طبّ الأئمّة علیهم السلام- به نقل از محمد بن ابراهیم جعفی: مردی از شکمْ دردی که چیزی نمانده بود باعث مرگش شود، به نزد علی بن موسی الرضا علیه السلام نالید و از ایشان خواست برای او در پیشگاه خداوند عز و جل دعا کند ؛ چرا که دارو و درمانهای فراوانی که به وی داده اند، او را به ستوه آورده است و نه فقط او را سودی نرسانده ، بلکه بر شدّت درد او نیز افزوده است.
امام – که درود خدا بر او باد – لبخند زد و فرمود: نیکبخت مردا! دعای ما به درگاه خداوند، جای خود دارد و من از خداوند می خواهم به مدد و نیروی خود، درد تو را بکاهد، امّا چون درد بر تو غلبه کرد و از آن به خود پیچیدی، گردویی بردار و بر آتش بگیر تا هنگامی که بدانی آنچه در درون آن هست، کباب شده و آتش، رنگ پوست آن را نیز دیگرگون کرده باشد. در این هنگام، آن را بخور که در دم، درد را آرام میکند.
او می گوید : به خداوند سوگند، تنها یک بار این کار را انجام دادم و به اذن خداوند، آن شکمْ دردِ من ، آرام شد.
متن حدیث:
طبّ الأئمّة عن محمّد بن إبراهیم الجعفیّ:
شَکا رَجُلٌ إلی أبِی الحَسَنِ عَلِیِّ بنِ موسَی الرِّضا علیهالسلام مَغصا کادَ یَقتُلُهُ ، وسَأَلَهُ أن یَدعُوَ اللّهَ عز و جل لَهُ فَقَد أعیاهُ کَثرَةُ مایَتَّخِذُ لَهُ مِنَ الأَدوِیَةِ ، ولَیسَ یَنفَعُهُ ذلِکَ ، بَل یَزدادُ عَلَیهِ شِدَّةً.
قالَ : فَتَبَسَّمَ – صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِ – وقالَ : وَیحَکَ ! إنَّ دُعاءَنا مِنَ اللّهِ بِمَکانٍ ، وإنّی أسأَلُ اللّهَ أن یُخَفِّفَ عَنکَ بِحَولِهِ وقُوَّتِهِ ، فَإذَا اشتَدَّ بِکَ الأَمرُ وَالتَوَیتَ مِنهُ ، فَخُذ جَوزَةً وَاطرَحها عَلَی النّارِ ، حَتّی تَعلَمَ أنَّها قَدِ اشتَوی ما فی جَوفِها وغَیَّرَتِ النّارُ قِشرَها ، کُلها ؛ فَإِنَّها تَسکُنُ مِن ساعَتِها .
قالَ : فَوَاللّهِ ، ما فَعَلتُ ذلِکَ إلاّ مَرَّةً واحِدَةً فَسَکَنَ عَنِّی المَغصُ بِإِذنِ اللّهِ عز و جل.
“طبّ الأئمّة، صفحه 101 ، بحار الأنوار ،ج 62 ، ص 176. دانش نامه احادیث پزشکی،ج 1 صفحه 432
بازدیدها: 168