روایتی از امام صادق علیه السلام آفات تشکل را بیان فرموده است:
«اذا لم تَجتَمِع القَرابَةَ علی ثَلاثةِ اشیاءٍ تَعَرَّضوا له حَول الوَهنِ عَلیهم و شَماتَةَ الاعداءِ بِهِم و هی تَرکُ الحَسدِ فیما بَینَهم لِئَلّا یَتَحَزَّبُوا فَیشتّت اَمرَهم و التّواصُل لِیکونَ ذلک حاویاً لهم علی الاُلفَة و التّعاونِ لِتَشملهم العزّة وَ شِماتَةَ الاَعداءِ بِهِم» (وسائل الشیعه، حدیث 9، باب وجوب الامر بالمعروف)
اگر اجتماعی براساس این سه امر تشکیل نشد سقوط و سرزنش برایش پیش می‌آید:
اول: آنکه نسبت به هم حسد نورزند تا چند دستگی بین آنان پیش نیاید و باهم مهربان باشند و همکاری و کمک در مشکلات اجتماعی داشته باشند تا عزت و عظمت بر آنها سایه افکند.
این روایت پایه اخلاق تشکیلاتی است. اولاً اگر نمی‌خواهی در وجود خودت حسادت پیدا و درمان کنی، وارد کار تشکیلاتی نشو. کار جمعی باعث برخی حسادت‌ها می‌شود و اگر تو برای درمانش فکری نکنی، جمع را خراب می‌کنی.
ثانیاً؛ نسبت به ارتباطاتت دقت کن. ارتباطات تو باید بر اساس موازین شرعی باشد. اگر در هیأت با کسی رفیق شوی و بعد رفاقتت را ضایع کنی، هیأت را ضایع کردی. پس چرا احساساتی رفاقت می‌کنیم؟
و در آخر؛ همکاری است. تک محور عمل نکنیم بلکه با همدیگر همکاری کنیم. این‌ها سه واجب برای هیأت است.
حجت الاسلام والمسلمین علی نوری
انجمن هیات داری انجمن هیات داری هیات رزمندگان اسلام