حضور مدافعان حرم در سوريه از چند منظر

حضور رزمندگان مدافع حرم در خاک يک كشور خارجی همواره با ترديدها و سؤالاتی همراه بوده كه گاه ارزش‌های اين حضور را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد. در اين نوشتار به بررسی اجمالی اين حضور از چند منظر خواهيم پرداخت.

از منظر عقل و منطق دفاعی

در هر نقطه‌ای از اين كره خاكی جنگ يا تجاوزی اتفاق بيفتد، مردم آن كشور برای حفظ تماميت ارضی كشورشان، جان و ناموس خود، به دفاع برمی‌خيزند و تمام هدف خود را دفاع از همين سرزمين قرار می‌دهند.

حال اگر مردم كشوری بدانند دشمنی هست كه در موقعيتی دورتر قرار دارد و در حال كشتار افراد ديگر كشورهاست و اگر آن كشور را اشغال كند نوبت به كشور آنها می‌رسد چه كاری بايد انجام دهند؟ آيا بايد همينطور دست روی دست بگذارند تا دشمن به مرزهای كشورشان برسد بعد شروع به دفاع بكنند؟

عقل سليم هيچ انسانی اين را نمی‌پذيرد كه دشمن تا حد امكان نزديک شود و بعد به مبارزه بپردازد، بلكه بايد در دورترين مكان از مرزهای كشور خود كه مقدور است به دفاع و مبارزه دست بزنند.

در بعد مسائل استراتژيک هم اين بحث مورد قبول است. در جريان سوريه و اينكه اشخاصی از ايران برای جنگ با افراد تكفيری به آنجا رفته‌اند، اين موضوع مطرح است كه جلوی آنها را بايد آنجا گرفت تا به مرزهای سرزمينی ما نرسند. كلام رهبری انقلاب كه فرمودند اگر مدافعان حرم در سوريه نبودند ما بايد در كرمانشاه و همدان با آنها می‌جنگيديم ناظر به همين موضوع است.

از منظر انسانی

در نهاد هر انساني، بدون در نظر گرفتن اعتقادات، دين و مذهبي كه به آن پايبند است، روحيه و خصلت نوع دوستي وجود دارد و اگر شخصي را در حال رنج و سختي و ظلم ببيند، اين خصلت فطري او، نمي‌تواند آن شخص را بي‌تفاوت بگذارد، به همين خاطر او متألم مي‌شود و از درد و رنج ديگران رنجور و ناراحت مي‌شود و درصدد اين برمي‌آيد كه اين رنج و ظلم را از او دور كند.

حال اگر عده‌اي از انسان‌ها را ببينيم كه بالاترين ظلم‌ها را به آنها مي‌كنند و آنها را به بدترين روش‌ها مي‌كشند و حتي به زنان و بچه‌هاي كوچك و شيرخواره هم رحم نمي‌كنند، آيا انساني وجود دارد كه بي‌تفاوت از اين موضوع عبور كند و بگويد به من چه ارتباطي دارد. خير ذات و فطرت هيچ انساني اين را نمي‌پذيرد و هركسي با وجود شرايطي كه وجو دارد در فكر كمك به اين افراد است.

گروهي با كمك مالي، گروهي با دعا، گروهي با روشنگري از اين موضوع و عده‌اي نيز پا را فراتر گذاشته و خود شخصاً براي دفاع از‌ انسان‌ها به پا مي‌خيزند.

از منظر دين و مذهب

همه اديان و مذاهب الهي دفاع از مظلوم را واجب مي‌دانند، حتي مكاتب غير‌الهي هم اين موضوع را سفارش مي‌كنند. اين مظلوم از هر دين و آئيني مي‌خواهد باشد مسيحي يا مسلمان، شيعه يا سني و….. لذا اگر در هر گوشه‌اي از عالم افرادي مورد ظلم و ستم و تعدي قرار گيرند، افرادي كه توانايي دارند با در نظر گرفتن شرايط بايد براي دفاع از آنها همت بگمارند.

چنانكه اميرالمومنين علي (علیه السلام) در مورد زن مسلمان و زن يهودي كه به آنها ظلم و تعدي شده بود و جواهرات آنها را غارت كردند و هيچ كدام از اهل آنجا به دفاع از اين افراد برنخاستند، فرمودند: «و انسان اگر از درد  اين غصه بميرد حق دارد». چرا از خود دفاع نكرديد. در موردي كه اين ظلم و ستم به آبرو و ارض مسلمانان باشد اين موضوع شدت و وجوب بيشتري دارد و نبايد بي‌تفاوت از كنار آن گذشت.

از منظر مقدسات ديني

همينطور كه دفاع از آبرو و جان و مال مسلمين واجب است، دفاع از مقدسات مسلمين كه همان اعتقادات و مظاهر آنها است واجب است، لذا حرم اهل بيت پيامبر و ائمه معصومين(علیه السلام) از مقدسات همه مسلمين است و دفاع از آنها واجب و يك فريضه مهم است.

مدافعان حرم را كه در سوريه و مكان‌هاي ديگري براي دفاع از اسلام و مسلمين و حريم اهل بيت جان خود را كف دست گرفته‌اند و خود را براي خدمت به اسلام فدا كرده‌اند بايد مورد تحسين قرار داد.

آنهايي كه گلايه مي‌كنند و اشكال مي‌گيرند كه چرا بايد افرادي از ايران براي دفاع از سوريه به آنجا بروند، بدانند كه از اين چند نگاه بايد اين كار انجام شود. عقل، انسانيت، دين و مقدسات مذهبي اين موضوع را تأييد می‌كند.

منبع: دفاع مقدس