شعر امام حسن مجتبی (ع)

السلام علیک یا کریم یا معزالمومنین

سربلندم در دو دنیا با حسین و با حسن

هک شده روی دلم: مولا حسین، آقا حسن

ذکر لب‌هایم دمادم: یا حسین و یا حسن 

غم ندارد شیعه تا دارد حسین و تا حسن

لا عزیز الا حسین و لا کریم الا حسن

گشتم اما در کرامت مثل او پیدا نشد

هیچکس جز او خریدار جذامی‌ها نشد

صلح او کم از قیام سرخ عاشورا نشد

در محبت، در وفا، در عشق بی‌همتا حسن 

لا عزیز الا حسین و لا کریم الا حسن

نام او همچون عسل، توصیف او بیت الغزل 

مدح او اعمال افضل، حُب او خیرالعمل 

مرتضی شد شیر خیبر، مجتبی شیر جمل

 سفره‌دارِ اصلی اشک حسینی‌ها حسن

لا عزیز الا حسین و لا کریم الا حسن

کیست او آیینه‌ای از هیبت شیر خدا

نه مُعز المؤمنین! بلکه مُعز الانبیا 

لا فتی الا علی، لا عشق الا مجتبی

فاتح دل‌ها حسین و شافع عقبا حسن

لا عزیز الا حسین و لا کریم الا حسن

 شأن و قدر و ارج و قربش در حد گفتار نیست 

لطف و مهر و فضل و جودش قابل انکار نیست 

پس به لطفش با کریمان کارها دشوار نیست 

مردی و مردانگی را بهترین معنا حسن

لا عزیز الا حسین و لا کریم الا حسن 

عاقبت باغ گل زهرا بهارش شد خزان 

با امام شیعه بد کردند ظلمت سیرتان 

جانماز از زیر پاهایش کشیدند این و آن

 مَحرمی کو تا شود غم‌خوار و هم‌دم با حسن 

لا شهید الا حسین و لا غریب الا حسن

گرچه غیر از زهر بر زخم دلش مرهم نبود

آه اما مطمئناً قاتل او سَم نبود 

داغ کوچه، داغ پهلو، داغ سیلی کم نبود! 

ماند با یک مشت بی‌غیرت تک و تنها حسن

لا شهید الا حسین و لا غریب الا حسن

ختم خواهد شد به خیر این داستان، این ماجرا 

شیعه می‌سازد برایش مرقد و صحن و سرا

 آه! سقاخانه و گلدسته و گنبد طلا 

فاطمه فرمود: جانم؛ تا که گفتم: یا حسن

لا عزیز الا حسین و لا کریم الا حسن

محمود یوسفی

بازدیدها: 0