از امام رضا بشنویم؛ شیعیان اهل بیتیم یا دوستان ایشان ؟!
امام رضا علیه السّلام در خراسان بودند و در ظاهر ولیعهد مأمون بشمار می آمدند. جمعی از شیعیان برای دیدار آن حضرت به خراسان آمده بودند و از دربان اجازه ورود می خواستند. دربان برای آنها از آن حضرت اجازه می طلبید ولی حضرت اجازه نمی داد. آنها دو ماه پی در پی در هر روز دو بار و جمعاً ۶۰ بار به در خانه حضرت آمده و اجازه ورود طلبیدند و به دربان گفتند: به امام رضا علیه السّلام بگو ما جمعی از شیعیان شما هستیم. وقتی دربان تقاضا و پیام آنها را به امام عرض کرد، امام فرمود: من فعلا اشتغال دارم. به آنها اجازه ورود نده.
سرانجام آنها به دربان گفتند: از جانب ما به امام عرض کن، ما از شهرهای دور آمده ایم و مکرر اجازه خواسته ایم و جواب منفی داده اید. دشمنان ما، ما را شماتت خواهند کرد، اگر بدون ملاقات با شما به وطن بازگردیم، نزد مردم، شرمنده و سرافکنده خواهیم شد…
دربان، پیام آنها را به امام ابلاغ کرد، امام علیه السّلام فرمود: به آنها اجازه ورود بده. دربان به آنها اجازه داد. آنها به محضر آن حضرت رسیدند و پس از احوال پرسی عرض کردند: ای فرزند رسول خدا، چه شده که ما به این بی مهری جانکاه و خفت و خواری افتاده ایم و پس از آن همه بی اعتنائی و عدم اجازه شما، دیگر برای ما آبروئی نمانده. علت چیست؟
امام رضا علیه السّلام فرمود: این آیه ۳۰ شوری را بخوانید.
«وَ مَا أَصَابَکُم مِّن مُّصِیبَهٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَ یَعْفُو عَن کَثِیرٍ»
هر مصیبتی که به شما رسد به خاطر اعمالی است که انجام داده اید و بسیاری را نیز عفو می کند.
من در مورد شما به پروردگار و به رسول خدا صلّی الله علیه وآله و امیرمؤمنان و پدران پاکم تأسّی کردم.
آنها عرض کردند: چرا نسبت به ما بی اعتنا هستید؟
امام رضا (علیه السّلام) فرمود: به خاطر آنکه شما ادعا می کنید از شیعیان امیرالمؤمنین علی علیه السّلام هستید، وای بر شما همانا شیعه علی علیه السّلام، افرادی مانند حسن و حسین علیه السّلام و ابوذر و سلمان و مقداد و عمار و محمد بن ابوبکر بودند که هیچ گونه مخالفت با اوامر آن حضرت نمی نمودند، و هیچ گاه کاری که مورد نهی ایشان بود انجام نمی دادند.
ولی شما وقتی که می گویید ما شیعه علی علیه السّلام هستیم در بیشتر اعمال، با دستورات آن حضرت مخالفت می نمایید و در انجام فرائض کوتاهی می نمایید، و در رعایت حقوق برادران، سستی می کنید، آنجا که تقیه واجب است تقیه نمی کنید و آنجا حرام است تقیه می کنید. اگر شما به جای شیعه بگویید ما از دوستان اولیاء خدا و دشمنان دشمنان آنها هستیم، شما را در این قول رد نمی کنم. ولی شما ادعای مقام ارجمند شیعه می کنید، اما ادعای شما با اعمال شما سازگار نیست، شما راه هلاکت را می پیمایید مگر اینکه با توبه و انابه، ضایعات گذشته را جبران کنید.
آنها گفتند: ما استغفار و توبه می کنیم، و از این پس خود را به عنوان دوستان شما و دشمن دشمنان شما، عنوان می نماییم نه شیعه شما.
امام رضا علیه السّلام فرمود: آفرین بر شما ای برادران و دوستان من.
آنگاه امام علیه السّلام از آنها احترام شایان کرد و آنها را نزد خود نشانید و سپس به دربان خود فرمود: چند بار از ورود آنها جلوگیری کردی؟
او عرض کرد: ۶۰ بار.
امام به او فرمود: شصت بار نزد آنها بیا و به آنها سلام کن و سلام مرا به آنها برسان، خداوند بخاطر استغفار و توبه، آنها را آمرزید، و آنها و بستگان آنها را به خاطر دوستیشان با ما، مشمول کرامت و لطف خاص قرار داد. آنها را از غذاها و اموال بطور فراوان بهره مند ساز و گرفتاری آنها را بر طرف نما.
(منبع : پایگاه غدیر)
آنکه والا پسر فاطمه است – سوی او چشم امید همه است
رهبر دین علی ابن موساست – سرور طوس ملقب به رضاست
چون علی مظهر سرمد باشد – عالم آل محمد «صلّی الله علیه و آله و سلّم» باشد.
پایگاه اطّلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام
بازدیدها: 140