تقرب الی الله، اولین ثمره اعتقاد به حضرت ولیّ عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف)

در قضیه ی ولادت آن بزرگوار و اعتقادی که به این حقیقت است، اگر انسان در دو ناحیه و در دو جهت جستجو کند، آثار عظیمی را مشاهده می کند:

اول، از جهت معنوی و روحی و تقرب الی الله و جهات تکامل فردی انسان است. کسی که اعتقاد به این مسئله دارد، چون با مرکز تفضلّات الهی و نقطه ی اصلی و کانون اشعاعِ رحمت حقّ، رابطه ای روحی برقرار می کند، توفیق بیشتری برای برخورداری از وسایل عروج روحی و تقرب إلی الله دارد. به همین خاطر است که اهل معنا و باطن، در توسّلات معنوی خود، این بزرگوار را مورد توجّه و نظر دائمی قرار می دهند و به آن حضرت توسّل می جویند و توجّه می کنند. نفس پیوند قلبی و تذکّر و توجّه روحی به آن مظهر رحمت و قدرت و عدل حق تعالی، انسان را عروج و رشد می دهد و وسیله ی پیشرفت انسان را_روحاً و معناً_فراهم می کند.

این، یک میدان وسیع است. هر کس در باطن و قلب و دل و جان خود، با این بزرگوار مرتبط باشد، بهره خودش را خواهد برد. البته، توجّه به کانون نور،باید توجّه حقیق باشد. لقلقه ی زبان در این زمینه، تاثیر چندانی ندارد. اگر انسان، روحاً متوجّه و متوسّل شد و معرفت کافی برای خود به وجود آورد، بهره ی خودش را خواهد برد. این، یک میدان فردی و تکامل شخصی و معنوی است.

منبع: کتاب میراث فاطمی، سخنرانی امام خامنه ای در نیمه شعبان