نشانه های «ايمان واقعى» از منظر قرآن چیست؟

نشانه‏ ايمان واقعى آن است كه انسان در همه‏ امور تسليم فرمان خدا و مطيع انبيا و اوصيا و جانشينان به حق آنان باشد. به چند نمونه از قرآن اشاره مى‏كنيم:

1. قرآن مى‏فرمايد: مؤمنان كسانى هستند كه هرگاه با پيامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) هستند، بدون اجازه‏ او جلسه را ترك نمى‏كنند، «واذا كانوا معه على أمرٍ جامع لم يذهبوا حتّى يستأذنوه» (نور ـ 62)

2. قرآن از كسانى كه فرمانده و زمامدار منصوب از طرف پيامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) را نپذيرفتند، انتقاد مى‏كند.
همين كه يكى از پيامبران الهى، جوان نيرومند و لايقى به نام طالوت را كه فردى گمنام و فقير و چوپانى در اطراف شهر بود، به فرماندهى بنى‏اسرائيل (آن هم از طرف خدا) منصوب كرد، بهانه‏گيرى شروع شد و گفتند: او كه ثروت زيادى ندارد، چگونه بر ما حكومت كند و فرمانده ما باشد؟ ما خودمان از او بهتريم.

«انّى يكون له الملك علينا و نحن أحقّ بالملك» (بقره ـ 247) تا آنجا كه گروهى از اطاعت طالوت كه منصوب از طرف خدا و پيامبر بود، سرباز زدند.

3. سرباز زدن از هر يك از دستورات مسلّم دينى خارج‏ شدن از مدار بندگى و ايمان است. بسيارند كسانى كه بخشى از احكام اسلام را مى‏پذيرند و بخش ديگر را نمى‏پذيرند. «أفتؤمنون ببعض الكتاب و تكفرون ببعض» ( بقره ـ 85)

آنچه مورد سفارش قرآن است، تسليم عاشقانه است، نه تسليمى همراه با اكراه و اجبار و نق زدن، «و يسلّموا تسليماً» (احزاب ـ 56)

قرآن سوگند ياد مى‏كند كه مسلمانان ايمان واقعى ندارند جز آنگاه كه اگر پيامبر قضاوتى در مشاجراتشان كرد، هيچ‏گونه اعتراض و سنگدلى در روحشان پيدا نشود، «لايجد فى أنفسهم حرجاً ممّا قضيت» (نساء ـ 65)

سرچشمه اكثر اعتراضات مردم، كوته نظرى و كوته‌فكرى و يك بعدى نگرى است. گاهى فقر و گمنامى را مانع دريافت لطف الهى مى‏دانند و ثروت و شهرت را عامل دريافت. از جلوه‏هاى ظاهرى آگاهند و از استعدادهاى نهفته در افراد گمنام بى‏خبر.

از سختى كار امروز آگاه؛ ولى از آثار و بركاتى كه در درون سختى‏هاست غافل هستند.

بنابراین تعبد داشتن در برابر اوامر و نواهی الهی و تسلیم محض بودن در برابر خدا از مهم‌ترین شاخص‌های ایمان واقعی یک انسان مؤمن است، که در عمل براساس شناخت و آگاهی خود باید آن را نشان دهد.

منبع : مشرق