بررسی و معرفی خطبه فدکیه و بررسی قسمت های مهمتر و قابل تعمل تر  از خطبه

حضرت فاطمه(س) در ابتدای خطبه از نعمت ها شروع میکنند و از عنایتهای حق و آنچه که باعث استمرار این نعمتها و عنایت هاست گفت وگو میکنند.

و بعد به توحید و نبوّت روی می آورند و از رسول(ص) میگویند و سپس به مردم خطاب میکنند و از آنها و تکالیفشان و آثار این تکالیف میگویند.

حضرت در ادامه ی خطبه به معرفی خود میپردازند و از نسبت خویش با حضرت رسول (ص) چنین میگویند:

«أَیُّهَا النَّاسُ اعْلَمُوا أَنِّى فَاطِمَهُ وَ أَبِی مُحَمَّدٌ، أَقُول عَوْدَاً وَ بَدْءَ أَ وَ لَا أَقُول مَا أَقُول

غَلَطاً وَ لَا أَفْعَلُ مَا أَفْعَلُ شَطَطاً».

می فرمایند:« من  فاطمه(س) و پدرم محمد(ص) است و این حرف را نه یک بار

که مکرر و مستمر میگویم، اگر سخنی میگویم اشتباه نیست و اگر امروز

اقدامی کرده ام و این گونه ایستاده ام پراکنده کاری نیست.»

نکته ی قابل تأمل در بیان حضرت و سؤال اساسی این است که آیا حضرت فاطمه (س) این قدر مجهول مانده است که نیاز به معرفی دارد؟

کسی که همه کودکی اش را دیده اند بچه هایش را بر دوش حضرت رسول(ص) مشاهده کرده اند، نیاز به معرفی دارد؟!

پس مشکل جای دیگری است. صحبت از فراموشی و انکاری است که شکل گرفته و حقوقی که از ایشان گرفته شده.

سخن از این است که چگونه و با دقت و نقشه های حساب شده علی (ع) را بستند و امکانات مالی او را گرفتند و یارانش را هم کشتند.

به خاطر همین، حضرت فاطمه(س)،قدم به قدم،عنایات حضرت رسول(ص) را مطرح میکنند.

از نسبت خود و علی (ع) با رسول(ص) میگویند و وقتی هم که محرومیت و تنهایی آدمها را مطرح میکنند.

از نجات اینها توسط حضرت رسول(ص) و شجاعت علی(ع) و قرب او به حضرت رسول(ص) میگویند.

منبع:کتاب روزهای فاطمه(س) از علی صفایی حائری

بازدیدها: 0