دعا ، سلاح مومن است – مسلح باشید

خانه / پیشنهاد ویژه / دعا ، سلاح مومن است – مسلح باشید

در مجموع بایستی در خاطر داشته باشیم که انسان یک موجود مادی صرف نیست بلکه بُعد روحانی انسان – اگر نگوییم تمام وجود انسان – به معنویات محتاج است و این دعا و مناجات است که او را جلا می دهد و اسباب رشد و ترقی بنده می شود. با دعا به جنگ با ابتلائات می رود و عنان از کف نداده و با توکل بر خدا بر مشکلات چیره می شود چرا که فرموده اند دعا سلاح مومن است.

دعا ، سلاح مومن است – مسلح باشید

     در این روزهای واپسین سال 1398 ه.ش که با ایام با عظمت و پر برکت ماه رجب قرین است به سبب عارض شدن بیماری و نا آرامی فضای روانی کشور، بیش از پیش لازم است تا با توسّل به محضر معصومین صلوات الله علیهم اجمعین دعا کرده و از خداوند عزّوجلّ بخواهیم تا رحمت واسعه خود را شامل حال بندگانش بفرماید و عافیت و آرامش را بر جامعه ما و بیماران و خانواده هایشان ارزانی دارد.

     همچنان که رهبر معظم انقلاب امام خامنه ای حفظه الله تعالی فرموده اند آنچه مهم است دعا و التجاء بنده به درگاه خداست. البته می شود به دعای خاص هم اشاره کرد از جمله دعای هفتم صحیفه سجادیه که متن و ترجمه آن ذیلا آمده است.

     در مجموع بایستی در خاطر داشته باشیم که انسان یک موجود مادی صرف نیست بلکه بُعد روحانی انسان – اگر نگوییم تمام وجود انسان – به معنویات محتاج است و این دعا و مناجات است که او را جلا می دهد و اسباب رشد و ترقی بنده می شود. با دعا به جنگ با ابتلائات می رود و عنان از کف نداده و با توکل بر خدا بر مشکلات چیره می شود چرا که فرموده اند دعا سلاح مومن است.

بسم الله الرحمن الرحیم

يا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُالْمَكارِهِ، وَ يا مَنْ يُفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدآئِدِ،

اى کسى که گره هر سختى به دست تو گشوده شود، و اى که تندى شدائد به عنایتت مى‏ شکند،

وَ يا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ‏الْمَخْرَجُ اِلى‏ رَوْحِ الْفَرَجِ، ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعابُ،

ای که راه بیرون شدن از تنگی و رفتن به سوی آسایش از تو خواسته شود، دشواری ها به لطف تو آسان گردد،

وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْاَسْبابُ، وَ جَرى‏ بِقُدْرَتِكَ الْقَضآءُ،

و وسایل زندگی و اسباب حیات به رحمت تو فراهم آید، و قضا به قدرتت جریان گیرد،

وَ مَضَتْ عَلى‏ اِرادَتِكَ الْاَشْيآءُ، فَهِىَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ، وَ بِاِرادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ،

و همه چیز به اراده تو روان شود، تنها به خواست تو بی آنکه فرمان دهی همه چیز فرمان برد، و هر چیز محض اراده ات بی آنکه نهی کنی از کار بایستد،

اَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمّاتِ، وَ اَنْتَ الْمَفْزَعُ فِى الْمُلِمّاتِ، لايَنْدَفِعُ مِنْها اِلاّ ما دَفَعْتَ، وَ لايَنْكَشِفُ مِنْها اِلاّ ما كَشَفْتَ،

در تمام دشواری ها تو را می خوانند، و در بلیّات و گرفتاریها به تو پناه جویند، غیر از بلایی که تو دفع کنی بلایی برطرف گردد، و گرهی نگشاید مگر تواش بگشایی،

وَقَدْنَزَلَ بى يا رَبِّ ما قَدْتَكَاَّدَنى ثِقْلُهُ، وَاَلَمَّ بى ما قَدْبَهَظَنى حَمْلُهُ، وَ بِقُدْرَتِكَ اَوْرَدْتَهُ عَلَىَّ، وَ بِسُلْطانِكَ وَجَّهْتَهُ اِلَىَّ،

الهی، بلایی بر من فرود آمده که سختی و ثقل آن مرا در هم شکسته، و گرفتاری هایی بر من حمله ور شده که تحملش برای من دشوار است، و آن را تو از باب قدرتت بر من وارد کرده ای و به اقتدار خود متوجه من نموده ای،

فَلامُصْدِرَ لِما اَوْرَدْتَ، وَ لاصارِفَ لِما وَجَّهْتَ، وَ لافاتِحَ لِما اَغْلَقْتَ، وَ لامُغْلِقَ لِما فَتَحْتَ، وَ لامُيَسِّرَ لِما عَسَّرْتَ،

اله من، چیزی را که تو آورده ای کسی نبرد، و آن چه تو فرستاده ای دیگری باز نگرداند، و بسته تو را کسی نگشاید و چیزی را که تو بگشایی دیگری نبندد، و آنچه را تو دشوار نموده ای کسی آسان نکند،

وَ لا ناصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ،

و آن را که تو ذلیل کرده ای یاوری نباشد، پس بر محمد و آلش درود فرست،

وَافْتَحْ لى يا رَبِّ بابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ، وَاكْسِرْ عَنّى سُلْطانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ،

 و به رحمتت الهی در آسایش را به رویم باز کن، و به قدرتت صولت سلطان غم را در میدان حیات من بشکن،

وَ اَنِلْنى حُسْنَ النَّظَرِ فيما شَكَوْتُ، وَ اَذِقْنى حَلاوَةَ الصُّنْعِ فيما سَاَلْتُ، وَ هَبْ لى مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنيئاً،

و مرا در موردی که از آن شکوه دارم به عنایت و احسانت کامیاب کن، و به درخواست من شیرینی اجابت بچشان، و از سوی خودت رحمت و گشایشی دلخواه نصیبم فرما،

وَاجْعَلْ لى مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً، وَ لاتَشْغَلْنى بِالْاِهْتِمامِ عَنْ تَعاهُدِ فُرُوضِكَ، وَاسْتِعْمالِ سُنَّتِكَ،

و برایم نجات و خلاصی سریع از گرفتاری ها مقرر کن، و مرا به خاطر چیرگى غم از رعایت واجبات و به کار بستن مستحبات خود بازمدار،

فَقَدْ ضِقْتُ لِما نَزَلَ بى يا رَبِّ ذَرْعاً، وَامْتَلَأْتُ بِحَمْلِ ما حَدَثَ عَلَىَّ هَمّاً،

چرا که من به سبب آنچه به سرم آمده بی تاب و توان شده، و قلبم از تحمل آنچه در زندگیم رخ نموده لبریز از اندوه گشته،

وَ اَنْتَ الْقادِرُ عَلى‏ كَشْفِ ما مُنيتُ بِهِ، وَ دَفْعِ ما وَقَعْتُ فيهِ، فَافْعَل بى ذلِكَ وَ اِنْ لَمْ اَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ،

و تو به رفع گرفتاری هایم و دفع آنچه در آن در افتاده ام توانایی پس قدرتت را درباره من به کار بر گرچه از جانب تو مستحق آن نیستم،

يا ذَا الْعَرْشِ الْعَظيمِ.

ای صاحب عرش عظیم.

برگرفته از موسسه فرهنگی دارالعرفان

 

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *