آنچه به حسب فرمان عشق صورت گرفت جز به جذبه معشوق نبود

خانه / تازه ها / آنچه به حسب فرمان عشق صورت گرفت جز به جذبه معشوق نبود

شیخ حسین انصاریان:

آنچه به حسب فرمان عشق صورت گرفت جز به جذبه معشوق نبود

شیخ حسین انصاریان طی یادداشتی ضمن تشکر از مسئولان برگزاری مراسم بزرگداشت. مطرح کرد: آنچه در این ایام عمر به حسب فرمان عشق صورت گرفت. جز به جذبه معشوق و خواست و اراده او نبود.

حجت‌الاسلام والمسلمین شیخ حسین انصاریان در آیین بزرگداشتی که به واسطه بیش از نیم قرن خدمات علمی و فرهنگی ایشان، پنج‌شنبه ۱۷ آبان‌ماه مصادف با سالروز ولادت حضرت زینب(س) و همزمان با زادروز هشتاد سالگی این عالم دینی با حضور مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور. محمد باقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی. سید عباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و جمعی دیگر از مسئولان لشکری و کشوری. شاگردان و دوست‌داران ایشان در تالار وحدت برگزار شد. یادداشتی ارائه و درخواست کرد که آن را قرائت کنند که در این یاداشت آمده است:

هو الحق

پس از زیارت امام هشتم(ع) نیایشی روایت شده که در آن نیایش عاشقانه جمله‌ای است. که از نوجوانی تاکنون که ایام خزان عمر را سپری می‌کنم. نقش بسته در قلب و فکرم می‌باشد. «کلما وفقتنی من خیر فأنت دلیلی علیه و طریقی إلیه. هرگاه توفیق خیری به من دادی. تو مرا به آن راهنمای کردی. و راه وصول من به آن بودی».

و هر چیزی که در ظرف زندگی جهان گذرا به من می‌رسد. دلیل آن و راهگشای آن تو هستی و اگر نه این است. که «تا که از جانب معشوق نباشد کششی / کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسید». و رسیدن مقصود آن است. که مقبول نظر معشوق باشد.

فارغ از اینکه نمی‌دانم این جهد اندک مقبول نظر او افتاده یا نه، همه تلاش انجام شده برای تبیین فرهنگ و معارف الهیه را لطف بی‌کران محبوب ازل و ابد به خود می‌دانم. آنچه در این ایام عمر به حسب فرمان عشق صورت گرفت. جز به جذبه معشوق و خواست. و اراده او نبود.

^{این تهیدست در گذر ایام در مهمانی هشتاد ساله بر سر سفره حضرت دوست هر چه هست. را همه از عنایت او می‌داند. و به محضر حضرتش عرضه می‌دارم: «کَمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِیلٍ لَسْتُ أَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ». همه آنچه بیان می‌کنند. نه در خور این فقیر است. که همه آن جلوه محبت محبوب است. از باب کرامت به گدای آستان.}

چه حضرت پروردگار مهرپرورانه توفیق خدمت به جلوه تام اسماء و صفاتش را نصیبم فرمود. از آن روز که قلم را در دست و کلام را در زبانم توصیفگر مسیر نورانی خاندان پیامبر مهربانی نمود. و چه نعمتی بالاتر از آن که توفیق نوکری آستان مولا و محبوب و معشوقم حضرت ابا عبدالله الحسین روحی فداح را عطایم کرد.

هر چه اندیشه می‌کنم هیچگاه خود را جز خادمی کوچک در دستگاه نورانی علوی نمی‌دانم. بر این باورم که این خدمت وظیفه بود. و انجام وظیفه را تقدیر نمی‌‍شاید. آنچه امروز انجام پذیرفت مهر حقیقی دوستان به خاندان نبوت است. که خادم آن بارگاه را به حرمت وجود مقدسشان مورد مهر قرار دادند.

بر خود لازم می‌دانم. از همه دانشوران و علما و اساتید محترم دانشگاه و حوزه و ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران. ریاست محترم مجلس شورای اسلامی و وزیر اندیشمند فرهنگ و ارشاد اسلامی قدردانی کنم.

پروردگارا، محبوبا، خاضعانه از تو تمنا دارم. که لطف بی‌کرانت را در این فرصت باقیمانده عمر از این مسکین دریغ نداری. و نظر رحمت خود را شامل این محتاج نمایی.

قدح چون دور ما باشد به هشیاران مجلس ده/ مرا بگذار تا حیران بماند چشم در ساقی.