شیطان در این زمان مجال جولان دارد

چنانکه آمده است هر گاه فکر گناه بر کسی هجوم برد نباید آن را انجام دهد بلکه با پناه بردن به خدا و توکل بر او از دام شیطان رهایی یابد. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: “کسی که به فکر گناه افتاد، انجام ندهد زیرا چه بسا بنده ای در حضور خدا مرتکب گناهی می شود و خدای بزرگ می فرماید: به عزت و جلالم قسم از این پس تو را نمی آمرزم.” (الکافی، ج 2، ص 272)

حضرت عیسى (علیه السلام) به حواریون فرمودند: “موسى بن عمران (علیه السلام) به شما دستور داد تا زنا نکنید، ولى من به شما امر مى کنم که روح خود را به زنا خبر ندهید (فکر زنا نکنید) تا چه رسد به انجام آن! زیرا کسى که روح و فکرش را به زنا خبر دهد، مانند کسى است که در اطاق رنگینى آتش روشن کند، دود آتش نقشه هاى رنگین آن اطاق را کثیف مى کند، گرچه خانه را نسوزاند!. (بحارالانوار، ج 14، ص 331)

امیرالمومنین علی (علیه السلام) می‌فرمایند: کسی که بسیار درباره گناهان بیندیشد، بزهکاری او را به خویش فرا می خواند (غررالحکم ، ج ۵ ، ص ۳۲۱)

بنابراین فکر گناه مقدمه و دیباچه فعل گناه است که آثار زیانباری و بعضا جبران ناپذیر بر زندگی افراد بر جای می گذارد. از این رو است که گفته می شود کسی که از خود غافل شود شیطان از او غافل نیست.

فرصت جولان شیطان

باید توجه داشت که شیطان را توان اغفال دلی نیست مگر آنکه آن دل از یاد خدا تهی شود، آنچنان که خداوند در آیه شش سوره مبارکه زخرف می فرماید: “وَ مَنْ یعْشُ عَنْ ذِکْرِ الرَّحْمنِ نُقَیضْ لَهُ شَیطاناً فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ” هر که از یاد خداى رحمان روى گرداند، شیطانى را برانگیزیم تا قرین وى باشد.

امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: شیطان توان وسوسه کردن بنده ای را ندارد، جز آنکه از یاد او اعراض کند و فرمانش را سبک شمرد و به نافرمانیش روی آورد و اگاهی خدا از اسرارش را فراموش کند. (بحارالانوار، ج 69، ص 124)

یاد خدا و پناهندگی به او بهترین راهکار رهایی از دام شیطان است، چون هیچ زمان و زمینی خالی از حضور خدا نیست. هیچ زبانی هم نباید ساکت و خاموش از یاد خدا باشد زیرا نیاز بشر دائمی است و بهترین عامل رفع نیاز، یاد خدای بی نیازی است که همواره درصدد رفع حاجت نیازمندان است، از این رو، اگر در زمان یا مکان یا با زبانی از این فرصت استفاده نشد جز حسرت محصولی نخواهد داشت. (تسنیم، ج 7، ص 554)

و بنابر گفته امام صادق (علیه السلام) ذکر خدا تنها گفتن “سبحان الله و الحمدالله و لا اله الا الله والله اکبر” نیست بلکه ذکر خدا، به این است هر گاه به چیزی فرمان دهد پیروی کنی و از چیزی نهی کند ترکش کنی. (الکافی، ج 2، ص 144)

در کنار ذکر و یاد خدا، تامل در باب مرگ نیز ما را از فکر گناه باز می دارد، امیرالمومنین (علیه السلام) در این باره می فرمایند: یاد کنید (مرگ را) درهم کوبنده لذات را و تیره و تلخ کننده شهوات را و دعوت کننده جدایى‏ها را

منبع : وارث