فضایل و کرامات امام کاظم علیه السلام| عبادت امام کاظم علیه السلام

حضرت نمازهاى نوافل شب را مى‏خواند و آنها را به نماز صبح وصل مى‏كرد سپس تا طلوع آفتاب تعقيبات، به جاى مى‏آورد. از ترس از خداوند مى‏گريست تا آنجا كه محاسنش از اشك خيس مى‏شد. دارای صدای خوش در قرائت قرآن بود. وقتى كه آن حضرت قرآن مى‏خواند، حالت حزن و اندوه به خود مى‏گرفت و مى‏گريست و شنوندگان نيز از قرائت او به گريه مى‏افتادند.

وى در مقام، از ساير مردمان بزرگوارتر و در دين، بالاتر و در زبان، فصيح‏تر و در دلاورى پردل‏تر بود. خداوند او را به شرف ولايت اختصاص داده بود و او ميراث نبوت را برخوردار شده و بر اريكه خلافت تكيه زده بود.

زین الجمتهدین:

موسى بن جعفر علیه السلام فقيه‏ترين مردم روزگار خويش بود و كتاب خدا را از همه بهتر حافظ و نگهبان بود و از همه قرآن را خوشتر مى‏خواند و هر گاه قرآن تلاوت مى‏فرمود خود اندوهگين مى‏شد و مى‏گريست و كسانى كه قرآن خواندنش را مى‏شنيدند مى‏گريستند و مردم مدينه او را زين المجتهدين نام نهاده بودند.

عبادت امام کاظم علیه السلام در زندان

آن حضرت همواره به عبادت مشغول بود. شب را تماما با خواندن نماز و قرائت قرآن و دعا زنده مى‏داشت و در بيشتر روزها، روزه مى‏گرفت و هيچ‏گاه رخ از محراب بر نمى‏تافت.

بعضى از مامورين زندان اشاره کرده اند که: بسيار شنيدم كه آن حضرت در دعايش مى گفت:

«اللهم انك تعلم انى كنت أسألك ان تفرغنى لعبادتك اللهم و قد فعلت فلك الحمد».

خدايا من از تو مى خواستم فراغت و فرصتى براى عبادت تو بيابم، خواسته ام را برآوردى، تو را بر اين كار حمد و سپاس مى گويم.

و در سجده خود مى گفت:

قبح الدنب من عبدك فليحسن العفو و التجاوز من عندك .

زشت است گناه از بنده تو، پس عفو و گذشت نيك از جانب تو مى باشد.

منبع: سيره معصومان، سيد محسن امين عاملى / مترجم على حجتى كرمانى‏، سروش‏:تهران‏،1376،ص117.