تفسیر تسنیم ( تفصیلی)| جلد۱،پیشگفتار مفسر، فصل ششم؛تفسیر ثابت متون مقدس

تفسیر ثابت متون مقدس  

روح انسان گرچه مجرد است، لیکن تجرد تام عقلى ندارد تا در مبادى ادراک نیازى به احساس و مانند آن نداشته باشد و چون احساس بدون ارتباط با ماده خارجى مقدور نیست و هر گونه پیوندى با ماده خارج مرهون زمان و در گرو مکان و نظیر آن است و از سوى دیگر شى ء ادراک شده نیز در زمان و مکان و وضع و محاذات معین قرار مى گیرد، چنین پنداشته مى شود که همه ادراکهاى روح تاریخمند و متمکن و مانند آن است در حالى که اگر از مرحله احساس و تخیل بگذریم (گرچه هر ادراکى حتى احساس و تخیل مجرد است ) و به ادراک اصیل روح راه یابیم متوجه خواهیم شد که:

۱- روح داراى تجرد از قید زمان و مکان و مانند آن است.

۲- ادراک امرى مجرد است.

۳- کلى اگر ادراک شود، از هر قیدى منزه است ؛ زیرا کلى غیر از اشتراک لفظى است، بلکه معنایى است مشترک بین افراد فراوان که بر همه آنها صادق و از قید هر یک از آنها مبراست.

۴- شهود حضورى روح مجرد و نیز ادراک کلى مجرد بدون تاریخمند بودن ادراک یا مدرک ممکن است، گرچه ادراک موجود مجرد ممکن است در زمان خاص یا مکان مخصوصى واقع شود؛ لیکن هیچ یک از این امور خارج از قلمرو ادراک روح و بیرون از منطقه ادراک کلى و مانند آن سهمى در عصرى کردن ادراک یا مصرى کردن مدرک ندارد.

۵- در تفسیر متن مقدس لازم است مفاهیم الفاظ مستعمل در آن متن را برابر با فرهنگ و دراج عصر نزول در نظر گرفت ؛ گرچه مصادیق آنها در طى اعصار و قرون یا در امصار و اماکن یا اقوام و ملل، متنوع و متعدد باشد.

بنابراین، ممکن است مفسر با داشتن پیش فهمها و پیش فرضها (اصول موضوعه ) تفسیر ثابت و جاویدى از متن مقدس ارائه دهد که به هیچ وجه معناى استنباط شده، اختصاصى به مرز و بوم معین یا تاریخ مشخص ‍ نداشته باشد؛ گرچه تفسیر او در ظرف محدود تاریخ واقع مى شود؛ همچنین مفسر مفروض، مطلبى ثابت، مجرد، کلى و دائمى را از قرآن استنباط مى کند، نه مطلبى نسبى را؛ گرچه ممکن است معرفت شناس ‍ بگوید: اگر چه مفسر مفروض پیام مطلق، کلى و عام را از آیه استفاده مى کند، لیکن این اطلاق و عموم و کلى فهمیدن به خصوص مفسر مزبور است و براى خصوص او معتبر است، نه براى مفسران دیگر.

بازدیدها: 0