خانواده تمدن ساز

خانواده تمدن ساز

 پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام در آستانه 25 ذی الحجه مصادف با نزول آیه مبارک هل أتی و روز خانواده، متنی با عنوان ” خانواده تمدن ساز ” را برای شما همراهان همیشگی سایت هیات تهیه دیده است.

«تمدن» در تفکر غربی یعنی رشد و توسعه اقتصادی و تکنولوژی صرفا مادی یک ملت. اما در تفکر اسلامی تمدن یعنی ایجاد پیشرفت علمی، فناوری و آبادی و رفاه برای یک ملت با در نظر گرفتن عدالت به علاوه آخرت نگری و دین باوری.

براساس این تعریف، انسانهایی که پس از خودسازی و خلوص نفس برای خدا، به فکر آبادانی دنیا و آخرت خلق باشند، میتوانند تمدن ایجاد کنند. حالا اگر مجموعه ای از افراد در درون هسته خانواده چنین خصوصیتی داشته باشند، «خانواده تمدنی» را شکل میدهند؛ خانواده ای که میتوانند منشاء تمدن سازی برای یک امت باشند.

آنوقت بی شک سر سلسله همه خانواده تمدن ساز را میتوان خانواده «امیرالمومنین و حضرت زهرا» –علیهم السلام- دانست. خانواده ای که همه شروط را برای ایجاد تمدن امت اسلام دارا هستند…

علم محوری تمدن سازترین خانواده روی زمین

برای ایجاد عمران و آبادی آخرت و دنیای مردم، قدم اول دادن آگاهی و بالا بردن سطح علم و دانش آنهاست. پس کسانی که قصد تمدن سازی دارند، قطعا خود باید طالب علم و حکمت، و آموزنده آن به بندگان خدا باشند…

روزی زنی مسلمان نزد حضرت زهرا(سلام الله علیها) رفت و گفت: مادر پیری دارم که در نمازش اشکال و سوالی دارد؛ از من خواسته که آن سوالات را از شما بپرسم. پس آنها را پرسید و پاسخها را شنید. اما چون با شنیدن پاسخها، سوالات جدیدی برایش ایجاد شده بود؛ ده پرسش دیگر هم مطرح کرد که حضرت زهرا به تمام آنها پاسخ داد. آن زن که هنوز سوالات دیگری در ذهن داشت خجالت میکشید که ادامه بدهد ولی حضرت زهرا به آن زن مسلمان فرمود: بگذار تا حدیثی را از زبان پدر بزرگوارم برایت نقل کنم، یکبار شنیدم که پدرم فرمود:

«روز قیامت دانشمندان شیعه ما را در صحرای محشر حاضر میکنند و به اندازه کثرت و فزونی دانش ایشان و نیز به اندازه تلاش و کوششی که در راه ارشاد و هدایت بندگان داشته اند، بر آنها خلعتهای بزرگی و کرامت میپوشانند. و حتی بر شاگردان ایشان هم خلعت کرامت پوشانده میشود… در آن هنگام خداوند میفرماید: بار دیگر این دانشمندان حریم شیعیان را بزرگ شمارید[1]»

پس آن زن مسلمان بقیه سوالاتش را هم پرسید…

آن وقت مرتضی علی(علیه السلام) همسر زهرای مرضیه همان امامی است که می فرمود: «آنچه من میگویم و گفته شد مطالبی است که خدا به پیامبرش –صلی الله علیه و آله و سلم- آموخت و محمد هم به من آموخت…» و «و بپرسید از من قبل از اینکه از مرا از دست بدهید؛ زیرا به خدائی که جانم در قبضه اوست، اگر از آنچه حاضر است و تا روز قیامت به وجود می آید، بپرسید و اگر از هر جمعیتی که راه صحیح را می یابند و یا گمراه میشوند بپرسید، همه را به شما میگویم. از حوادث، رهبران و محرکان آن، جای خوابگاه حیواناتشان، جای فرود آمدن بارهایشان، آنها که کشته میشوند و آنها که به مرگ طبیعی از دنیا میروند همه را به شما توضیح میدهم…[2]»

آنانکه دنیای خلق را آباد و پر از عدالت میخواهند…

پس از رحلت حضرت رسول ختمی مرتبت –صلی الله و علیه و آله وسلم- و خانه نشینی امیرالمومنین علی –علیه السلام- غیر از دوره ای که ایشان به امر جمع کردن قرآن مشغول بود، بقیه اوقات روز خود را یا به کار در باغ خود «ینبُع» میپرداخت و یا در بیایانهای اطراف مدینه چاه میکند و پس از به آب رسیدن به سرعت در صفحه ای از پوست حیوان آن چاه را وقف مردم میکرد. رسیدگی به حال فقیران و ضعفا هم که عملی دائمی بود…

اما پس از بیعت مردم با ایشان بعد از 25 سال خانه نشینی، دوران آبادانی سرزمین های اسلامی را آغاز کرد. دورانی که سخت در پی گسترش رفاه و عدالت در میان مردم بود. عزل حاکمان خائن به اسلام و مسلمین که در دوره عثمان در مصدر کار قرار گرفته بودند، گماردن انسانهای متقی و توانا بر مناصب، بازگرداندن اموال اختلاس شده بیت المال در دو دهه قبل از خود و تقسیم عادلانه بیت المال میان مردم از اصلی ترین سیاستهای او در ایجاد عدالت و عمران دنیای مردم بود.

حضرت هر جمعه پس از تقسیم بیت المال، خزانه را جارو میزد و در آنجا نماز میخواند. او کسی بود که به استاندارانش میفرمود که تدابیری برای سهل شدن کار کشاورزان، رمه داران و صنعت گران داشته باشند. با تجار و صاحبان صنوف با عدالت و بر طبق احکام رفتار کنند تا زمینه برای رشد اقتصادی و بهبود وضعیت معیشت همه مردم ایجاد شود. و البته همین نگاه عدالت محور، او را به جنگ با «ناکثین»، «مارقین» و «قاسطین» کشاند و در نهایت جهانی را در عزای شهادتش عزادار کرد[3].

جالب است که دقیقا همین نگاه را هم دختر رسول الله –سلام الله علیها- داشت؛ یعنی به فکر آباد کردن زندگی مردم و به ویژه فقرا بود و همچون مادرش حضرت خدیجه با مدیریت قوی در دوران حیات کوتاهش در مدینه به این امر میپرداخت. او «فدک» را که بعد از نزول آیه «و آت ذالقربی حقه» -آیه 26 سوره اسراء– در سال هفتم هجری توسط حضرت رسول(صلی الله و علیه و آله وسلم) به او بخشیده شد؛ را بر همین اساس مدیریت کرد.

یعنی حضرت زهرا–سلام الله علیها-  هم از همان ابتدا (سال هفتم هجری) تا مقطع غصب فدک با تعیین چند کارگزار و با مدیریتی دقیق از شهر مدینه و اطراف آن فقرزُدایی کردند. ایشان در طول چهار سالی که مدیریت فدک در دست شان بود؛ بر انجام همه کارهای لازم برای باروری درختان، آبیاری محصولات باغی و زراعی و وجین کاری نظارت داشتند و سپس در دوران محصول دهی درختان یا بوته های سیفی، ابتدا حقوق کارگزاران و کارگران باغ را پرداخت میکرد، سپس سهم بسیار اندکی را برای خانواده و فرزندان خود برمیداشتند و بعد تمام محصول را میان فقرا پخش میکردند تا با کارآفرینی درآمدزا فقر ریشه کن شود[4].

و به این صورت ملاک و الگویی برای ایجاد تمدن اسلامی توسط این خانواده به علاوه فرزندانشان از امام حسن مجتبی(علیه السلام) تا حضرت بقیة الله(عج الله) برای همه مسلمانان جهان ارائه شده است که در صورت عمل به آن حتما «تمدن نوین اسلامی» برپا خواهد شد.

نویسنده: انوشه میرمرعشی

منبع:

[1]-«زن در آینه جمال و جلال»، آیت الله العظمی عبدالله جوادی آملی، نشر اسراء، چاپ 1378.ش، ص 53 و54 –و- کتاب « بانوی من زهرا(س)»، نوشته دکتر نادر فضلی، مرکز فرهنگی انتشاراتی منیر، چاپ پنجم 1391.ش، صفحات 45 تا 52

[2] – نهج البلاغه، ترجمه حجت الاسلام مصطفی زمانی، موسسه انتشارات نبوی، چاپ دوازدهم 1377.ش، خطبه 127 –ص 299، و خطبه 92 –ص202

[3] -«زندگانی امیرالمومنین(ع)»، حجت الاسلام سیدهاشم رسولی محلاتی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ هجدهم 1391.ش، صفحات 363 تا 373

[4] -«سقیفه»، علامه سیدمرتضی عسکری، مرکز فرهنگی انتشاراتی منیر، چاپ دوم 1385.ش، فصل 6و7  -و- «دایرة المعارف تشیع»، جلد 12، نشر شهید سعید محبی، چاپ 1386.ش، مدخل «فدک»، ص 232

 

معاونت خواهران هیات رزمندگان اسلام

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام