روزی امام حسن علیه السلام برای عمره به سوی مكه عظیمت كردند. در این سفر، فرزند زبیر ایشان را همراهی میكرد. در طول مسیر، در مكانی; زیر یك درخت خرمای خشكیده به استراحت پرداختند. ابن زبیر به امام علیه السلام عرض كرد: لو كان فی هذا النخل رطب اكلناه; ای كاش این درخت، خرمای تازه داشت و از آن میخوردیم. امام علیه السلام فرمودند: اَوَ انت تشتهی الرطب; خرمای تازه هوس كردهای؟ او گفت: آری. امام حسن علیه السلام سر را به سوی آسمان بلند نمودند و دعایی خواندند. در این هنگام درخت، سبز شد و پر از برگ گردید و دارای خرمای فراوانی شد و یاران ایشان از آن درخت بالا رفتند و خرمای زیادی چیدند.(2)
(2)مدینةالمعاجز، چاپ قدیم، ص207; مناقب ابن شهر آشوب، همان، ج3، ص173.
پایگاه اطلاع رسانی هیأت رزمندگان اسلام
بازدیدها: 148