کم نیاورید/ زندگی با آیه ها (۱۲)

کم نیاورید

تا قبل رسیدن به ،نیل همه شان ادعای ایمان داشتند. به حضرت موسی میگفتند حالا که ما را از چنگ فرعون نجات داده ای تا هر کجای عالم که بروی پاکارت هستیم اما سفر که شروع شد و دشواریهای مسیر را که چشیدند و چند قدم مانده به نیل که لشکرفرعون را پشت سر خودشان دیدند ناگهان دست و دلشان لرزید گفتند نکند خدا ما را فراموش کرده باشد؟ گفتند:

نکند ما را تنها گذاشته باشد؟ قصه حضرت موسی و پیروانش، قصه همیشه است. خدا، آدمها و ادعاهایشان را آرام آرام آن قدر الک میکند تا در آخر فقط واقعی ها باقی بمانند؛ همانها که تا لحظه آخر شک به دلشان راه نمی دهند. همانها که تا لحظه آخر استقامت می ورزند.

همه ی ما کم و بیش کارهای ناتمامی در زندگی هایمان داریم. کاری را شروع کرده ایم و وسط راه رها کرده ایم در حالی که اثر بعضی از کارهای خوب به این است که به سرانجام برسد. وگرنه اثری نخواهد داشت. حتی گاهی ضررش بیشتر است.

از بین همه ی مسلمانها یک عده نامه نوشتند که بیا حسین ما پای کار هستیم. آنها کوفی ها بودند نامردی کردند امام را جلو انداختند. و خودشان پا پس کشیدند.

اثر یک کار نیمه تمام میشود کربلا اما در مقابل یک ورزشکار را تصور کنید. که از کودکی رؤیای کسب مدال طلای المپیک را در سر دارد.

او سالها از خواب و خوراک خود میزند شکست میخورد مصدوم می شود، اما هیچگاه تسلیم نمیشود. بالاخره روزی روی سکوی قهرمانی می ایستد. استقامت او رمز طلای زندگی اش شد.

استقامت در برابر سختی ها مسیر موفقیت را هموار میکند. این اصل نه تنها در ورزش بلکه در تمام عرصه های زندگی صدق می کند.

خداوند متعال در سوره مبارکه هود داستان تعدادی از انبیاء و ایستادگی آنان در مسیر مأموریت و مبارزات دامنه دارشان بر
عليه واله وسلم ضد شرک و کفر و انحراف را بیان مینماید.

سپس به پیامبر اکرم و مؤمنان دستور می دهد که فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ.

می فرماید همه مسلمانان مأمورند که همراه پیامبر ایستادگی کنند. و هرگز به خاطر کثرت دشمنان و حملات شدید آنان میدان را خالی نکنند.
استقامت به معنای تلاش برای ایستادن و به تعبیر دیگر به زانو در نیامدن جوهره ی پیروزی است هنگامی که ملتی راهی را آغاز میکنند (رسیدن به نتائج احتیاج دارد به استقامت در آن راه به پیشرفت در آن راه به متوقف نشدن میان راه» باید ایستاد باید ثبات به خرج داد باید راه را گم نکرد هدف را همواره در مقابل چشم داشت و به طور مستمر باید پیش رفت. اگر این شد پیروزیها پی در پی پیش خواهد آمد.

می گفتند کسی تکنولوژی اش را به ما نمی دهد. می گفتند تحریمیم. میگفتند ما از پسش برنمی آییم. اما تهرانی مقدم ها و رضایی نژادها و فخری زادهها کوتاه نیامدند. چون این آیه را با پوست و گوشت و خون زندگی کرده بودند. چون میدانستند که خدا بالاخره راهش را نشانشان میدهد.

امروز نیز ما در زندگی فردی و اجتماعی با چالشهای بسیاری مواجهیم. اگر از سختیها نهراسیم و در مسیر حق ثابت قدم بمانیم. خداوند و عده ی پیروزی و آرامش را به ما داده است.

برای عمل به این آیه در زندگی میتوانیم

در کارهای خوب مانند نماز خواندن و صدقه دادن و کمک به دیگران خود را همراه رسول خدا بدانیم و در انجام دادن آنها استمرار داشته باشیم.
به خاطر سختیهای مسیر مقاومت و ضربات دشمن
ناامید نشویم و به فکر سازش با دشمن نیفتیم.

مشکلات و سختیها را طبیعت مسیر پیشرفت بدانیم و به جای ناامیدی، صبر و استقامت را تمرین کنیم که این تنها راه جذب یاری خدا است.

بازدیدها: 0