خلاصه پرسش:
در محلهای که مسجد و حسینیه روبروی هم قرار داشته و هر دو نیز فعال هستند، شرکت کردن در کدامیک از آنها اولویت دارد؟
پرسش:
سلام. در محلهای مسجد و حسینیه روبروی هم قرار دارند، اما متأسفانه عدهای به بهانه اینکه مسجد واجب و حسینیه مستحب است، اصلاً اهمیتی به حسینیه نمیدهند و در مراسم روضهخوانی امام حسین(علیه السلام) شرکت نمیکنند و مادام الوقت در مسجد هستند. حکم شرعی آن چیست؟ حق با کدام گروه هست؟
پاسخ:
1- در تعالیم و آموزههای دین اسلام مسجد دارای جایگاه بس بزرگی است؛ این اهمیت و جایگاه در آیات و روایات فراوانی مورد تأکید قرار گرفته، حضور در مسجد و زنده نگهداشتن آن نیز از نظر اسلام اهمیت بسیاری دارد.
در حدیثی از پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) ضمن بیان جایگاه مسجد، به فضیلت اهل مسجد نیز اشاره شده است: «الْمَسَاجِدُ بُیُوتُ الْمُتَّقِینَ وَ مَنْ کَانَتِ الْمَسَاجِدُ بَیْتَهُ ضَمِنَ اللَّهُ لَهُ بِالرَّوْحِ وَ الرَّاحَةِ وَ الْجَوَازِ عَلَى الصِّرَاطِ وَ قِیلَ لِلنَّبِیِّ ائْذَنْ لَنَا فِی التَّرَهُّبِ قَالَ تَرَهُّبُ أُمَّتِی الْجُلُوسُ فِی الْمَسَاجِدِ وَ قَالَ إِذَا رَأَیْتُمُ الرَّجُلَ یَعْتَادُ الْمَسَاجِدَ فَاشْهَدُوا لَهُ بِالْإِیمَانِ لِأَنَّ اللَّهَ یَقُولُ إِنَّما یَعْمُرُ مَساجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ …»؛[1] مسجدها خانههای پرهیزکاران هستند، کسی که مسجد را خانه خود قرار دهد (زیاد به مسجد رفت و آمد کند)، خداوند متعال راحتی و آسایش و جواز عبور از صراط را برای او ضمانت میکند. سپس پیامبر فرمود: هرگاه مردی را دیدید که به رفت و آمد به مسجد عادت کرده؛ به ایمان او گواهی دهید؛ زیرا خدای عزّ و جلّ میفرماید: «مساجد خدا را تنها کسى آباد میکند که ایمان به خدا آورده است».[2]
2- ثواب عزاداری امام حسین(علیه السلام) نیز از امور انکارناپذیر در مکتب تشیع است. البته در زمان پیشوایان دینی، عزاداری در محل خاصی صورت نمیگرفت، اما با گسترش جمعیت شهرها و محلات، نیاز به وجود محلهایی برای عزاداری نیز انکارناپذیر است. حال در همان مسجد، حسینیه و یا محلی دیگر.
به هر حال؛ نماز و عزاداری با هم منافاتی نداشته و هر کدام در جای خود لازم بوده و نباید یکی را مانع دیگری دانست، شرکت در عبادات مساجد و عزاداریهای حسینیهها نباید در رقابت با هم درنظر گرفته شوند، بلکه هم مسجدیها باید در عزاداری حسینیهها شرکت کنند و هم اهل حسینیه در عبادات مساجد، و با توجه به اهمیت این دو، هر کدام در جای خود نیکو است. البته سزاوار نیست در اوقات ویژه نماز، مساجد از نمازگزاران خالی باشد.
در حدیثی از پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) ضمن بیان جایگاه مسجد، به فضیلت اهل مسجد نیز اشاره شده است: «الْمَسَاجِدُ بُیُوتُ الْمُتَّقِینَ وَ مَنْ کَانَتِ الْمَسَاجِدُ بَیْتَهُ ضَمِنَ اللَّهُ لَهُ بِالرَّوْحِ وَ الرَّاحَةِ وَ الْجَوَازِ عَلَى الصِّرَاطِ وَ قِیلَ لِلنَّبِیِّ ائْذَنْ لَنَا فِی التَّرَهُّبِ قَالَ تَرَهُّبُ أُمَّتِی الْجُلُوسُ فِی الْمَسَاجِدِ وَ قَالَ إِذَا رَأَیْتُمُ الرَّجُلَ یَعْتَادُ الْمَسَاجِدَ فَاشْهَدُوا لَهُ بِالْإِیمَانِ لِأَنَّ اللَّهَ یَقُولُ إِنَّما یَعْمُرُ مَساجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ …»؛[1] مسجدها خانههای پرهیزکاران هستند، کسی که مسجد را خانه خود قرار دهد (زیاد به مسجد رفت و آمد کند)، خداوند متعال راحتی و آسایش و جواز عبور از صراط را برای او ضمانت میکند. سپس پیامبر فرمود: هرگاه مردی را دیدید که به رفت و آمد به مسجد عادت کرده؛ به ایمان او گواهی دهید؛ زیرا خدای عزّ و جلّ میفرماید: «مساجد خدا را تنها کسى آباد میکند که ایمان به خدا آورده است».[2]
2- ثواب عزاداری امام حسین(علیه السلام) نیز از امور انکارناپذیر در مکتب تشیع است. البته در زمان پیشوایان دینی، عزاداری در محل خاصی صورت نمیگرفت، اما با گسترش جمعیت شهرها و محلات، نیاز به وجود محلهایی برای عزاداری نیز انکارناپذیر است. حال در همان مسجد، حسینیه و یا محلی دیگر.
به هر حال؛ نماز و عزاداری با هم منافاتی نداشته و هر کدام در جای خود لازم بوده و نباید یکی را مانع دیگری دانست، شرکت در عبادات مساجد و عزاداریهای حسینیهها نباید در رقابت با هم درنظر گرفته شوند، بلکه هم مسجدیها باید در عزاداری حسینیهها شرکت کنند و هم اهل حسینیه در عبادات مساجد، و با توجه به اهمیت این دو، هر کدام در جای خود نیکو است. البته سزاوار نیست در اوقات ویژه نماز، مساجد از نمازگزاران خالی باشد.
[1]. محدث نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج 3، ص 362، مؤسسه آل البیت(علیهم السلام)، قم، 1408ق.
[2]. توبه، 18.
منبع: اسلام کوئست
بازدیدها: 0