرش عبدالله جهان آرا فرزند تقی کارمند دارائی بود. لیلی یک خواهر داشت که شوهر او سرهنگ شیخ الاسلامی، ریاست ساواک رشت را برعهده داشت.

برادر لیلی جهان آرا، دکتر امیر جهان آرا، از نخستین اساتید دانشگاه ملی بود. وی از اعضای لژهای فراماسونری، مورد وثوق ساواک و از موسسان دانشکده معماری و شهرسازی بود. دکتر جهان آرا، جوانان مستعد را برای عضویت در لژهای فراماسونری و مأموریت های فوق العاده رژیم پهلوی، معرفی می کرد.

حسین فردوست در خاطراتش ارتباطات وسیع وی با جاسوسیان آمریکا، شوروری، چک و اسلواکی، ایتالیا و فرانسه را تشریح کرده است. این شبکه ها لیلی را به مثابه چشم و گوش خود در اطراف فرح می دانستند. لیلی جهان آرا، در مدرسه فرانسوی زبان “رازی” در تهران تحصیل کرد و از همان زمان همکلاسی و دوست فرح، بود. وی لیسانس زبان و ادبیات فرانسه را از دانشگاه تهران و فوق لیسانس کتابداری را از دانشگاه رانگوز نیوجرسی (آمریکا) گرفت. وی رسماً از اسلام مرتد شد و به مذهب کاتولیک پیوست. همسر نخست لیلی، صاحب ثروتمند یک کارخانه جیر در جاده قدیم تهران – شهر ری بود ولی زندگی مشترک آنها دوام نیافت. لیلی، در سال 1345 پس از جدا شدن از همسر نخست خود با ” حسینعلی(شاهرخ) امیر ارجمند” ازدواج کرد و عروس خانواده امیر ارجمندها شد. از این پس بود که بیشتر به لیلی امیر ارجمند شهرت یافت.

دکتر شاهرخ امیر ارجمند، استاد فیزیک دانشگاه تهران بود وی با حمایت دکتر نهاوندی رئیس فراماسونر دانشگاه تهران در این دانشگاه به مشاغل عالی رسید و در زد و بندهای مقاطعه کاری، سرمایهای به هم زده بود. اما موقعیت وی پس از ازدواج با لیلی، تقویت یافته و توانست به حلقه مشاوران دفتر فرح ملحق شود. در دی ماه 1357 و روزهای پایانی رژیم طاغوت، شاهرخ امیر ارجمند به همراه حسین نصر رئیس دفتر فرح، پیشنهاد می دادند كه فرح با فرار شاه در ایران بماند و عهده دار امور سلطنت گردد و با قیافه روشنفکری، طوفان انقلاب را مهار کند! (دستنوشته های یكی از رجال دربار پهلوی. فصلنامه بررسی های تاریخی. مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی. شماره 16)

 لیلی امیر ارجمند، شخصیت محوری چندین شبکه جاسوسی بود. ارتشبد فردوست احتمال می دهد که لیلی جهان آرا در سال «1342» برای پایان نامه تحصیلی خود، مدتی را در آمریکا گذرانده و به سیا، موساد یا «MI6»  پیوسته باشد. همچنین لیلی امیر ارجمند ارتباط مشکوکی با عناصر سفارتهای مجارستان، چک اسلواکی ، روسیه و .. برقرار کرده بود. بر اساس اطلاعات فنی و انسانی اداره کل هشتم ساواک (ضد جاسوسی) وی از طریق روابط غیر اخلاقی با دیپلمات های بلوک شرق همانند مجارستان، لهستان، چک و اسلواکی و… مأموریت های خود را انجام می داد. در یکی از گزارشهای ساواک، آمده است که تاریخ 24 اردیبهشت 1352 همراه با «استراگا» سفیر وقت چک و اسلواکی بود. همسر استراگا در خصوص ارتباط وی با لیلی، عصبانی شد و با او به مشاجره پرداخت.

لیلی، غیر از ارتباط با دربار و شبکه های جاسوسی، مأموریت های اداری هم داشت. او از موسسان و رئیس کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و رئیس کتابخانه دانشگاه ملی، استادیار کتابداری دانشگاه تهران، رئیس کتابخانه شرکت ملی نفت، عضو هیئت امنای بنیاد آرشام، عضو هیئت مدیره و موزه علوم و فنون و از اسفند 1353 عضو شورای آموزش کشور بود.

*پروژه هدیه 60 امیر ارجمند

  اردشير اميرارجمند در راستاي پروژه ضدانقلابي هديه 60 وظيفه اخذ امكانات و پشتيباني و رابط بودن سرويس امنيت داخلي فرانسه معروف به DST را بر عهده گرفته بود. جالب اينكه سرويس اطلاعاتي فرانسه براي اميرارجمند كه در اين كشور اقامت دارد، 4 نفر محافظ نيز مشخص كرده است.

درباره پروژه هدیه 60 این توضیح را می توان داد که: در 14دیماه 1390 یعنی حدود دو ماه (60 روز) تا برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی، خبری در رسانه های مبنی بر لو رفتن پروژه ای موسوم به “هدیه60” منتشر شد. براساس اخباری كه به دست یكی از گروههای اصلی مقاومت اسلامی در لبنان رسیده بود، آمریكایی ها با همكاری برخی از كشورهای وابسته و تعدادی از هم پیمانان خود و نیز با جلب همكاری اطلاعاتی – عملیاتی تعدادی از گروههای ضد انقلاب و بخشی از عوامل فتنه 88 ، درصدد اجرای سناریوی عملیاتی موسوم به «هدیه 60» ( 60ُs GIFT) هستند.

 بر مبنای این سناریو ، دولت آمریكا با همكاری دولت های فرانسه، انگلستان ،‌رژیم اشغالگر قدس و یكی از كشورهای مرتجع حاشیه جنوبی خلیج فارس و با ماموریت محوله به ائتلاف فتنه و ضدانقلاب قصد داشتند به زعم خود سناریوی تحریم «انتخاباتی – اقتصادی» ایران در آستانه انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی را محور فعالیت های ضد ایرانی خود قرار دهند.

در این سناریو تقسیم كاری بین بیگانگان و ائتلاف فتنه و ضدانقلاب صورت گرفته بود تا از سویی خط تحریم اقتصادی ایران با حداكثر عملیات روانی ظرف 60 روز آینده و در قالب چند فاز طراحی شده ، دنبال گردد و از سوی دیگر ائتلاف فتنه و ضدانقلاب با هماهنگی عناصر داخل و خارج از كشور ، اجزای دیگر سناریو را دنبال نمایند.

اخبار واصله به گروه مقاومت ضد اسرائیلی مورد بحث حاكی است كه ماموریت هایی از قبیل دمیدن در شیپور «مخاطرات تحریم اقتصادی آمریكا» و ترویج ضرورت «تحریم انتخابات مجلس» و القای نارضایتی و یاس مردم و بازآفرینی شگرد سوخته تقلب ،‌از جمله مهمترین ماموریت های ائتلاف ضدانقلاب و فتنه گران بود.

هم چنین ابلاغ شده بود در ایام باقیمانده تا انتخابات مجلس ، گروه های مختلف اپوزیسیون ایرانی در خارج از كشور یك پیوند منسجم و سازمان یافته «اطلاعاتی – عملیاتی – رسانه ای» با همدیگر داشته باشند و در این زمینه ، بنگاه دولتی بی بی سی فارسی ، منسجم تر و قوی تر از مقطع فتنه 88 ، نقش هماهنگ كننده و پشتیبان را برای نامبردگان ایفا نماید.

 این خبر اضافه می كند كه در ستاد مذكور ، ارتباط سرویس های اطلاعاتی غربی با عناصر فتنه و گروهكهایی همچون منافقین و سلطنت طلبان و  بی بی سی فارسی را افرادی همچون اردشیر امیرارجمند ، تقی كروبی ، رجبعلی مزروعی ، مجتبی واحدی ، عبدالله مهتدی ، محسن كدیور ، كاظمیان ،‌شیرین عبادی ، حسین باستانی ، علیرضا نوری زاده و … ایفا نمودند.

 این منبع مطلع تصریح كرده است كه یك مرحله از سناریوی مورد نظر ،‌ابراز وجود یكی از احزاب اصلی فتنه گر و موضع گیری شدید تحریمی و تكفیری علیه انتخابات می باشد .

 فاز دیگر را ماموریتی تشكیل می دهد كه به شیرین عبادی واگذار شده است. در راستای این سناریو ، عبادی موظف است به سرعت «كمپین حمایت از یكی از سران فتنه» را راه اندازی نماید و به او قول داده اند كه از امكانات و ارتباطات مجامع مدعی حقوق بشر در غرب ، تشكیلات جهانی بهائیت ، لابی یهود و گروهك منافقین برخوردار بوده تا بدین ترتیب پروژه شكست حصر سران فتنه را كلید بزند. در این پروژه نیز بی بی سی فارسی و برخی دیگر از رسانه های بیگانه و ضد انقلاب او را پشتیبانی خواهند نمود.

 مرحله دیگر این سناریو بعهده اردشیر امیرارجمند سخنگو و مشاور عالی یكی از سران فتنه بود. در این چارچوب با پشتیبانی اطلاعاتی و عملیاتی سرویس اطلاعاتی فرانسه و با حمایت كاملاً پنهان سازمان منافقین ، اردشیر امیرارجمند موظف به راه اندازی سریع دفتر موسوم به شورای هماهنگی راه سبز امید در پاریس بود تا كانون رسمی و آشكار هم افزایی منافقین ، سلطنت طلبان ، عناصر فتنه و سایر گروه های اپوزیسیون در فرانسه شكل بگیرد.

تدابیر حفاظتی و عملیاتی این دفتر نیز به تشكیلات امیرحسین جهانشاهی رئیس گروه «با موج سبز» و عامل مستقیم موساد در فرانسه واگذار شده بود. ظاهراً ماموریت امیرارجمند نیز با برگزاری مراسمی پرسروصدا تحت عنوان «كنفرانس پرس» و انجام مصاحبه وی با خبرنگاران غربی در پاریس آغاز می شد. در این نمایش ، امیرارجمند راه اندازی پروژه اصلی فتنه گران در فضای مجازی به منظور ایجاد ارتباطات امن شبكه های اجتماعی داخلی با عناصر بیگانه در خارج را (موسوم به طرح ت) اعلام می کرد. در این ماموریت نیز نقش هماهنگی رسانه ای و انجام تبلیغات گسترده را صادق صبا (رئیس بدنام بی بی سی فارسی) به عهده گرفته بود.

*حکم قضایی امیر ارجمند

حکم غیابی اردشیر امیر ارجمن، متهم فتنه 88 در شعبه 26 دادگاه انقلاب توسط قاضی “ماشاءالله احمدزاده” صادر شده است. بر اساس این حکم، اردشیر امیرارجمند بر اساس سه عنوان اتهامی زیر به حبس محکوم شده است:

 1-10 سال حبس تعزیری به اتهام تأسیس و سازماندهی گروهک غیرقانونی و ضد امنیتی شورای هماهنگی راه سبز امید

 2-5 سال حبس به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور

 3-[Message clipped]  View entire message