پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام هیات رزمندگان اسلام , سایت هیات رزمندگان اسلام , پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام , هیات , سایت هیات , هیئت رزمندگان , هیئت رزمندگان اسلام
کارهایی که در قیامت باعث حسرت و پشیمانی انسان خواهد شد.
در نگاهی کلی هر گناهی که انسان می‌توانست انجام ندهد. ولی انجامش داد. و هر کار خیری که می‌توانست انجام دهد. اما در انجام آن کوتاهی نمود. در روز قیامت موجب حسرت و پشیمانی خواهد شد.
با توجه به این قاعده کلی، اما در احادیث به مواردی از چیزهایی که در قیامت موجب حسرت و پشیمانی خواهد شده. به صورت ویژه اشاره شده است. ما در این فرصت به بیان چند نمونه بسنده خواهیم نمود.
1. ستودن عدالت و عمل نکردن به آن: امام صادق(ع) فرمود: «پُرحسرت‌ترین مردم در قیامت کسى است که عدالتى را ستوده و خود بر خلاف آن عمل نموده است؛ [زیرا در قیامت می‌بیند شنوندگان سخن او سعادت‌مند گشته، ولى خودش بدبخت و گرفتار است]».[1]
2. پیروى از هواى نفس و شهوات جسمانى:[2] لذت‌های شهوانی و مادی همه گذرا و از بین رفتنی هستند. و در روز قیامت که روز حساب است. نتیجه‌ای جز حسرت و ندامت در پی ندارند.
3. مجلسی که بدون یاد خدا به پایان برسد: هیچ مجلسى نباشد که در آن نیکان و بدکاران گرد هم اجتماع کنند. که به یاد خداى عزّ و جلّ از آن برخیزند. مگر این‌که در روز قیامت براى آنها مایه حسرت و افسوس باشد.[3]
4. جلسه‌ای که بدون ذکر خدا، پیامبر و اهل بیت تمام شود: امام صادق(ع) فرمود: «کسانی که در جلسه‌ای جمع شوند. و در آن جلسه نام خدا، پیامبر و آل او را نبرند. باعث حسرت در قیامت خواهد شد».[4]
5. کوتاهى کردن در حق جانب خدا: منظور از جانب خدا، امام علی و ائمه(ع) است.[5]
6. انفاق وارث از ارث حرامی که برجا گذاشته: بزرگ‌ترین حسرت‌ها در روز قیامت حسرت مردى است. که از حرام کسب ثروت کرده. و آن‌را مردى به ارث برده و در طاعت خداى سبحان انفاق نموده. آن مرد به خاطر انفاقش وارد بهشت می‌شود. و ارث گذارنده داخل جهنم می‌گردد.[6]
7. گذراندن عمر به غفلت: پس حسرت و اندوه بر آن غافلى باد که عمرش [در قیامت] بر او حجّت و دلیل باشد. [به این‌که چرا در دنیا که همه جور وسیله برایت مهیّا بود، ولی سعادت‌مند نگشتى].[7]
8. دانشمند بدون عمل: از کسانى که روز قیامت حسرت خواهند خورد. آن عالمى است که مردم از علم او بهره‌مند شده. و وارد بهشت گردیدند. ولى خودش عمل نکرد. و وارد جهنم شد.[8]
9. محاسبه نکردن اعمال قبل از روز حساب: هر کس پیش از فرا رسیدن وقت محاسبه، از خود حساب بکشد. حسابش روز قیامت سبک، و به هنگام سؤال پاسخش آماده، و سرانجامش نیکو خواهد بود. امّا کسى که از خود حساب نکشد. و کار آخرت را سهل انگارد. و نفسش پیرو هواها و لذّت‌هاى دنیایى باشد. براى همیشه حسرت می‌خورد.[9]
10. حافظ قرآنی که بر تلاوت مداومت ندارد: بر کسى که قرآن را حفظ کرده. سزاوار است بر تلاوتش مداومت داشته باشد. و آن‌را فراموش نکند. تا مبادا از این راه روز قیامت، تأسف و حسرت گریبان‌گیرش شود.[10]
[1]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی. محمد، ج 2، ص 299، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[2]. همان.
[3]. همان، ص 254.
[4]. همان، ج 2، ص 496.
[5]. همان، ج 1، ص 145.
[6]. سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، محقق، صبحی صالح، ص 552، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق.
[7]. همان، ص 95.
[8]. طبرسى، على بن حسن مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار، النص، ص 141، نجف، المکتبة الحیدریة، چاپ دوم، 1385ق، 1965م، 1344ش.
.[9] ورام بن أبی فراس، مسعود بن عیسی، تنبیه الخواطر و نزهة النواظر المعروف بمجموعة ورّام، ج 1، ص 232، قم، مکتبة الفقیه، چاپ اول، 1410ق.
[10]. ابن فهد حلى، احمد بن محمد، عدة الداعی و نجاح الساعی، محقق، مصحح، موحدى قمى، احمد، ص 290، بی‌جا، دار الکتب الإسلامی، چاپ اول، 1407ق.
بازدیدها: 0
