کشف الغمه في معرفة الائمه

کشف الغمه فی معرفه الائمه

در تاریخ اسلام سنت مقتل نویسی؛ یعنی گزارش حوادث و وقایعی که به مرگ و کشته شدن یک شخص یا گروه و چگونگی کشته شدن آن­ها منجر شده است، جایگاه گسترده­ای دارد و از موضوعاتی است که بیشترین توجه تاریخ نگاران و محدثان را به خود جلب کرده است،

کشف الغمه في معرفة الائمه

کشف الغمه في معرفة الائمه

اين کتاب به زبان عربي و در دو جلد چاپ و منتشر شده است. مؤلف آن بهاءالدين علي بن عيسي اربيلي از مردم شهر اربل در نزديکي موصل و شمال عراق، در يک خانواده کرد شيعه متولد شده است. او مردي دانشمند بوده و در بغداد اقامت داشته و در سال 693 هجري از دنيا رفته است.
اربلي کتاب کشف الغمه را در تاريخ چهارده معصوم تأليف کرده، و چون در زمان زوال دولت بني‏ عباس بوده و ديگر شيعه آن وحشت را از متعصبان نداشته است، لذا او در اين کتاب بحث از اميرالمؤمنين عليه‏السلام را بيش از ساير ذوات مقدسه ‏ي چهارده معصوم عليهم‏السلام نگاشته است؛ به اين معني که 400 صفحه از جلد اول کتاب فقط درباره‏ ي آن حضرت است به طوري که خود مي‏گويد مقيد بوده درباره‏ي هر کدام از چهارده معصوم نخست روايات اهل تسنن را بياورد و بعد روايات شيعه را تا استدلال به آن نزد مخالفان محکمتر باشد.
در شرح حال حضرت ابا عبدالله الحسين عليه‏السلام و قيام آن حضرت و آمدن به کربلا و شهادت حضرت و ياران باوفايش بيشترين مطلب را از کتابهاي اهل تسنن آورده است. زيرا سنيان اهميتي به نقل شيعه در ماجراي شهادت خامس آل عبا نمي‏دادند، و او براي الزام خصم اين کار را کرده است.
به هر حال همان مقدار که او وقايع کربلا را نقل کرده کتابش در مقتل امام شهيد جزو مآخذ است و علماي ما به آن استناد جسته ‏اند.
مقولات او درست و قابل قبول است و چيزي که نادرست باشد در آن نيست.

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *