امام موسی کاظم ( علیه السلام) ـ شهادت

حَدَّثَنا أَبو بكَر مُحَمد بن عَلی بن محمد بن حاتم قالَ: حدثنا عبد الله بن بحر الشیبانی قال حدثنی الخرزی أبو العباس بالكوفة قال حدثنا الثوبانی: قال كانَت لِأبی الحسن مُوسى بن جعفر (علیه السلام) بِضَعَ عِشرةَ سَنَةَ كُلَ یَومٍ سَجدَة بَعَدَ اِنقِضاضَ الشَمس إِلى وَقتِ الزَوال فَكانَ هارونَ رُبّما صعد سَطحا یَشرَف مِنه عَلى الحَبس الّذی حَبَسَ فِیه أَبو الحَسَن (علیه السلام) فَكانَ یَرى أَبا الحسن (علیه السلام)  ساجِداً فَقال لِلرَبیع یا رَبیعٌ ما ذاك الثَوب الذی أَراهُ كَلّ یَومٍ فِی ذلكَ المَوضِع فَقال یا أمَیر المُؤمنین ما ذاكَ بِثَوب و إِنّما هوَ مَوسى بن جعفر ( علیه السلام) لَهُ كُلّ یَومٍ سَجَدة بَعد طُلوعِ الشّمس إِلى وَقتِ الزَوال قال الربیع فقال لی هارون أمّا إنَّ هذا مِن رهبان بَنی هاشم قُلت فما لك قد ضیقت علیه فِی الحَبس قالَ هَیهات لا بُدَّ مَن ذلك.

ترجمه:

ثوبانى گفت: موسى بن جعفر (علیه السّلام) چهارده، پانزده سال هر روز از سفیدى آفتاب تا هنگام ظهر به سجده می رفت. گاهى از اوقات هارون روى پشت بامى می رفت كه درون زندان را از آن بالا می دید و موسى بن جعفر (علیه السّلام) را همواره در حال سجده تماشا می کرد. روزى به ربیع گفت: این جامه‏اى كه هر روز میان زندان افتاده چیست؟ گفت: یا امیر المؤمنین جامه نیست او موسى بن جعفر(علیه السّلام) است. هر روز از طلوع آفتاب تا ظهر سر به سجده می گذارد. هارون گفت: او واقعا از راهب‏هاى بنى هاشم است. ربیع گفت: چرا پس اینقدر به او سخت گرفته‏اى. هارون گفت افسوس كه چاره ندارم.

منبع :عیون‏ أخبار الرضا(علیه السلام) /ج 1 /ص 96