موضع روشن در برابر دشمن داشتن

در زیارت مخصوصه ی روز اربعین میخوانیم فَمَعَكُمْ مَعَكُمْ لَا مَعَ عَدُوَّكُمْ کسی که با شماست، پس با شماست و نه با دشمن شما.

در سایر زیارات نیز چنین معترف میشویم که
أُشْهِدُ اللهَ وَأُشْهِدُكُمْ أَنَّى مُؤْمِنُ بِكُمْ وَبِمَا أَتَيْتُ بِهِ كَافِرُ بِعَدُوَّكُمْ وَبِمَا كَفَرْتُمْ بِهِ مُسْتَبْصِرُ بِشَأْنِكُمْ وَبِضَلَالَةِ مَنْ خَالَفَكُمْ مُوَالٍ لَكُمْ وَلَا وَلِيَائِكُمْ مُبْغِضُ لِأَعْدَائِكُمْ وَمُعَادٍ لَهُمْ وَسِلْمُ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَحَرْبُ لِمَنْ حَارَبَكُمْ مُحَقَّقُ لِمَا حَقَّفْتُمْ مُبْطِلٌ لِمَا أَبْطَلْتُمْ مُطِيعُ لَكُ… فَمَعَكُمْ مَعَكُمْ لَا مَعَ عَدُوَّكُمْ آمَنْتُ بِكُمْ… بَرِثْتُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى مِنْ أَعْدَائِكُمْ وَمِنَ الْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَ الشَّيَاطِينِ وَحِزْبِهِمُ الظَّالِمِينَ لَكُمْ… وَمِنْ كُلِّ وَلِيجَةٍ دُونَكُمْ وَكُلِّ مُطَاع سِوَاكُمْ وَمِنَ الْأَئِمَّةِ الَّذِينَ يَدْعُونَ إِلَى النَّار.

خدا و شما را گواه می گیرم که من به شما و آنچه شما به آن ایمان دارید. ایمان دارم. دشمن دشمنانتان و منکر آنچه شما منکر آنید هستم. به جایگاه شما و به گمراهی مخالفانتان بصیرم. دوست شما و دوستانتانم. نسبت به دشمنان شما غضبناکم. و دشمنشان هستم کسی که با شما در سلم و صلح است من هم با او چنین هستم. و سر جنگ دارم با کسی که با شما سر جنگ دارد. هر چه را شما حق بدانید حق میدانم. و هر چه را شما باطل بشناسید باطل میشناسم. پس وقتی با ،شمایم با شمایم. نه با دشمن شما به شما ایمان آوردم. بیزار و متنفرم از دشمنانتان و از جبت و طاغوت و از شیاطین و حزبشان که درباره شما ستم کردند. و همچنین بیزارم از هر معتمدی غیر شما. و از هر فرمانروایی به جز شما و نیز از پیشوایان و سرسلسله هایی که به دوزخ دعوت می کنند.»

این اقرارها تکیه بر تکلیفی دارد که سیدالشهدا (علیه السلام) برای همگان و من جمله زوار اربعین مشخص نمودند.

مِثْلِي لا يبَايِعُ مِثْلَه؛ همچو منی با همچو یزیدی بیعت (مشایعت) و (همراهی نمیکند.

بنابراین زائر حقیقی اباعبدالله (علیه السلام اولا باید دشمن زمانش
را بشناسد. و در وهله دوم موضعی روشن و خصمانه علیه او داشته باشد. ما داعیه ی محو نظام سلطه را داریم. یعنی رابطه ی سلطه گری سلطه گر و سلطه پذیر.

ما با دشمنان با استکبار که سر آشتی نداریم. و با برادران مسلمان بنای بر دشمنی و عداوت نداریم. بنای بر دوستی و رفاقت و برادری داریم. چون معتقدیم بايد «أشِدَّاءُ عَلَى الكُفَّارِ ورُحَمَاءُ بَينَهُم» بود.

این درس امام بزرگوار ما است. این خط مسلّم جمهوری اسلامی است. مسئله مسئله ی اصول اسلام است. «کونوالِلظَّالِمِ خَصما وَلِلمَظْلُوم عونًا. این دستور اسلام است این راه ما است. این خط ما است».

معیت با ولی خدا و ثبات قدم در آن

از جمله التماسهای پرتکرار زوار اباعبدالله (علیه السلام) این است.

فَأَسْئَلُ اللهَ الَّذِى أَكْرَمَنى بِمَعْرِفَتِكُمْ وَمَعْرِفَةِ أَوْلِيَائِكُمْ وَرَزَقَنِي الْبَرَاثَةَ مِنْ أَعْدائِكُمْ أَنْ يَجْعَلَى مَعَكُمْ فِي الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ وَأَنْ يُثَبِّتَ لى عِنْدَكُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِي الدُّنْيا وَالآخِرَةِ.

از خدایی که مرا با معرفت به شما و دوستانتان گرامی داشت. و نیز نفرت از دشمنانتان را روزیم نمود. چنین میخواهم که مرا در دنیا و آخرت همراه شما گرداند. و همچنین در دنیا و آخرت به من ثبات قدمی استوار نزد شما عنایت بفرماید.

 

 

برگرفته از کتاب ” کربلا طریق الاقصی”

بازدیدها: 0