به یاد فرماندهان شهید دفاع مقدس؛ باید برای اسفندماه، اسفند دود کرد

 باید برای اسفند ماهی‌ها، اسفند دود کرد. روزهای اسفند عده‌ای راهی راهیان نور و سرزمین‌های حضور می‌شوند، عده‌ای هم در همین روزهای اسفند راهی آسمان نور شده‌اند. روزهای اسفند راهیان سرزمین‌های نور از سرزمین‌های مختلف به مهمانی نور می‌آیند و راهیان آسمان نور برای میزبانی زائران به سرزمین‌های نور می‌آیند؛ روزهای اسفندماه ایامی است که باز مسیر این دو گروه به می‌رسد.

روزهای اسفند روزهای متبرک و مقدسی است، روزهایی که شاید بتوان گفت «ما رایت الا جمیلا»یی دیگر است. روزهای اسفند یادآور روزهایی است که خدا چشمان زیبای حاج همت رزمندها را برای خودش برداشت و آقا مهدی باکری هم در دریای بی‌کران عشق خدا سوار سفینه النجاه شد و به ساحل امن رسید، حاج حسین خرازی همان سرداری که وقتی دستش را در جبهه هدیه داد لقب علمدار جبهه را گرفت هم بالاخره در همین روزهای اسفند به آرزویش رسید و راهی آسمان شد.

آری به همین خاطر است که باید برای اسفندماه، اسفند دود کرد. اسفند ماه، ماهِ شهیدان است. ماه حاج همتی که هنوز هم از حسینه‌اش در دوکوهه بوی خدا می‌آید و بوی شهادت؛ همان حاج همتی که ۱۷ اسفند سالروز شهادتش است و حالا بیش از سه دهه از شهادتش می‌گذرد اما همچنان نگاه گیرایش دل از دل جوانان امروزیِ اسیر مدرنیته می‌برد و هر ساله در روزهای عید مسافرت‌های نوروزی خیل کثیری را بیابان‌گرد سرزمین‌های نور می‌کند.

برای اسفندماه باید اسفند دود کرد چون ۲۳ اسفند روز شهادت شهید برونسی است. همان شهیدی که خاک‌های نرم کوشک هم عاشقش شده بودند بخاطر عشق او به حضرت زهرا سلام الله علیها، همان حاج عبدالحسینی که قبل از جنگ کارگر ساده‌ای بود در مشهد اما زمان جنگ شد حاج عبدالحسین برونسی که بعثی‌ها از شنیدن اسمش لرزه بر اندام‌شان می‌افتاد. برونسی شیفته حضرت زهرا سلام‌الله علیها بود و شاید بخاطر همین عشق هم سال‌های سال بی‌نشان ماند.

اسفندماه یادآور شهادت شهید حمیدباکری، ابراهیم حاج امینی، عباس کریمی، محمدابراهیم همت، مهدی باکری، برونسی، خرازی و… است و سالیانی است که جوانان وطن در روزهای اسفند راهی سرزمین‌های نور می‌شوند و بر حلقه وصل شهدا چنگ می‌زنند تا از قافله عشق جا نمانند.