پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام هیات رزمندگان اسلام , سایت هیات رزمندگان اسلام , پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام , هیات , سایت هیات , هیئت رزمندگان , هیئت رزمندگان اسلام
حبّ و بغض به امام حسین علیه السلام معیار سعادت و شقاوت انسان‌ها
محبّت به امام حسین علیه السلام آن چنان ارزشمند است که اگر خداوند بخواهد بنده ای را سعادتمند کند، محبّت به آن حضرت را در دلش قرار می دهد. حضرت امام صادق علیه السلام می فرماید:
«مَنْ أَرَادَ الله بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ حُبَّ زِیَارَتِهِ[۱]»
واژه «قذف» به معنای پرتاب کردن است[۲] و با واژه «گذاشتن» تفاوت معنایی دارد؛ تفاوت این دو واژه در این است که در پرتاب، نیرویی در پشت آن قرار دارد که آن را به سمت جلو حرکت می دهد تا به هدف برسد؛ امّا در گذاشتن، چنین نیرویی وجود ندارد.
به عنوان نمونه، وقتی گلوله ای از اسلحه پرتاب می شود، نیروی عظیمی او را حرکت می دهد تا به نقطه هدف برخورد کند. با توجه به این معنا می توان فهمید که خیرخواهی خداوند در حق بندگانش چگونه است. اگر خالق هستی اراده کند که بنده ای خیر دنیا و آخرت را ببیند، محبّت محبوب خود، حضرت سیّدالشهدا علیه السلام را به قلب آن بنده پرتاب می کند.
از سوی دیگر، اگر خداوند شقاوت را برای بنده ای بخواهد[۳]، بغض و کینه حضرت را به قلب او پرتاب می کند. حضرت امام صادق علیه السلام در ادامه روایت به این موضوع اشاره کرده و می فرماید:
«وَ مَنْ أَرَادَ الله بِهِ السُّوءَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ بُغْضَ الْحُسَیْنِ وَ بُغْضَ زِیَارَتِهِ.[۴]»
با توجه به این روایت می توان فهمید که معیار در سعادت یا شقاوت انسان ها محبّت یا کینه نسبت به حضرت سیّدالشهدا علیه السلام می باشد
—————————————————————
[۱]. کامل الزیارات: ۱۴۲؛ «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللهِ علیه السلام قَالَ: مَنْ أَرَادَ الله بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ حُبَّ زِیَارَتِهِ وَ مَنْ أَرَادَ الله بِهِ السُّوءَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ بُغْضَ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ بُغْضَ زِیَارَتِهِ؛ حضرت امام صادق۷ می فرماید:کسی که خداوند خیر او را بخواهد، در قلب او محبّت به امام حسین علیه السلام و علاقه به زیارت ایشان را در قلب او قرار می دهد و اگر خداوند بدیِ بنده خود را بخواهد، بغض و کینه امام حسین علیه السلام و زیارت ایشان را در دل او قرار می دهد.»
[۲]. المنجد، ذیل ماده «قذف».
[۳] . لازم به یادآوری است که خداوند شقاوت را برای هیچ یک از بندگان خود نمی خواهد، بلکه این انسان ها هستند که با سوء رفتار و ارتکاب معاصی و گناهان زمینه شقاوت و ضلالت خود را فراهم می کنند. و معنای این روایت و امثال آن در حقیقت آن است که خداوند الطاف خفیّه و دست حمایت خویش را از روی بندهاش برمیدارد، در نتیجه او به سوی معاصی میل پیدا می کند، نه اینکه خود پروردگار، بندهاش را به سمت معاصی هدایت کند!
نظیر این مطلب در روایت دیگری که از غرر روایات ما میباشد آمده است که راوی از امام کاظم۷درباره این جمله رسول خدا۹که فرمودند: «الشَّقِیُّ مَنْ شَقِیَ فِی بَطْنِ أُمِّهِ وَ السَّعِیدُ مَنْ سَعِدَ فِی بَطْنِ أُمِّهِ» میپرسد که معنای آن چیست؟ امام کاظم۷میفرماید: «الشَّقِیُّ مَنْ عَلِمَ اللَّهُ وَ هُوَ فِی بَطْنِ أُمِّهِ أَنَّهُ سَیَعْمَلُ أَعْمَالَ الْأَشْقِیَاءِ وَ السَّعِیدُ مَنْ عَلِمَ اللَّهُ وَ هُوَ فِی بَطْنِ أُمِّهِ أَنَّهُ سَیَعْمَلُ أَعْمَالَ السُّعَدَاء»؛ همانا شقی کسی است که خداوند ـ در حالی که او در شکم مادر است و هنوز به دنیا نیامده است ـ علم دارد که او در آینده (بزودی) راه و روش بدبختان و اشقیاء را ادامه میدهد و نیکبخت کسی است که خداوند ـ در حالی که او در شکم مادر است و هنوز به دنیا نیامده است ـ علم دارد که او در آینده (بزودی) راه و روش انسانهای نیکبخت و سعادتمند را ادامه میدهد! (التوحید «صدوق»: ۳۵۶، حدیث ۳)
[۴]. کامل الزیارات: ۱۴۲٫
برگرفته از کتاب آئین اشک و عزا در سوگ سیدالشهدا علیه السلام نوشته استاد حسین انصاریان
پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام
بازدیدها: 195
