وضعیت افراد متکبر و مغرور در قیامت

خانه / مطالب و رویدادها / وضعیت افراد متکبر و مغرور در قیامت

روز قیامت، متکبرها به صورت مورچه محشور می‌شوند، آنجا خیلی شلوغ است؛ ان‌شاء الله می‌رویم و می‌بینیم، اولین و آخرین انسان‌ها برای حساب و کتاب‌هایشان با آن وحشت جمع مي‌شوند و کسی به کسی نیست.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام در نهج‌البلاغه می‌فرماید، یکی از علامت‌های متقین، این است که «مَشیُهُمُ التَّواضُع». يعني متقين متواضعانه راه می‌روند، حضرت می‌فرماید:
اگر می خواهی مؤمن را بشناسي، از راه رفتن او بشناس و ببين چطور راه می رود.تکبر و به خود بالیدن از مختصات حضرت حق است، فقط او لباس کبریایی پوشیده است، «الْمُتَكَبِّر» از اسامي حضرت حق است كه در قرآن آمده است. در نقطه مقابل تواضع، یکی از صفات انبیا است، تمام انبیا متواضع بودند و خودشان را ناچیز می دیدند.

خداوند در آیه شریفه به نبی اکرم صلی الله علیه و آله خطاب مي كند: «وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنين؛»(شعراء:215) ( بال و پر خود را براى مؤمنانى كه از تو پيروى مى‌كنند، بگستر). خدا به پيامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: ای حبیب ما! با مؤمناني که اطراف توجمع هستند، متواضع باش.
پیغمبر ما اشرف اولاد آدم و علت ایجاد عالم وجود است، خدا به پيغمبرصلی الله علیه و آله و سلم می بالد و به جان او قسم می خورد، با این همه عظمت، باز خدا امر مي كند كه: یا رسول الله برابر مؤمنین متواضع باش و ایشان همیشه همین طور بودند، در جلسات که می نشستند، عرب‌هايی كه از بیابان به محضر پیغمبر می آمدند، می‌دیدند جلسه دایره‌ای است و معلوم نيست كدام از آن‌ها بزرگ‌تر و پيامبر است؛‌ لذا صدا می زد و می گفت: « کدام یک از شما پیغمبر هستید، این منش و سیره اهل بیت است.

 صورت برزخي متكبران
روز قیامت، متکبرها به صورت مورچه محشور می‌شوند، آنجا خیلی شلوغ است؛ ان‌شاء الله می‌رویم و می‌بینیم، اولین و آخرین انسان‌ها برای حساب و کتاب‌هایشان با آن وحشت جمع مي‌شوند و کسی به کسی نیست.
آنجا متکبرها مثل مورچه زیر دست و پاها له می شوند، ولی دیگر مرگ نیست. فریاد می‌کشند، اما خبری هم نیست، زیر دست و پای مردم، مرتب له می‌شوند و دو مرتبه بلند می‌شوند، بعد که بهشتیها به بهشت مي‌روند و جهنمی‌ها به جهنم وارد مي‌شوند، عالم قیامت را جارو می‌کنند و این مورچه‌ها را داخل جهنم می‌ریزند، این هم وضع متکبر در روز قيامت است.

(كافي، ج 2 ، ص 311.)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *