از دعاهاى امام سجاد (علیه السلام) در ترس از خدا

از دعاهاى امام سجاد (علیه السلام) در ترس از خدا

خانه / قرآن و عترت / عترت / ستارگان هدایت / امام سجاد (علیه السلام) / از دعاهاى امام سجاد (علیه السلام) در ترس از خدا

دعاهاى امام سجاد (علیه السلام) در رابطه با ترس از خدا

از دعاهاى امام سجاد (علیه السلام) در ترس از خدا

امام سجاد علیه السلام
امام سجاد علیه السلام
  1.  خدایا، مرا راست ‌و‌ معتدل آفریدى، ‌و‌ در‌ کودکى پروراندى، ‌و‌ به‌  قدر کفایت روزیم دادى.
  2. خدایا، من‌  در‌  کتابى که‌  نازل فرمودى،  ‌و‌  بشارتى که‌  به‌  بندگانت داده اى یافته ام که‌  فرموده اى: «اى بندگان من‌  که‌  درباره خود زیاده روى  ‌و‌  ستم کرده اید، از‌  رحمت خدا نومید نشوید، که‌  خداوند همه گناهان را‌  مى آمرزد»،  ‌و‌  از‌  من‌  گناهانى سر‌  زده که‌  خود مى دانى  ‌و‌  بلکه از‌  من‌  به‌  آنها داناترى. پس‌  واى از‌  بى آبرویى از‌  گناهان که‌  پرونده ات برایم برشمرده است.

  3.   پس اگر  ‌آن موارد امیدوارى من‌  به‌  عفو  ‌و‌  بخشش تو‌  که‌  همه چیز را‌  شامل است نبود خود را‌  به‌  دست هلاکت مى سپردم،  ‌و‌  اگر کسى مى توانست از‌  پروردگار خود بگریزد من‌  سزاوارترین کس بودم که‌  از‌  تو‌  بگریزم،  ‌و‌  تو‌  آنى که‌  هیچ چیز نهانى در‌  زمین  ‌و‌  آسمان بر‌  تو‌  نهان نیست جز  ‌آن که‌  را‌  حاضر خواهى آورد،  ‌و‌  همین بس که‌  تو‌  جزا دهنده  ‌و‌  همین بس که‌  تو‌  حسابگرى.

  4. خدایا، تو‌  جویاى منى اگر بگریزم،  ‌و‌  دستگیر کننده منى اگر فرار کنم، پس‌  این منم که‌  فروتن  ‌و‌  خوار  ‌و‌  سرافکنده در‌  پیشگاهت قرار دارم، اگر عذابم کنى شایسته آنم،  ‌و‌  آن- اى پروردگار من- از‌  سوى تو‌  عین عدل است،  ‌و‌  اگر از‌  من‌  درگذرى همیشه عفو تو‌  شامل حالم بوده،  ‌و‌  لباس عافیت بر‌  تنم پوشانده اى.
  5. پس اى خدا، به‌  نام هاى مخزون  ‌و‌  پوشیده ات،  ‌و‌  به‌  انوار ذات  ‌و‌  بزرگواریت که‌  حجاب ها  ‌آن را‌  پوشانده اند، از‌  تو‌  مى خواهم که‌  بر‌  این نفس بى تاب  ‌و‌  این استخوان هاى پوسیده بى طاقت رحم آورى، نفسى که‌  تاب گرماى آفتاب تو‌  را‌  ندارد، پس‌  چگونه تاب گرماى آتش تو‌  را‌  خواهد داشت؟!  ‌و‌  نفسى که‌  تاب شنیدن صداى رعد تو‌  را‌  ندارد، پس‌  چگونه تاب شنیدن صداى خشم تو‌  را‌  تواند داشت؟!
  6.  پس- اى خدا- به‌  من‌  رحم کن، که‌  من‌  فردى حقیرم،  ‌و‌  ارزشم ناچیز است،  ‌و‌  عذاب من‌  به‌  وزن ذره اى در‌  ملک  ‌و‌  سلطنت نمى افزاید،  ‌و‌  اگر عذاب من‌  در‌  ملک  ‌و‌  سلطنتت مى افزود از‌  تو‌  مى خواستم که‌  مرا بر‌  عذاب خود صبر دهى،  ‌و‌  دوست داشتم که‌   ‌آن فزونى در‌  ملک تو‌  ایجاد شود، ولى- اى خدا- سلطنت تو‌  بزرگتر،  ‌و‌  ملک  ‌و‌  پادشاهیت پایدارتر از‌   ‌آن است که‌  طاعت فرمانبران چیزى بر‌   ‌آن بیفزاید، یا‌  نافرمانى گنهکاران چیزى از‌   ‌آن بکاهد.
  7.   پس به‌  من‌  رحم کن اى مهربان ترین مهربانان،  ‌و‌  از‌  من‌  در‌  گذر اى شکوهمند گرامى  ‌و‌  کرم بخش،  ‌و‌  توبه مرا بپذیر، که‌  تویى توبه پذیر  ‌و‌  مهربان.

بازدیدها: 0

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *