حضرت خدیجه(سلام الله علیها)؛ نخستین زن مسلمان

به دنبال معرفی ویژگی‌های خاص و معنوی بانویی بر آمدیم که نخستین زن مسلمان و نخستین همسر پیامبر (صلوات الله علیه واله) است. ایشان مظهر کمالات انسانی، ایثار، مادری آزموده و فضیلت پرور یعنی مادر زهرای اطهر (علیها سلام)، حضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها) می‌باشند. وی پیشتازترین زن در تاریخ اسلام، در گرایش به حق و عدالت است، و این پیشتازی در اسلام، پیشگامی در ایمان، در نماز و نیایش با خدای یکتا و برپایی فرهنگ و منش مترقی، و سبقت در دست بیعت دادن با پیامبر، از ویژگی‌های معنوی درخشان او به شمار می‌رود. خدیجه (سلام الله علیها) نخستین بانویی است که به پیامبر و پیام آسمانی او ایمان آورد، و این ویژگی معنوی او به طوری مشهور و معروف است که در میان تاریخ نگاران و محدثان و دانشمندان نظر مخالفی ندارد. در تاریخ همچنین آمده است: «وَجاءَتِ النُّبُوَّهَ فَأسْلَمَتْ فَهِیَ اَوَّلُ إمْرَأهٍ آمَنَتْ بِهِ …»؛ «چون امر نبوت ظاهر شد، خدیجه (سلام الله علیها) با اسلام رو آورد، او نخستین بانویی است که به ایمان آورد… ». (۱)

زندگى مشترک پیامبر(ص) و خدیجه(س) درس آموز تمام مردان و زنانى است که جویاى سعادت در زندگى خود هستند. عدم دلبستگى خدیجه به سیم و زر دنیا وتوجه به امور معنوى, عشق و علاقه به پیامبر(ص), عطوفت و مهربانى متقابل رسول خدا(ص) و خدیجه(س), ایثار و وفادارى نسبت به یکدیگر, همه و همه درسهاى آموزنده اى است براى جویندگان سعادت.

امام صادق(علیه السلام) مى فرماید: در جلسه خواستگارى, خدیجه(سلام ا… علیها) وقتى ملاحظه کرد عمویش ورقه بن نوفل در برابر سخنان ابوطالب از عهده پاسخ برنمیآید, بى درنگ گفت:

عموجان ممکن است درمسایل دیگر اختیار مرا داشته باشید, ولى اینجا اختیار با خود من است. سپس گفت: اى محمد من خودم را به همسرى شما درآوردم, و مهر را هم خودم از مال خود قرار مى دهم. (۲)

این کار خدیجه عشق غیر قابل توصیف وى را نسبت به رسول خدا(صلی ا… علیه وآله وسلّم) مى رساند. عشقى مقدس و معنوى که ورای همه امور مادى است.

این بانو مى داند که همه سعادت و خوشبختى در ارتباط با فرستاده خدا است, و لذا در بیانى چنین مى گوید: خوشبختى نصیب زنى است که همسر محمد(ص) گردد, زیرا محمد براى وى مایه افتخار است. (۳)

خدیجه همواره در میآن همگان به عنوان یک شخصیت معنوى, عفیف, پاکدامن و ایثارگر, داراى شناخت و فکر بلند و تیزبین مطرح بود. بانویی که که در دوران جاهلیت طاهره نامیده شد و آنچنان بر بلنداى معنویت صعود کرد که پیامبر خدا(ص) به کمال وى شهادت داده و او را یکی از چهار زنی میداند که بر قله های رفیع معنویت صعود کرده اند. (۴)

قدردانى رسول خدا(ص) نسبت به خدیجه(س) تنها به زمان حیات او خلاصه نمى شد, بلکه پس از مرگ وى نیز همواره او را یاد مى کرد و از وى تجلیل به عمل میآورد. هر وقت به یاد خدیجه مى افتاد از وى به خوبى یاد مى کرد و از دیدگان مبارک شان اشک سرازیر میشد. خدیجه اى که داخل خانه پیامبر(ص) پناه آن حضرت به حساب میآمد و تمام ناراحتیها و شکنجه هاى جسمى و روحى وارده از سوى قریش را با عواطف غیر قابل وصف خود, جبران مى نمود. خدیجه اى که مادر فرزندانش, یعنى: قاسم, طاهر, طیب, زینب, رقیه و ام کلثوم و از همه مهمتر مادر ام الائمه زهراى مرضیه(سلام الله علیها) بود.

……………………………………………………….

پی نوشت:

1. عبدالرحمان بن علی بن محمد ابوالفرج، صفوه الصفوه، ج ۲، ش ۱۲۵، ص۷.
2. فروع کافى, کتاب النکاح, باب خطب النکاح, ح۹٫
3. بحارالانوار, ج۱۶, ص۲۳٫
4. اکمل من الرجال کثیر و لم یکمل من النسإ الا إربع: آسیه بنت مزاحم امرإه فرعون, و مریم بنت عمران, و خدیجه بنت خویلد, و فاطمه بنت محمد(ص) / تفسیر المیزان, ج۱۹, ص۳۴۶٫

 

 

انتهای مطلب/

 

بازدیدها: 0