داوود علیه السلام از پروردگارش ـ عزّ وجلّ ـ پرسید: « … پروردگارا ! مرا از محبوبترین بندگانت باخبر ساز».
فرمود: «قدرتمندی که به مردم رحم میکند و چنان برای مردم حکم میکند که برای خودش حکم میکند؛ و کسی که خداوند به او مالی بخشیده است. پس او در جهت رضایت خداوند و در راه فرمانبریِ خداوند ـ عزّ وجلّ ـ ، از آن خرج مینماید؛ و کسی که جوانی و نیرویش را در راه فرمانبری از خداوند ـ عزّ وجلّ ـ ، صرف میکند.
و کسی که به دلیل علاقه اش به مسجد همواره دلش آنجا است و مردی که زنی زیبا را ببیند که خود را در اختیارش گذاشته است، امّا از ترس خدا او را واگذارد؛ و کسی که هرجا باشد، میداند خدا با اوست. اینان، دلهایشان پاک، و کسب و کارشان پاکیزه است و به سبب جلال و عظمت من، یکدیگر را دوست میدارند. دیگران به وسیله آنان مرا یاد میکنند و با یادم، آنان را یاد مینمایند.
متن حدیث:
الزهد لابن مبارک عن فضاله بن عبید:
إنَّ داودَ علیهالسلام سَأَلَ رَبَّهُ عَزَّوجَلَّ: … یا رَبِّ ، أخبِرنی بِأَحِبّائِکَ مِن خَلقِکَ اُحِبَّهُم لَکَ؟
قالَ: ذو سُلطانٍ یَرحَمُ النّاسَ، و یَحکُمُ لِلنّاسِ کَما یَحکُمُ لِنَفسِهِ، و رَجُلٌ آتاهُ اللّهُ مالاً فَهُوَ یُنفِقُ مِنهُ ابتِغاءَ وَجهِ اللّهِ وفی طاعَهِ اللّهِ عَزَّوجَلَّ، و رَجُلٌ یُفنی شَبابَهُ و قُوَّتَهُ فی طاعَهِ اللّهِ عَزَّوجَلَّ،
و رَجُلٌ کانَ قَلبُهُ مُعَلَّقا فِی المَساجِدِ مِن حُبِّهِ إیّاها، و رَجُلٌ لَقِیَ امرَأَهً حَسناءَفَأَمکَنَتهُ مِننَفسِها فَتَرَکَها مِنخَشیَهِ اللّهِ، و رَجُلٌ حَیثٌ کانَ یَعلَمُ أنَّ اللّهَ تَعالی مَعَهُ، نَقِیَّهٌ قُلوبُهُم، طَیِّبٌ کَسبُهُم، یَتَحابّونَ بِجَلالی، اُذکَرُ بِهِم، و یُذکَرونَ بِذِکری. و رَجُلٌ فاضَت عَیناهُ مِن خَشیَهِ اللّهِ عَزَّوجَلَّ.
« الزهد ابن مبارک، صفحه ۱۶۲، حدیث ۴۷۱»
پایگاه اطلاع رسانی هیأت رزمندگان اسلام
بازدیدها: 182