دعای جوشن کبیر (صوت،متن و ترجمه)

خانه / ویژه نامه / ویژه نامه های مناسبتی / ویژه نامه ماه مبارک رمضان / ادعیه و زیارات ویژه ماه مبارک رمضان / دعای جوشن کبیر (صوت،متن و ترجمه)

جوشن کبیر، دعایی منقول از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در ۱۰۰ بند، حاوی ۱۰۰۱ نام و صفت خداوند است. این دعا را جبرئیل به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم آموزش داده است. امروزه این دعا در ایران معمولا یکی از بخش‌های ثابت مراسم شب‌های قدر شیعیان است. عده‌ای نیز به سفارش روایات، این دعا را بر روی کفن می‌نویسند.

دعای جوشن کبیر (صوت،متن و ترجمه)

دعای جوشن کبیر - سید مهدی میرداماد

ماجرای نزول دعا

امام سجاد علیه السللام از پدر خود امام حسین علیه السللام و ایشان از امام علی علیه السللام و ایشان نیز از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نقل کرده‌اند که در یکی از جنگ‌ها که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم زرهی سنگین پوشیده بود و آن زره جسم ایشان را اذیت می‌کرد، جبرئیل نازل شد و ضمن اعلام سلام خدا بر او، گفت : «این زره را از بدنت بیرون بیاور و به جای آن این دعا را بخوان که برای تو و امت تو امان است».[۱] علت نام گذاری این دعا به جوشن کبیر (به معنای زره بزرگ) نیز این است.

دعای جوشن کبیر را کفعمی در المصباح[۲] و البلد الامین[۳]نقل کرده است.

محتوا

این دعا ۱۰۰ بند دارد و هر بند حاوی ۱۰ اسم از اسم‌های خداست، به جز بند ۵۵ که یازده اسم خداوند در آن آمده است ؛ بنابراین، درمجموع، این دعا حاوی ۱۰۰۱ اسم خداوند است.[۴] در پایان هر بند، این عبارت خوانده می‌شود: «سُبْحَانَک‏ یا لَا إِلَهَ‏ إِلَّا أَنْتَ‏ الْغَوْثَ‏ الْغَوْثَ‏ خَلِّصْنَا مِنَ‏ النَّارِ یا رَبِّ». در کتاب بلد الامین آمده که در ابتدای هر بند «بسم الله» و در پایان هر بند «سُبْحَانَک‏ یا لَا إِلَهَ‏ إِلَّا أَنْتَ‏ الْغَوْثَ‏ الْغَوْثَ‏ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ یا رَبِّ یا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکرَامِ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ» گفته شود.

در کتاب زاد المعاد در ابتدای هر فصل، خاصیتی برای آن بیان شده است، مثلا برای بند ۳ گفته:«لِطَلَبِ النُّصْرَهِ وَ سَعَهِ الرِّزْق‏» و برای بند ۲۴: «لِطَلَبِ النُّصْرَهِ وَ سَعَهِ الرِّزْق‏» و برای بند ۴۷: «لِنُورَانِیهِ الْقَلْبِ وَ الْعَین‏».

در این دعا، بیشتر نام‌های خدا و تعبیرات دیگر از قرآن گرفته شده است و آنها به گونه‌ای در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند که علاوه بر مُسُّجَع و موزون بودن، در بیشتر موارد، اسماء و صفات از لحاظ حروف پایانی نیز یک شکل و مشابه‌اند [۵]

تکرار بعضی صفات

شش صفت از صفات خداوند که در این دعا تکرار شده‌اند:

«یا من لم یتخذ صاحبه و لا ولدا» در بندهای ۶۲ و ۸۴؛

«یا نافع» در بندهای ۹ و ۳۲؛

«یا من هو بمن رجاه کریم» در بند‌های ۱۸ و ۹۶؛

«یا من هو بمن عصاه حلیم» در بند‌های ۱۸ و ۹۶؛

«یا من فضله عمیم» در بندهای ۴۸ و ۹۸؛

«یا انیس من لا انیس له» در بندهای ۲۸ و ۵۹.

به احتمال این تکرارها ناشی از اشتباهات و تصحیف‌هایی است که توسط نسخه برداران نخستین رخ داده و در اسناد بعدی نیز تکرار شده است.

فضیلت

بنا بر روایت، هر کس این دعا را هنگام خروج از خانه‌اش بخواند خدا او را حفظ می‌کند و ثواب بسیار به او می‌دهد و هرکس آن را بر کفنش بنویسد از عذاب قبر مصون می‌ماند و هرکس آن را اول ماه رمضان بخواند خدا به او درک فضیلت شب قدر را روزی می‌دهد و هر کس آن را سه بار در این ماه بخواند، در طول زندگی‌اش در امان خدا قرار می‌گیرد. [۶]

جوشن کبیر از دعاهای رایجی است که شیعیان در شب‌های قدر به صورت گروهی و فردی می‌خوانند.

شرح‌ها

کتاب شرح الأسماء، أو، شرح دعاء الجوشن الکبیر؛ تألیف ملاهادی سبزواری

عالمان شیعه بر دعای جوشن کبیر شرح‌هایی نوشته‌اند،[۷] مشهورترین آنها شرح حاج ملا هادی سبزواری است. این شرح صبغه‌ای عرفانی و فلسفی دارد. وی در این کتاب، که براساس بندهای دعا تنظیم شده، به اشعار فارسی و عربی استشهاد کرده و برای مباحث لغوی به کتاب قاموس اللغه فیروزآبادی بسیار مراجعه کرده است. او همچنین در موارد مختلف به اقتضای بحث، مباحث فلسفی، عرفانی و کلامی طرح کرده است. [۸]

متن و ترجمه دعای جوشن کبیر

این دعا مشتمل بر صد بند است،و هر بندى مشتمل بر ده نام از نام‏هاى خداست که در آخر هر بند باید گفت:

سُبْحَانَکَ یَا لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ یَا رَبِّ

منزّهی تو ای که معبودی جز تو نیست، فریادرس فریادرس، ای پروردگار ما را از آتش رهایی بخش

و در بلد الامین است که در اول هر فصل

بِسْمِ اللَّهِ

بگوید و در آخرش

سُبْحَانَکَ یَا لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ یَا رَبِّ یَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ

منزّهى تو اى که معبودى جز تو نیست، فریادرس فریادرس‏ بر محّمد و خاندانش درود فرست و ما را اى پروردگار از آتش رهایى بخش، اى سرچشمه هیبت و کرامت، اى مهربان ‏ترین‏ مهربانان.

و آن دعا این است‏

(۱) اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ‏

اى خدا از تو درخواست مى ‏کنم به اسم مبارکت اى الله اى بخشنده

یَا رَحِیمُ یَا کَرِیمُ یَا مُقِیمُ یَا عَظِیمُ یَا قَدِیمُ یَا عَلِیمُ یَا حَلِیمُ یَا حَکِیمُ‏

اى مهربان اى کریم اى نگهدار اى بزرگ اى قدیم اى دانا اى بردبار اى حکیم

سُبْحَانَکَ یَا لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ یَا رَبِ‏ (۲)

پاک و منزهى تو اى خدایى که جز تو خدایى نیست به تو پناه آوردم به تو پناه آوردم ما را از آتش قهرت آزاد کن اى پروردگار من

یَا سَیِّدَ السَّادَاتِ یَا مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ یَا رَافِعَ الدَّرَجَاتِ یَا وَلِیَّ الْحَسَنَاتِ یَا غَافِرَ الْخَطِیئَاتِ‏

اى بزرگ بزرگان اى اجابت کننده دعاى خلقان اى بخشنده مرتبه‏ هاى بلند اى دوستدار نیکویى ‏ها اى آمرزنده خطاها

یَا مُعْطِیَ الْمَسْأَلاَتِ یَا قَابِلَ التَّوْبَاتِ یَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ یَا عَالِمَ الْخَفِیَّاتِ یَا دَافِعَ الْبَلِیَّاتِ ‏(۳)

اى عطا کننده سؤال ها اى پذیرنده توبه‏ها اى شنونده صداها اى داناى سر نهان ها اى برطرف کننده بلاها

یَا خَیْرَ الْغَافِرِینَ یَا خَیْرَ الْفَاتِحِینَ یَا خَیْرَ النَّاصِرِینَ یَا خَیْرَ الْحَاکِمِینَ یَا خَیْرَ الرَّازِقِینَ‏

اى بهترین آمرزندگان اى بهترین گشایندگان اى بهترین یاوران اى بهترین داوران اى بهترین روزى دهندگان

یَا خَیْرَ الْوَارِثِینَ یَا خَیْرَ الْحَامِدِینَ یَا خَیْرَ الذَّاکِرِینَ یَا خَیْرَ الْمُنْزِلِینَ یَا خَیْرَ الْمُحْسِنِینَ ‏(۴)

اى بهترین وارثان اى بهترین ستایش کنندگان اى بهترین یاد کنندگان اى بهترین نازل کنندگان اى بهترین احسان کنندگان

یَا مَنْ لَهُ الْعِزَّهُ وَ الْجَمَالُ یَا مَنْ لَهُ الْقُدْرَهُ وَ الْکَمَالُ یَا مَنْ لَهُ الْمُلْکُ وَ الْجَلاَلُ‏

اى آنکه عزت و جمال مختص اوست اى آنکه قدرت و کمال مختص اوست اى آنکه دارایى و جلال مختص اوست

یَا مَنْ هُوَ الْکَبِیرُ الْمُتَعَالِ یَا مُنْشِئَ السَّحَابِ الثِّقَالِ یَا مَنْ هُوَ شَدِیدُ الْمِحَالِ‏

اى آنکه بزرگ و بلند مرتبه‏اى پدید آرنده ابرهاى سنگین اى آنکه قوت و مکر و انتقامش (در مقابل مکاران) بسیار سخت است

یَا مَنْ هُوَ سَرِیعُ الْحِسَابِ یَا مَنْ هُوَ شَدِیدُ الْعِقَابِ یَا مَنْ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ یَا مَنْ عِنْدَهُ أَمُّ الْکِتَابِ ‏(۵)

اى آنکه محاسبه‏ اش زود و آسان است اى آنکه عقابش بسیار سخت است اى آنکه پاداش نیکو (ى بهشت رضوان) نزد اوست اى آنکه‏ اصل علوم و حقایق نزد اوست

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا دَیَّانُ یَا بُرْهَانُ‏

خدایا از تو درخواست مى ‏کنم به نامت اى مشفق مهربان اى نعمت بخش اى پاداش دهنده اى دلیل گمراهان

یَا سُلْطَانُ یَا رِضْوَانُ یَا غُفْرَانُ یَا سُبْحَانُ یَا مُسْتَعَانُ یَا ذَا الْمَنِّ وَ الْبَیَانِ‏ (۶)

اى پادشاه عالم اى مایه خوشنودى خلق اى بخشنده گناهان اى پاک و منزه از نقص اى عون و یاور بندگان اى بخشنده نعمت نطق و بیان

یَا مَنْ تَوَاضَعَ کُلُّ شَیْ‏ءٍ لِعَظَمَتِهِ یَا مَنِ اسْتَسْلَمَ کُلُّ شَیْ‏ءٍ لِقُدْرَتِهِ یَا مَنْ ذَلَّ کُلُّ شَیْ‏ءٍ لِعِزَّتِهِ‏

اى آنکه مقابل عظمت تمام موجودات متواضعند اى آنکه پیش قدرتت همه اشیاء تسلیمند اى آنکه در برابر عزتت همه اشیاء ذلیلند

یَا مَنْ خَضَعَ کُلُّ شَیْ‏ءٍ لِهَیْبَتِهِ یَا مَنِ انْقَادَ کُلُّ شَیْ‏ءٍ مِنْ خَشْیَتِهِ یَا مَنْ تَشَقَّقَتِ الْجِبَالُ مِنْ مَخَافَتِهِ‏

اى آنکه در مقام هیبتت همه اشیاء خاضع و ترسانند اى آنکه از ترس تو کلیه موجودات مطیع و منقادند اى آنکه کوه ها (و سرکشان عالم) از خوفت متزلزلند

یَا مَنْ قَامَتِ السَّمَاوَاتُ بِأَمْرِهِ یَا مَنِ اسْتَقَرَّتِ الْأَرَضُونَ بِإِذْنِهِ‏

اى آنکه آسمان ها به امرت پایدار است اى آنکه زمین ها به فرمانت برقرار است

یَا مَنْ یُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ یَا مَنْ لاَ یَعْتَدِی عَلَى أَهْلِ مَمْلَکَتِهِ‏ (۷)

اى آنکه رعد به تسبیح و ستایشت در خروش است اى پادشاهى که اعتنا و احتیاجى به اهل مملکت ندارى

یَا غَافِرَ الْخَطَایَا یَا کَاشِفَ الْبَلاَیَا یَا مُنْتَهَى الرَّجَایَا

اى بخشنده گناهان اى برطرف کننده بلاها اى منتهاى امیدها

یَا مُجْزِلَ الْعَطَایَا یَا وَاهِبَ الْهَدَایَا یَا رَازِقَ الْبَرَایَا یَا قَاضِیَ الْمَنَایَا

اى معطى بزرگ عطاها اى بخشنده هدیه‏ ها اى روزى دهنده بندگان اى بر آرنده حاجات و آرزوها

یَا سَامِعَ الشَّکَایَا یَا بَاعِثَ الْبَرَایَا یَا مُطْلِقَ الْأُسَارَى‏ (۸)

اى شنونده شکوه ‏ها اى برانگیزنده خلایق اى آزاد کننده اسیران

یَا ذَا الْحَمْدِ وَ الثَّنَاءِ یَا ذَا الْفَخْرِ وَ الْبَهَاءِ یَا ذَا الْمَجْدِ وَ السَّنَاءِ

اى صاحب حمد و ثناء اى صاحب تفاخر و ابهت اى صاحب مجد و بزرگى

یَا ذَا الْعَهْدِ وَ الْوَفَاءِ یَا ذَا الْعَفْوِ وَ الرِّضَاءِ یَا ذَا الْمَنِّ وَ الْعَطَاءِ

اى صاحب عهد و وفا اى صاحب عفو و خوشنودى اى صاحب نعمت و احسان

یَا ذَا الْفَصْلِ وَ الْقَضَاءِ یَا ذَا الْعِزِّ وَ الْبَقَاءِ یَا ذَا الْجُودِ وَ السَّخَاءِ یَا ذَا الْآلاَءِ وَ النَّعْمَاءِ (۹)

اى صاحب فصل و فرمان اى صاحب عزت و ابدیت اى صاحب جود و سخاوت اى صاحب انواع نعمت هاى ظاهر و باطن

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مَانِعُ یَا دَافِعُ یَا رَافِعُ یَا صَانِعُ‏

خدایا از تو مسئلت مى ‏کنم به اسم مبارکت اى منع کننده اى برطرف کننده اى بلند کننده اى آفریننده

یَا نَافِعُ یَا سَامِعُ یَا جَامِعُ یَا شَافِعُ یَا وَاسِعُ یَا مُوسِعُ ‏(۱۰)

اى نفع رساننده اى شنونده اى جمع آرنده اى شفاعت کننده ‏اى وسیع رحمت

یَا صَانِعَ کُلِّ مَصْنُوعٍ یَا خَالِقَ کُلِّ مَخْلُوقٍ یَا رَازِقَ کُلِّ مَرْزُوقٍ‏

اى آفریننده هر مصنوع اى خلق کننده هر مخلوق اى روزى دهنده هر روزى خوار

یَا مَالِکَ کُلِّ مَمْلُوکٍ یَا کَاشِفَ کُلِّ مَکْرُوبٍ یَا فَارِجَ کُلِّ مَهْمُومٍ‏

اى مالک هر ملک و دارایى اى برطرف کننده هر رنج و سختى اى زایل کننده هر غم و اندوه

یَا رَاحِمَ کُلِّ مَرْحُومٍ یَا نَاصِرَ کُلِّ مَخْذُولٍ یَا سَاتِرَ کُلِّ مَعْیُوبٍ یَا مَلْجَأَ کُلِّ مَطْرُودٍ (۱۱)

اى ترحم کننده هر مرحوم اى یارى کننده به هر بى‏ کس اى پرده پوش عیوب خلق اى پناه گریختگان

یَا عُدَّتِی عِنْدَ شِدَّتِی یَا رَجَائِی عِنْدَ مُصِیبَتِی یَا مُونِسِی عِنْدَ وَحْشَتِی‏

اى ذخیره من در روز سختى اى امید من هنگام مصیبت اى مونس من هنگام ترس و وحشت

یَا صَاحِبِی عِنْدَ غُرْبَتِی یَا وَلِیِّی عِنْدَ نِعْمَتِی یَا غِیَاثِی عِنْدَ کُرْبَتِی‏

اى رفیق من در حال غربت اى دوست دار و ولى من در حال نعمت اى فریادرس من وقت سختى من

یَا دَلِیلِی عِنْدَ حَیْرَتِی یَا غَنَائِی عِنْدَ افْتِقَارِی یَا مَلْجَئِی عِنْدَ اضْطِرَارِی یَا مُعِینِی عِنْدَ مَفْزَعِی‏ (۱۲)

اى دلیل و رهبر من وقت حیرانى من اى دارایى من در روز نیازمندى اى پناه من وقت اضطرار و پریشانى اى یاور و دادرس من هنگام ترس و هراس

یَا عَلاَّمَ الْغُیُوبِ یَا غَفَّارَ الذُّنُوبِ یَا سَتَّارَ الْعُیُوبِ یَا کَاشِفَ الْکُرُوبِ‏

اى داناى همه عوالم غیب و اسرار نهان اى بخشنده گناهان اى پرده پوش عیب ها اى برطرف کننده رنج و مشقت ها

یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ یَا طَبِیبَ الْقُلُوبِ یَا مُنَوِّرَ الْقُلُوبِ‏

اى گرداننده دل ها اى طبیب دل ها اى روشنى بخش دل ها

یَا أَنِیسَ الْقُلُوبِ یَا مُفَرِّجَ الْهُمُومِ یَا مُنَفِّسَ الْغُمُومِ‏ (۱۳)

اى انیس پاک دل ها اى برطرف کننده اندوه‏ ها اى زایل کننده غم ها

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا جَلِیلُ یَا جَمِیلُ‏

خدایا از تو درخواست مى ‏کنم به اسم مبارکت اى با جلال و اى با جمال

یَا وَکِیلُ یَا کَفِیلُ یَا دَلِیلُ یَا قَبِیلُ یَا مُدِیلُ یَا مُنِیلُ یَا مُقِیلُ یَا مُحِیلُ ‏(۱۴)

اى نگه دار خلق اى کفیل امر بندگان اى رهنما اى متوجه به عالم اى غالب بر دولت ها اى عطا بخش اى درگذرنده اى متصرف در عالم

یَا دَلِیلَ الْمُتَحَیِّرِینَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ یَا صَرِیخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ‏

اى رهنماى متحیران اى دادرس دادخواهان اى فریادرس فریاد کنان

یَا جَارَ الْمُسْتَجِیرِینَ یَا أَمَانَ الْخَائِفِینَ یَا عَوْنَ الْمُؤْمِنِینَ

‏اى پناه بخش پناه جویندگان اى امان قلب ترسناکان اى یاور اهل ایمان

یَا رَاحِمَ الْمَسَاکِینِ یَا مَلْجَأَ الْعَاصِینَ یَا غَافِرَ الْمُذْنِبِینَ یَا مُجِیبَ دَعْوَهِ الْمُضْطَرِّینَ ‏(۱۵)

اى ترحم کننده به حال مسکینان اى ملجأ و پناه اهل عصیان اى آمرزنده ‏گناه کاران اى اجابت کننده دعاى مضطرین و پریشان حالان

یَا ذَا الْجُودِ وَ الْإِحْسَانِ یَا ذَا الْفَضْلِ وَ الاِمْتِنَانِ یَا ذَا الْأَمْنِ وَ الْأَمَانِ‏

اى صاحب جود و احسان اى داراى فضل و کرم و نعمت به بندگان اى بخشنده امنیت و امان

یَا ذَا الْقُدْسِ وَ السُّبْحَانِ یَا ذَا الْحِکْمَهِ وَ الْبَیَانِ یَا ذَا الرَّحْمَهِ وَ الرِّضْوَانِ‏

اى خداوند پاک و منزه از نقصان اى داراى حکمت و علم به همه خلقان اى داراى لطف و رحمت بى ‏پایان

یَا ذَا الْحُجَّهِ وَ الْبُرْهَانِ یَا ذَا الْعَظَمَهِ وَ السُّلْطَانِ یَا ذَا الرَّأْفَهِ وَ الْمُسْتَعَانِ یَا ذَا الْعَفْوِ وَ الْغُفْرَانِ‏ (۱۶)

اى صاحب دلیل و برهان اى صاحب عظمت و سلطنت بر عالمیان اى داراى رأفت و یاورى به بندگان اى صاحب عفو و آمرزش معصیت کاران

یَا مَنْ هُوَ رَبُّ کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ هُوَ إِلَهُ کُلِّ شَیْ‏ءٍ

اى آنکه پروردگار تمام موجوداتى اى آنکه خداى همه مخلوقاتى

یَا مَنْ هُوَ خَالِقُ کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ هُوَ صَانِعُ کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ هُوَ قَبْلَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ

اى آنکه آفریننده کلیه ممکناتى اى آنکه سازنده کل اشیایى اى آنکه پیش از همه موجوداتى

یَا مَنْ هُوَ بَعْدَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ هُوَ فَوْقَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ هُوَ عَالِمٌ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ

اى آنکه بعد از تمام موجوداتى اى آنکه بالاى همه موجوداتى اى آنکه داناى به تمام اشیایى

یَا مَنْ هُوَ قَادِرٌ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ هُوَ یَبْقَى وَ یَفْنَى کُلُّ شَیْ‏ءٍ (۱۷)

اى آنکه تواناى بر همه اشیایى اى آنکه تنها باقى اوست و همه چیز دیگر فانى است

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُؤْمِنُ یَا مُهَیْمِنُ یَا مُکَوِّنُ یَا مُلَقِّنُ‏

خدایا از تو درخواست مى ‏کنم به اسم مبارکت اى خداى ایمنى بخش اى مقتدر اى آفریننده اى آموزنده

یَا مُبَیِّنُ یَا مُهَوِّنُ یَا مُمَکِّنُ یَا مُزَیِّنُ یَا مُعْلِنُ یَا مُقَسِّمُ‏ (۱۸)

اى روشن کننده اى آسان کننده اى قدرت بخشنده اى زینت بخش اى آشکار سازنده اى قسمت کننده هر چیز

یَا مَنْ هُوَ فِی مُلْکِهِ مُقِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی سُلْطَانِهِ قَدِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی جَلاَلِهِ عَظِیمٌ‏

اى آنکه در ملکت برقرارى اى آنکه سلطنتت قدیم و ابدى است اى آنکه در جلال و جبروت بزرگى

یَا مَنْ هُوَ عَلَى عِبَادِهِ رَحِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلِیمٌ‏

اى آنکه بر بندگان مهربانى اى آنکه به همه چیز دانایى

یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصَاهُ حَلِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجَاهُ کَرِیمٌ‏

اى آنکه بر معصیت کاران حلیم و بردبارى اى آنکه بر امیدواران به لطفت کریم و بخشنده ‏اى

یَا مَنْ هُوَ فِی صُنْعِهِ حَکِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی حِکْمَتِهِ لَطِیفٌ یَا مَنْ هُوَ فِی لُطْفِهِ قَدِیمٌ‏ (۱۹)

اى آنکه در آفرینشت با علم و حکمتى اى آنکه در عین حکمتت با لطف و عنایتى اى آنکه لطف و رحمتت ازلى است

یَا مَنْ لاَ یُرْجَى إِلاَّ فَضْلُهُ یَا مَنْ لاَ یُسْأَلُ إِلاَّ عَفْوُهُ یَا مَنْ لاَ یُنْظَرُ إِلاَّ بِرُّهُ‏

اى آنکه ‏بجز فضل و رحمتت امیدوارى نیست اى آنکه بجز عفو و بخششت جاى درخواستى نیست اى آنکه جز به احسان تو چشم امیدى نیست

یَا مَنْ لاَ یُخَافُ إِلاَّ عَدْلُهُ یَا مَنْ لاَ یَدُومُ إِلاَّ مُلْکُهُ‏

اى آنکه جز عدل تو جاى ترسى نیست اى آنکه جز پادشاهى تو هیچ حکومتى پاینده نیست

یَا مَنْ لاَ سُلْطَانَ إِلاَّ سُلْطَانُهُ یَا مَنْ وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ‏ءٍ رَحْمَتُهُ یَا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ‏

اى آنکه هیچ سلطنتى جز پادشاهى تو نیست اى آنکه رحمت واسعه ‏ات همه اشیا را فرا گرفته اى آنکه رحمتت بر غضبت سبقت گرفته است

یَا مَنْ أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عِلْمُهُ یَا مَنْ لَیْسَ أَحَدٌ مِثْلَهُ‏ (۲۰)

اى آنکه علمت به همه چیز احاطه دارد اى خدایى که هیچکس مانند تو نیست

یَا فَارِجَ الْهَمِّ یَا کَاشِفَ الْغَمِّ یَا غَافِرَ الذَّنْبِ یَا قَابِلَ التَّوْبِ‏

اى شاد کن دلهاى اندوهناک اى نشاط بخش خاطر غمناک اى آمرزنده گناه خلق اى پذیرنده توبه بندگان

یَا خَالِقَ الْخَلْقِ یَا صَادِقَ الْوَعْدِ یَا مُوفِیَ الْعَهْدِ

اى آفریننده خلق اى راست وعده اى وفا کننده به عهد

یَا عَالِمَ السِّرِّ یَا فَالِقَ الْحَبِّ یَا رَازِقَ الْأَنَامِ‏ (۲۱)

اى داناى سر عالم اى رویاننده دانه اى روزى دهنده خلق

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا عَلِیُّ یَا وَفِیُّ یَا غَنِیُّ یَا مَلِیُ‏

خدایا از تو درخواست مى ‏کنم به اسم مبارکت اى خداى بلند مرتبه اى وفا کننده اى بى‏ نیاز اى داراى مطلق

یَا حَفِیُّ یَا رَضِیُّ یَا زَکِیُّ یَا بَدِیُّ یَا قَوِیُّ یَا وَلِیُ‏ (۲۲)

اى مشفق به خلق اى خوشنودى بخش اى خداى پاک و منزه اى پدید آرنده اى توانا اى دوستدار

یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ یَا مَنْ سَتَرَ الْقَبِیحَ یَا مَنْ لَمْ یُؤَاخِذْ بِالْجَرِیرَهِ

اى آنکه آشکار مى‏سازى حسن و جمالها را اى آنکه قبایح و زشتى‏ها را پنهان مى ‏سازى اى آنکه بندگان را به گناه نمى‏ گیرى

یَا مَنْ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ یَا عَظِیمَ الْعَفْوِ یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَهِ

اى آنکه پرده کس نمى ‏درى اى بزرگ بخشش اى نیکو گذشت اى بى‏ حد وسیع آمرزش

یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَهِ یَا صَاحِبَ کُلِّ نَجْوَى یَا مُنْتَهَى کُلِّ شَکْوَى ‏(۲۳)

اى دو دست (فضل و احسان) گشوده به رحمت اى آگاه از هر راز نهان اى مرجع هر شکوه و حاجت خلق

یَا ذَا النِّعْمَهِ السَّابِغَهِ یَا ذَا الرَّحْمَهِ الْوَاسِعَهِ یَا ذَا الْمِنَّهِ السَّابِقَهِ یَا ذَا الْحِکْمَهِ الْبَالِغَهِ یَا ذَا الْقُدْرَهِ الْکَامِلَهِ

اى نعمت بخش بى‏ حد و حساب اى داراى رحمت وسیع بى ‏پایان اى صاحب احسان پیش (از وجود و پیش از سؤال خلق) اى داراى حکمت بى ‏انتها اى داراى قدرت کامله

یَا ذَا الْحُجَّهِ الْقَاطِعَهِ یَا ذَا الْکَرَامَهِ الظَّاهِرَهِ یَا ذَا الْعِزَّهِ الدَّائِمَهِ یَا ذَا الْقُوَّهِ الْمَتِینَهِ یَا ذَا الْعَظَمَهِ الْمَنِیعَهِ (۲۴)

اى داراى حجت و برهان روشن اى صاحب کرامت آشکار اى داراى عزت ابدى اى داراى قوت استوار اى داراى ‏بزرگى و عظمت

یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ یَا جَاعِلَ الظُّلُمَاتِ یَا رَاحِمَ الْعَبَرَاتِ یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ‏

اى آفریننده سماوات اى قرار دهنده ظلمات اى ترحم کننده به چشم گریان اى پذیرنده توبه خطا کاران

یَا سَاتِرَ الْعَوْرَاتِ یَا مُحْیِیَ الْأَمْوَاتِ یَا مُنْزِلَ الْآیَاتِ‏

اى پوشاننده عیوب و زشتیها اى زنده کننده مردگان اى نازل کننده آیات

یَا مُضَعِّفَ الْحَسَنَاتِ یَا مَاحِیَ السَّیِّئَاتِ یَا شَدِیدَ النَّقِمَاتِ‏ (۲۵)

اى افزون کننده حسنات اى محو کننده سیئات اى سخت انتقام کشنده (از ستمگران)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُصَوِّرُ یَا مُقَدِّرُ یَا مُدَبِّرُ یَا مُطَهِّرُ یَا مُنَوِّرُ

خدایا از تو درخواست مى ‏کنم به نام مبارکت اى صورت آفرین اى تقدیر کننده اى مدبر اى پاک کننده اى روشن کننده

یَا مُیَسِّرُ یَا مُبَشِّرُ یَا مُنْذِرُ یَا مُقَدِّمُ یَا مُؤَخِّرُ (۲۶)

اى آسان کننده اى بشارت دهنده اى ترساننده اى مقدم کن پیش افتادگان اى مؤخر کن پس ماندگان

یَا رَبَّ الْبَیْتِ الْحَرَامِ یَا رَبَّ الشَّهْرِ الْحَرَامِ یَا رَبَّ الْبَلَدِ الْحَرَامِ‏

اى خداى خانه مسجد الحرام اى پروردگار ماه با احترام اى رب بلد و شهر محرم (مکه) معظم

یَا رَبَّ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ یَا رَبَّ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ یَا رَبَّ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ‏

اى خداى رکن و مقام (بیت الله) اى خداى مشعر الحرام اى خداى مسجد الحرام

یَا رَبَّ الْحِلِّ وَ الْحَرَامِ یَا رَبَّ النُّورِ وَ الظَّلاَمِ یَا رَبَّ التَّحِیَّهِ وَ السَّلاَمِ یَا رَبَّ الْقُدْرَهِ فِی الْأَنَامِ ‏(۲۷)

اى خداى فرمان حلال و حرام اى آفریننده روشنى و تاریکى اى خداوند تحیت و درود اى آفریننده قدرت در خلق

یَا أَحْکَمَ الْحَاکِمِینَ یَا أَعْدَلَ الْعَادِلِینَ یَا أَصْدَقَ الصَّادِقِینَ یَا أَطْهَرَ الطَّاهِرِینَ یَا أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ‏

اى حاکمترین حکم فرمایان اى عادلترین داوران اى صادق ترین صادقان اى پاک و منزهترین پاکان اى بهترین آفرینندگان

یَا أَسْرَعَ الْحَاسِبِینَ یَا أَسْمَعَ السَّامِعِینَ یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ یَا أَشْفَعَ الشَّافِعِینَ یَا أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ ‏(۲۸)

اى بهترین محاسبان اى بهترین شنوندگان اى بهترین بینایان اى بهترین شفیعان اى کریمترین کریمان عالم

یَا عِمَادَ مَنْ لاَ عِمَادَ لَهُ یَا سَنَدَ مَنْ لاَ سَنَدَ لَهُ یَا ذُخْرَ مَنْ لاَ ذُخْرَ لَهُ‏

اى اعتماد بیچارگان اى نگهدار افتادگان اى ذخیره بینوایان

یَا حِرْزَ مَنْ لاَ حِرْزَ لَهُ یَا غِیَاثَ مَنْ لاَ غِیَاثَ لَهُ‏

اى نگهبان درماندگان اى پناه بى ‏پناهان

یَا فَخْرَ مَنْ لاَ فَخْرَ لَهُ یَا عِزَّ مَنْ لاَ عِزَّ لَهُ یَا مُعِینَ مَنْ لاَ مُعِینَ لَهُ

‏اى افتخار آنکه افتخارش تنها به توست اى عزت بخش آنکه تنها از تو عزت مى‏ طلبد اى یاور بى ‏یاوران

یَا أَنِیسَ مَنْ لاَ أَنِیسَ لَهُ یَا أَمَانَ مَنْ لاَ أَمَانَ لَهُ‏ (۲۹)

اى انیس بى‏ مونسان اى امان بخش بى‏ پناهان

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا عَاصِمُ یَا قَائِمُ یَا دَائِمُ یَا رَاحِمُ یَا سَالِمُ‏

خدایا از تو درخواست مى‏ کنم به نام مبارکت اى نگهدار گناه اى نگهبان عالم اى هستى دائم اى مهربان به خلق اى ذات بى ‏نقص و عیب

یَا حَاکِمُ یَا عَالِمُ یَا قَاسِمُ یَا قَابِضُ یَا بَاسِطُ (۳۰)

اى داور اى دانا اى قسمت بخشنده اى گیرنده اى دهنده پر عطا

یَا عَاصِمَ مَنِ اسْتَعْصَمَهُ یَا رَاحِمَ مَنِ اسْتَرْحَمَهُ یَا غَافِرَ مَنِ اسْتَغْفَرَهُ‏

اى عصمت بخش هر که از تو عصمت طلبد اى ترحم کننده به هر که طالب رحمتت باشد اى بخشنده هر که از تو آرمزش طلبد

یَا نَاصِرَ مَنِ اسْتَنْصَرَهُ یَا حَافِظَ مَنِ اسْتَحْفَظَهُ یَا مُکْرِمَ مَنِ اسْتَکْرَمَهُ‏

اى یارى کننده هر که از تو یارى طلبد اى نگه دارنده هر که از تو محافظت طلبد اى کرم کننده به هر که از تو کرم خواهد

یَا مُرْشِدَ مَنِ اسْتَرْشَدَهُ یَا صَرِیخَ مَنِ اسْتَصْرَخَهُ یَا مُعِینَ مَنِ اسْتَعَانَهُ یَا مُغِیثَ مَنِ اسْتَغَاثَهُ ‏(۳۱)

اى رهنماى هر که از تو هدایت خواهد اى فریادرس هر که تو را به فریاد خواهى طلبد اى معین هر که از تو نصرت طلبد اى پناه هر که از تو پناه طلبد

یَا عَزِیزاً لاَ یُضَامُ یَا لَطِیفاً لاَ یُرَامُ یَا قَیُّوماً لاَ یَنَامُ یَا دَائِماً لاَ یَفُوتُ یَا حَیّاً لاَ یَمُوتُ یَا مَلِکاً لاَ یَزُولُ‏

اى عزیزى که ذلیل نخواهد بود اى لطیفى که حقیقتش را نتوان یافت اى پاینده که هرگزت خواب نگیرد اى هستى ابدى که نیست نشود اى زنده ابدى که هرگز نمیرد اى پادشاهى که شاهیش انتها ندارد

یَا بَاقِیاً لاَ یَفْنَى یَا عَالِماً لاَ یَجْهَلُ یَا صَمَداً لاَ یُطْعَمُ یَا قَوِیّاً لاَ یَضْعُفُ‏ (۳۲)

اى باقى که فنا نگردد اى دانایى که به هیچ امر جاهل نباشد اى بى‏ نیازى که به طعام محتاج نیست اى قوى و توانا که هرگز ناتوان نشود

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا أَحَدُ یَا وَاحِدُ یَا شَاهِدُ یَا مَاجِدُ

خدایا از تو درخواست مى ‏کنم به نام مبارکت اى یکتا اى یگانه اى شاهد عالم اى با مجد و کرم

یَا حَامِدُ یَا رَاشِدُ یَا بَاعِثُ یَا وَارِثُ یَا ضَارُّ یَا نَافِعُ‏ (۳۳)

اى ستایش کننده اى رهنماى خلق اى برانگیزنده اى وارث اى زیان رساننده زیانکاران اى سود بخشنده بخلقان

یَا أَعْظَمَ مِنْ کُلِّ عَظِیمٍ یَا أَکْرَمَ مِنْ کُلِّ کَرِیمٍ یَا أَرْحَمَ مِنْ کُلِّ رَحِیمٍ‏

اى با عظمت‏ ترین بزرگان اى کریمتر از هر کریم اى مهربان تر از هر مهربان

یَا أَعْلَمَ مِنْ کُلِّ عَلِیمٍ یَا أَحْکَمَ مِنْ کُلِّ حَکِیمٍ یَا أَقْدَمَ مِنْ کُلِّ قَدِیمٍ‏

اى داناتر از هر دانا اى نیکوتر از هر حکیم اى قدیم تر از هر قدیم

یَا أَکْبَرَ مِنْ کُلِّ کَبِیرٍ یَا أَلْطَفَ مِنْ کُلِّ لَطِیفٍ یَا أَجَلَّ مِنْ کُلِّ جَلِیلٍ یَا أَعَزَّ مِنْ کُلِّ عَزِیزٍ (۳۴)

اى بزرگتر از هر بزرگ اى با لطفتر از هر لطیف اى با جلالتر از هر ذى جلال اى عزیزتر از هر با عزت

یَا کَرِیمَ الصَّفْحِ یَا عَظِیمَ الْمَنِّ یَا کَثِیرَ الْخَیْرِ یَا قَدِیمَ الْفَضْلِ یَا دَائِمَ اللُّطْفِ‏

اى درگذشت کننده به بزرگوارى اى نعمت بخش بزرگ‏اى عطا کننده خیر بسیار اى فضل و احسانت قدیم و ازلى اى لطف و کرمت همیشگى

یَا لَطِیفَ الصُّنْعِ یَا مُنَفِّسَ الْکَرْبِ یَا کَاشِفَ الضُّرِّ یَا مَالِکَ الْمُلْکِ یَا قَاضِیَ الْحَقِ ‏(۳۵)

اى صنعت در کمال دقت اى برطرف کننده اندوه و مصائب اى رفع کننده درد و رنج و آلام اى مالک ملک وجود اى حاکم به حق و حقیقت

یَا مَنْ هُوَ فِی عَهْدِهِ وَفِیٌّ یَا مَنْ هُوَ فِی وَفَائِهِ قَوِیٌّ یَا مَنْ هُوَ فِی قُوَّتِهِ عَلِیٌ‏

اى آنکه در عهد وفادارى اى آنکه در وفادارى توانایى اى آنکه در توانایى بلند مرتبه ‏اى

یَا مَنْ هُوَ فِی عُلُوِّهِ قَرِیبٌ یَا مَنْ هُوَ فِی قُرْبِهِ لَطِیفٌ یَا مَنْ هُوَ فِی لُطْفِهِ شَرِیفٌ‏

اى آنکه در عین علو مرتبه به همه نزدیکى اى آنکه در عین قرب و نزدیکى از همه پنهانى اى آنکه در عین لطف با شرافتى

یَا مَنْ هُوَ فِی شَرَفِهِ عَزِیزٌ یَا مَنْ هُوَ فِی عِزِّهِ عَظِیمٌ‏

اى آنکه در عین شرافت با عزت و اقتدارى اى آنکه در عین اقتدار با عظمتى

یَا مَنْ هُوَ فِی عَظَمَتِهِ مَجِیدٌ یَا مَنْ هُوَ فِی مَجْدِهِ حَمِیدٌ (۳۶)

اى آنکه در عین عظمت بزرگوارى اى آنکه در عین بزرگوارى ستوده صفاتى

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا کَافِی یَا شَافِی یَا وَافِی یَا مُعَافِی‏

خدایا از تو درخواست مى ‏کنم به نام مبارکت اى کفایت کننده اى شفا بخشنده اى وفا کننده اى سلامت بخش

یَا هَادِی یَا دَاعِی یَا قَاضِی یَا رَاضِی یَا عَالِی یَا بَاقِی‏ (۳۷)

اى رهنماى خلق اى دعوت کننده بندگان (به بهشت رحمت) اى حاکم بر جهانیان اى خوشنود اى بلند مرتبه اى وجود باقى

یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ خَاضِعٌ لَهُ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ خَاشِعٌ لَهُ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ کَائِنٌ لَهُ‏

اى آنکه در پیشگاه عظمتت همه خاضعند اى آنکه همه براى تو خاشع و موجودند اى آنکه هر چیز به او به وجود آید

یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ مَوْجُودٌ بِهِ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ مُنِیبٌ إِلَیْهِ‏

اى آنکه هر چیز به او هستى یابد اى آنکه همه بسویت (به توبه و انابه) باز مى ‏گردند

یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ خَائِفٌ مِنْهُ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ قَائِمٌ بِهِ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ صَائِرٌ إِلَیْهِ‏

اى آنکه همه اشیاء از تو ترسان و هراسانند اى آنکه همه اشیاء به تو استوارند اى آنکه همه موجودات بازگشتشان بسوى توست

یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ هَالِکٌ إِلاَّ وَجْهَهُ‏ (۳۸)

اى آنکه تسبیح همه اشیاء ستایش توست اى آنکه جز ذات و تجلى ذاتت همه چیز باطل و نابود است

یَا مَنْ لاَ مَفَرَّ إِلاَّ إِلَیْهِ یَا مَنْ لاَ مَفْزَعَ إِلاَّ إِلَیْهِ یَا مَنْ لاَ مَقْصَدَ إِلاَّ إِلَیْهِ‏

اى آنکه جز درگاهت گریزگاهى نیست اى آنکه غیر لطفت (دل هاى زار نالان را) پناهى نیست اى آنکه بجز تو مقصد و مقصودى نیست

یَا مَنْ لاَ مَنْجَى مِنْهُ إِلاَّ إِلَیْهِ یَا مَنْ لاَ یُرْغَبُ إِلاَّ إِلَیْهِ‏

اى آنکه نجاتى جز درگاه رحمتت نیست اى آنکه بندگان را شوق و رغبتى جز بسوى تو نیست

یَا مَنْ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّهَ إِلاَّ بِهِ یَا مَنْ لاَ یُسْتَعَانُ إِلاَّ بِهِ یَا مَنْ لاَ یُتَوَکَّلُ إِلاَّ عَلَیْهِ‏

اى آنکه کسى را قوت و توانایى جز به تو نیست اى آنکه‏ کسى یارى جز از تو نمى ‏طلبد اى آنکه کسى توکل و اعتماد جز به تو نمى ‏کند

یَا مَنْ لاَ یُرْجَى إِلاَّ هُوَ یَا مَنْ لاَ یُعْبَدُ إِلاَّ هُوَ (۳۹)

اى آنکه کسى جز به تو امید ندارد اى آنکه کسى جز تو پرستش نمى‏ شود

یَا خَیْرَ الْمَرْهُوبِینَ یَا خَیْرَ الْمَرْغُوبِینَ یَا خَیْرَ الْمَطْلُوبِینَ یَا خَیْرَ الْمَسْئُولِینَ یَا خَیْرَ الْمَقْصُودِینَ‏

اى بهترین کسى که خلق از او مى ‏ترسند اى بهترین کسى که خلق به او شوق و رغبت کنند اى بهترین مطلوب اى بهترین کسى که بر او عرض حاجت کنند اى بهترین مقصود خلق

یَا خَیْرَ الْمَذْکُورِینَ یَا خَیْرَ الْمَشْکُورِینَ یَا خَیْرَ الْمَحْبُوبِینَ یَا خَیْرَ الْمَدْعُوِّینَ یَا خَیْرَ الْمُسْتَأْنِسِینَ‏ (۴۰)

اى بهترین کسى که از او یاد کنند اى بهترین کسى که شکر و ستایش او گویند اى بهترین محبوب عالم اى بهترین کسى که به درگاهش دعا کنند اى بهترین کسى که با او انس گیرند

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا غَافِرُ یَا سَاتِرُ یَا قَادِرُ یَا قَاهِرُ یَا فَاطِرُ

خدایا از تو درخواست مى ‏کنم به نام مبارکت اى بخشنده گناه اى پوشنده عیوب اى توانا اى قاهر غالب اى آفریننده خلق

یَا کَاسِرُ یَا جَابِرُ یَا ذَاکِرُ یَا نَاظِرُ یَا نَاصِرُ (۴۱)

اى شکننده اى جبران کننده اى یاد کننده اى نظر دارنده اى یارى کننده

یَا مَنْ خَلَقَ فَسَوَّى یَا مَنْ قَدَّرَ فَهَدَى یَا مَنْ یَکْشِفُ الْبَلْوَى‏

اى آنکه خلق کردى و بیاراستى اى آنکه سرنوشتى مقدر نمودى و بسوى آن هدایت کردى اى آنکه سختى را رفع مى‏ کنى

یَا مَنْ یَسْمَعُ النَّجْوَى یَا مَنْ یُنْقِذُ الْغَرْقَى یَا مَنْ یُنْجِی الْهَلْکَى یَا مَنْ یَشْفِی الْمَرْضَى

‏اى آنکه راز خلق را مى ‏شنوى اى آنکه غرق شدگان را مى‏ رهانى اى آنکه خلق را از هلاک نجات مى ‏دهى اى آنکه بیماران را شفا مى‏ بخشى

یَا مَنْ أَضْحَکَ وَ أَبْکَى یَا مَنْ أَمَاتَ وَ أَحْیَا یَا مَنْ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَ الْأُنْثَى ‏(۴۲)

اى آنکه بندگان را شاد و خندان و غمگین و گریان مى‏ سازى اى آنکه مى ‏میرانى و باز زنده مى ‏گردانى اى آنکه هر چیز را جفت نر و ماده خلق کردى

یَا مَنْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ سَبِیلُهُ یَا مَنْ فِی الْآفَاقِ آیَاتُهُ یَا مَنْ فِی الْآیَاتِ بُرْهَانُهُ‏

اى آنکه در صحرا و دریا راه بسوى توست اى آنکه در آفاق آیات و ادله هستى توست اى آنکه در آیات و عجایب عالم دلیل وجود اوست

یَا مَنْ فِی الْمَمَاتِ قُدْرَتُهُ یَا مَنْ فِی الْقُبُورِ عِبْرَتُهُ یَا مَنْ فِی الْقِیَامَهِ مُلْکُهُ‏

اى آنکه در مرگ خلقان برهان قدرت اوست اى آنکه در قبرها عبرت از کار اوست اى آنکه در عالم قیامت ملک و سلطنت اوست

یَا مَنْ فِی الْحِسَابِ هَیْبَتُهُ یَا مَنْ فِی الْمِیزَانِ قَضَاؤُهُ یَا مَنْ فِی الْجَنَّهِ ثَوَابُهُ یَا مَنْ فِی النَّارِ عِقَابُهُ‏ (۴۳)

اى آنکه در حساب خلق هیبت و سطوت اوست اى آنکه در میزان اعمال حکم عدل اوست اى آنکه در بهشت ابد پاداش اوست اى آنکه در آتش دوزخ عقاب و مجازات اوست

یَا مَنْ إِلَیْهِ یَهْرُبُ الْخَائِفُونَ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَفْزَعُ الْمُذْنِبُونَ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَقْصِدُ الْمُنِیبُونَ‏

اى آنکه دل هاى ترسان سوى او مى ‏گریزند اى آنکه گنه کاران به درگاه او فزع و زارى مى ‏کنند اى آنکه پشیمانان از گناه رو به سوى او آرند

یَا مَنْ إِلَیْهِ یَرْغَبُ الزَّاهِدُونَ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَلْجَأُ الْمُتَحَیِّرُونَ یَا مَنْ بِهِ یَسْتَأْنِسُ الْمُرِیدُونَ‏

اى آنکه اهل زهد و ورع به او مشتاقند اى آنکه متحیران عالم به او پناه مى‏ برند اى آنکه مشتاقان به او انس مى‏ گیرند

یَا مَنْ بِهِ یَفْتَخِرُ الْمُحِبُّونَ یَا مَنْ فِی عَفْوِهِ یَطْمَعُ الْخَاطِئُونَ‏

اى آنکه دوستان خدا به او فخر مى‏ کنند اى آنکه خطا کاران به عفو و بخشش او چشم طمع دارند

یَا مَنْ إِلَیْهِ یَسْکُنُ الْمُوقِنُونَ یَا مَنْ عَلَیْهِ یَتَوَکَّلُ الْمُتَوَکِّلُونَ (۴۴)

‏اى آنکه اهل یقین به او آرام دل یابند اى آنکه اهل توکل بر او اعتماد مى ‏کنند

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا حَبِیبُ یَا طَبِیبُ یَا قَرِیبُ یَا رَقِیبُ‏

خدایا از تو درخواست مى‏ کنم به نام مبارکت اى حبیب اى طبیب اى نزدیک به همه خلقان اى مراقب

یَا حَسِیبُ یَا مَهِیبُ (مُهِیبُ) یَا مُثِیبُ یَا مُجِیبُ یَا خَبِیرُ یَا بَصِیرُ (۴۵)

و حافظ بندگان اى با هیبت اى پاداش دهنده اى اجابت کننده اى آگاه از هر چیز اى بیناى همه امور

یَا أَقْرَبَ مِنْ کُلِّ قَرِیبٍ یَا أَحَبَّ مِنْ کُلِّ حَبِیبٍ یَا أَبْصَرَ مِنْ کُلِّ بَصِیرٍ

اى نزدیک تر از هر نزدیک اى دوستدارتر از هر دوست اى بیناتر از هر بینا

یَا أَخْبَرَ مِنْ کُلِّ خَبِیرٍ یَا أَشْرَفَ مِنْ کُلِّ شَرِیفٍ یَا أَرْفَعَ مِنْ کُلِّ رَفِیعٍ‏

اى آگاه‏تر از هر آگاه اى بزرگوارتر از هر با شرافت اى بلند مرتبه‏ تر از هر بلند مقام

یَا أَقْوَى مِنْ کُلِّ قَوِیٍّ یَا أَغْنَى مِنْ کُلِّ غَنِیٍّ یَا أَجْوَدَ مِنْ کُلِّ جَوَادٍ یَا أَرْأَفَ مِنْ کُلِّ رَءُوفٍ ‏(۴۶)

اى تواناتر از هر توانا اى داراتر از هر دارا اى با کرمتر از هر کریم اى مهربان تر از هر مهربان

یَا غَالِباً غَیْرَ مَغْلُوبٍ یَا صَانِعاً غَیْرَ مَصْنُوعٍ یَا خَالِقاً غَیْرَ مَخْلُوقٍ‏

اى قاهر و غالبى که هرگز مغلوب نشود اى آفریننده ‏اى که او را کس نیافریده اى خالقى که او مخلوق کسى نیست

یَا مَالِکاً غَیْرَ مَمْلُوکٍ یَا قَاهِراً غَیْرَ مَقْهُورٍ یَا رَافِعاً غَیْرَ مَرْفُوعٍ‏

اى مالک عالم که نه مملوک است اى غالب و قاهرى که هرگز مقهور نشود اى بلند مرتبه که برتر از او نیست

یَا حَافِظاً غَیْرَ مَحْفُوظٍ یَا نَاصِراً غَیْرَ مَنْصُورٍ یَا شَاهِداً غَیْرَ غَائِبٍ یَا قَرِیباً غَیْرَ بَعِیدٍ (۴۷)

اى نگهبان عالم که خود محتاج نگهبان نیست اى یاور خلق که خود به یارى نیازمند نیست اى پیدایى که هرگز پنهان نیست اى نزدیکى که از هیچکس دور نیست

یَا نُورَ النُّورِ یَا مُنَوِّرَ النُّورِ یَا خَالِقَ النُّورِ یَا مُدَبِّرَ النُّورِ یَا مُقَدِّرَ النُّورِ یَا نُورَ کُلِّ نُورٍ

اى نور روشنى‏ ها اى روشنى بخش نورها اى آفریننده نور اى نظام بخشنده نور اى اندازه بخشنده نورها اى روشنى هر نور

یَا نُوراً قَبْلَ کُلِّ نُورٍ یَا نُوراً بَعْدَ کُلِّ نُورٍ یَا نُوراً فَوْقَ کُلِّ نُورٍ یَا نُوراً لَیْسَ کَمِثْلِهِ نُورٌ (۴۸)

اى نور پیش از وجود هر نور اى نور بعد از هر نور اى نور فوق – هر نور اى نورى که بمانند او نورى نیست

یَا مَنْ عَطَاؤُهُ شَرِیفٌ یَا مَنْ فِعْلُهُ لَطِیفٌ یَا مَنْ لُطْفُهُ مُقِیمٌ‏

اى آنکه عطاى او با شرافت است اى آنکه فعل او با لطف و محبت است اى آنکه لطفش پایدار است

یَا مَنْ إِحْسَانُهُ قَدِیمٌ یَا مَنْ قَوْلُهُ حَقٌّ یَا مَنْ وَعْدُهُ صِدْقٌ یَا مَنْ عَفْوُهُ فَضْلٌ‏

اى آنکه احسانش قدیم و ازلى است اى آنکه کلامش حق است اى آنکه وعده‏ اش صدق است اى آنکه بخشش و عفوش با تفضل و کرم است

یَا مَنْ عَذَابُهُ عَدْلٌ یَا مَنْ ذِکْرُهُ حُلْوٌ یَا مَنْ فَضْلُهُ عَمِیمٌ‏ (۴۹)

اى آنکه عذابش از روى عدل است اى آنکه یاد او شیرین است اى آنکه فضل و رحمتش عام است

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُسَهِّلُ یَا مُفَصِّلُ یَا مُبَدِّلُ‏

خدایا از تو درخواست مى ‏کنم به نام مبارکت اى آسان کننده کارها اى جدا سازنده امور عالم اى تبدیل کننده

یَا مُذَلِّلُ یَا مُنَزِّلُ یَا مُنَوِّلُ یَا مُفْضِلُ یَا مُجْزِلُ یَا مُمْهِلُ یَا مُجْمِلُ‏ (۵۰)

اى رام کننده اى نازل کننده اى عطا بخش اى با فضل و کرم اى بخشنده نعمت بزرگ اى مهلت دهنده اى نیکویى کننده

یَا مَنْ یَرَى وَ لاَ یُرَى یَا مَنْ یَخْلُقُ وَ لاَ یُخْلَقُ یَا مَنْ یَهْدِی وَ لاَ یُهْدَى یَا مَنْ یُحْیِی وَ لاَ یُحْیَى‏

اى آنکه مى ‏بیند و دیده نمى ‏شود اى آنکه همه را مى ‏آفریند و خود آفریده کس نباشد اى آنکه راهنما است و نیازى به رهنمایى ندارد اى آنکه حیات بخشد و کسى او را حیات نبخشد

یَا مَنْ یَسْأَلُ وَ لاَ یُسْأَلُ یَا مَنْ یُطْعِمُ وَ لاَ یُطْعَمُ یَا مَنْ یُجِیرُ وَ لاَ یُجَارُ عَلَیْهِ‏

اى آنکه پرسد و پرسیده نشود اى آنکه همه را طعام دهد و خود از طعام بى ‏نیاز است اى آنکه همه به او پناه برند و او به کس پناه نبرد

یَا مَنْ یَقْضِی وَ لاَ یُقْضَى عَلَیْهِ یَا مَنْ یَحْکُمُ وَ لاَ یُحْکَمُ عَلَیْهِ‏

اى آنکه بر همه داور است و کسى بر او داور نیست اى آنکه بر همه حکمفرماست و کسى بر او حکمفرما نیست

یَا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ (۵۱)

اى آنکه نه او را فرزندى است و نه خود فرزند کسى است و نه هیچکس مثل و مانند اوست

یَا نِعْمَ الْحَسِیبُ یَا نِعْمَ الطَّبِیبُ یَا نِعْمَ الرَّقِیبُ یَا نِعْمَ الْقَرِیبُ یَا نِعْمَ الْمُجِیبُ‏

اى محاسب نیکو اى طبیب نیکو اى نگهبان نیکو اى نزدیک نیکو اى اجابت کننده نیکو

یَا نِعْمَ الْحَبِیبُ یَا نِعْمَ الْکَفِیلُ یَا نِعْمَ الْوَکِیلُ یَا نِعْمَ الْمَوْلَى یَا نِعْمَ النَّصِیرُ (۵۲)

اى حبیب (و محبوب) نیکو اى کفایت کننده نیکو اى وکیل نیکو اى صاحب اختیار نیکو اى یاور نیکو

یَا سُرُورَ الْعَارِفِینَ یَا مُنَى الْمُحِبِّینَ یَا أَنِیسَ الْمُرِیدِینَ یَا حَبِیبَ التَّوَّابِینَ یَا رَازِقَ الْمُقِلِّینَ‏

اى مایه نشاط عارفان اى آرزوى دل محبان اى مونس مشتاقان اى دوستدار توبه کنندگان اى روزى دهنده فقیران

یَا رَجَاءَ الْمُذْنِبِینَ یَا قُرَّهَ عَیْنِ الْعَابِدِینَ یَا مُنَفِّسَ عَنِ الْمَکْرُوبِینَ یَا مُفَرِّجَ عَنِ الْمَغْمُومِینَ یَا إِلَهَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ‏ (۵۳)

اى مایه امید گنه کاران اى نور چشم (و سرور قلب) عبادت کنندگان اى شاد کن پریشان خاطران‏اى نشاط بخش غمناکان اى خداى اولین و آخرین خلقان

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا رَبَّنَا یَا إِلَهَنَا یَا سَیِّدَنَا یَا مَوْلاَنَا

خدایا از تو درخواست مى‏ کنم به نام مبارکت اى پروردگار ما اى معبود ما اى سید ما اى مولاى ما

یَا نَاصِرَنَا یَا حَافِظَنَا یَا دَلِیلَنَا یَا مُعِینَنَا یَا حَبِیبَنَا یَا طَبِیبَنَا (۵۴)

اى یاور ما اى نگهدار ما اى دلیل و رهنماى ما اى یار و معین ما اى حبیب و محبوب ما اى طبیب هر درد ما

یَا رَبَّ النَّبِیِّینَ وَ الْأَبْرَارِ یَا رَبَّ الصِّدِّیقِینَ وَ الْأَخْیَارِ یَا رَبَّ الْجَنَّهِ وَ النَّارِ

اى پروردگار پیغمبران و خوبان اى پروردگار راستگویان و نیکوکاران اى پروردگار دوزخ و بهشت رضوان

یَا رَبَّ الصِّغَارِ وَ الْکِبَارِ یَا رَبَّ الْحُبُوبِ وَ الثِّمَارِ

اى پروردگار کودکان و بزرگان اى پروردگار حبوبات و میوه درختان

یَا رَبَّ الْأَنْهَارِ وَ الْأَشْجَارِ یَا رَبَّ الصَّحَارِی وَ الْقِفَارِ یَا رَبَّ الْبَرَارِی وَ الْبِحَارِ

اى پروردگار رودخانه‏ ها و درختها اى پروردگار صحرا و بیابان اى پروردگار خشکى و دریا

یَا رَبَّ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا رَبَّ الْأَعْلاَنِ وَ الْأَسْرَارِ (۵۵)

اى پروردگار شب و روز اى پروردگار موجودات پیدا و پنهان

یَا مَنْ نَفَذَ فِی کُلِّ شَیْ‏ءٍ أَمْرُهُ یَا مَنْ لَحِقَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عِلْمُهُ‏

اى آنکه امرش در هر چیز نافذ است اى آنکه علمش به هر چیز محیط است

یَا مَنْ بَلَغَتْ إِلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قُدْرَتُهُ یَا مَنْ لاَ تُحْصِی الْعِبَادُ نِعَمَهُ‏

اى آنکه قدرتش به هر چیز رسا است اى آنکه نعمتش را بندگان حساب نتوانند

یَا مَنْ لاَ تَبْلُغُ الْخَلاَئِقُ شُکْرَهُ یَا مَنْ لاَ تُدْرِکُ الْأَفْهَامُ جَلاَلَهُ‏

اى آنکه خلایق از عهده شکرش بر نیایند اى آنکه جلالتش را عقول و افهام درک نکنند

یَا مَنْ لاَ تَنَالُ الْأَوْهَامُ کُنْهَهُ یَا مَنِ الْعَظَمَهُ وَ الْکِبْرِیَاءُ رِدَاؤُهُ‏

اى آنکه اندیشه و افکار به کنه ذاتش پى نبرد اى آنکه لباس عظمت و بزرگى مخصوص اوست

یَا مَنْ لاَ تَرُدُّ الْعِبَادُ قَضَاءَهُ یَا مَنْ لاَ مُلْکَ إِلاَّ مُلْکُهُ یَا مَنْ لاَ عَطَاءَ إِلاَّ عَطَاؤُهُ ‏(۵۶)

اى آنکه بندگان از حکم قضایش سرپیچى نتوانند اى آنکه جز ملک و پادشاهى او شاهى و ملکى نیست اى آنکه جز عطا و بخشش او عطایى نیست

یَا مَنْ لَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَى یَا مَنْ لَهُ الصِّفَاتُ الْعُلْیَا یَا مَنْ لَهُ الْآخِرَهُ وَ الْأُولَى‏

اى آنکه عالی ترین مثال مخصوص اوست اى آنکه عالی ترین صفات مخصوص اوست اى آنکه انجام و آغاز آفرینش از اوست

یَا مَنْ لَهُ الْجَنَّهُ الْمَأْوَى یَا مَنْ لَهُ الْآیَاتُ الْکُبْرَى یَا مَنْ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى یَا مَنْ لَهُ الْحُکْمُ وَ الْقَضَاءُ

اى آنکه بهشت جایگاه ابدى از اوست اى آنکه او را ادله و آیات بزرگ موجود است اى آنکه نیکوترین نامها مخصوص اوست اى آنکه حکم و فرمان مختص اوست

یَا مَنْ لَهُ الْهَوَاءُ وَ الْفَضَاءُ یَا مَنْ لَهُ الْعَرْشُ وَ الثَّرَى یَا مَنْ لَهُ السَّمَاوَاتُ الْعُلَى ‏(۵۷)

اى آنکه ‏هوا و فضاى بى‏ نهایت عالم براى اوست اى آنکه عرش و زمین ملک اوست اى آنکه آسمان هاى بلند ملک اوست

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا عَفُوُّ یَا غَفُورُ یَا صَبُورُ یَا شَکُورُ

خدایا از تو درخواست مى ‏کنم به نام مبارکت اى بخشنده اى آمرزنده اى صبور اى بردبار اى پذیرنده شکر بندگان

یَا رَءُوفُ یَا عَطُوفُ یَا مَسْئُولُ یَا وَدُودُ یَا سُبُّوحُ یَا قُدُّوسُ ‏(۵۸)

اى با رأفت اى با عاطفت اى مطلوب و مقصود عالم اى مهربان اى پاک اى منزه

یَا مَنْ فِی السَّمَاءِ عَظَمَتُهُ یَا مَنْ فِی الْأَرْضِ آیَاتُهُ یَا مَنْ فِی کُلِّ شَیْ‏ءٍ دَلاَئِلُهُ‏

اى آنکه در آسمانها آثار عظمتش پدیدار است اى آنکه در زمین آیات و نشانه‏ هاى قدرتش نمودار است اى آنکه در هر چیز ادله و برهان هاى وجود اوست

یَا مَنْ فِی الْبِحَارِ عَجَائِبُهُ یَا مَنْ فِی الْجِبَالِ خَزَائِنُهُ یَا مَنْ یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ‏

اى آنکه عجایب صنع او به دریاهاست اى آنکه در کوه ها گنج هاى اوست اى آنکه در اول خلق را بیافریند باز بر مى ‏گرداند

یَا مَنْ إِلَیْهِ یَرْجِعُ الْأَمْرُ کُلُّهُ یَا مَنْ أَظْهَرَ فِی کُلِّ شَیْ‏ءٍ لُطْفَهُ‏

اى آنکه بازگشت امور عالم همه به اوست اى آنکه لطفش را در هر چیز آشکار گردانید

یَا مَنْ أَحْسَنَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ خَلَقَهُ یَا مَنْ تَصَرَّفَ فِی الْخَلاَئِقِ قُدْرَتُهُ‏ (۵۹)

اى آنکه هر چیز را در کمال نیکویى آفرید اى آنکه قدرتش در همه عالم خلقت متصرف است

یَا حَبِیبَ مَنْ لاَ حَبِیبَ لَهُ یَا طَبِیبَ مَنْ لاَ طَبِیبَ لَهُ‏

اى دوست کسى که در عالم (جز تو) دوستى ندارد اى طبیب کسى که در عالم طبیبى ندارد

یَا مُجِیبَ مَنْ لاَ مُجِیبَ لَهُ یَا شَفِیقَ مَنْ لاَ شَفِیقَ لَهُ‏

اى پذیرنده کسى که هیچ کسش نپذیرد اى دوستدار کسى که دوست مشفقى ندارد

یَا رَفِیقَ مَنْ لاَ رَفِیقَ لَهُ یَا مُغِیثَ مَنْ لاَ مُغِیثَ لَهُ یَا دَلِیلَ مَنْ لاَ دَلِیلَ لَهُ‏

اى رفیق کسى که رفیقى ندارد اى پناه بخش کسى که پناهى ندارد اى رهنماى کسى که رهنمایى ندارد

یَا أَنِیسَ مَنْ لاَ أَنِیسَ لَهُ یَا رَاحِمَ مَنْ لاَ رَاحِمَ لَهُ یَا صَاحِبَ مَنْ لاَ صَاحِبَ لَهُ ‏(۶۰)

اى انیس آنکه انیسى ندارد اى ترحم کننده بر کسى که هیچکس به او رحم نکند اى یار و یاور آنکه (جز تو) یار و یاور ندارد

یَا کَافِیَ مَنِ اسْتَکْفَاهُ یَا هَادِیَ مَنِ اسْتَهْدَاهُ یَا کَالِیَ مَنِ اسْتَکْلاَهُ‏

اى کفایت کننده امور کسى که از تو کفایت طلبد اى هدایت کننده کسى که از تو هدایت طلبد اى نگهبان آنکه از تو نگهبانى خواهد

یَا رَاعِیَ مَنِ اسْتَرْعَاهُ یَا شَافِیَ مَنِ اسْتَشْفَاهُ یَا قَاضِیَ مَنِ اسْتَقْضَاهُ‏

اى مراعات کننده آنکه از تو رعایت جوید اى شفا بخشنده آنکه از تو شفا خواهد اى حاکم عدل آنکه تو را به حکمیت طلبد

یَا مُغْنِیَ مَنِ اسْتَغْنَاهُ یَا مُوفِیَ مَنِ اسْتَوْفَاهُ یَا مُقَوِّیَ مَنِ اسْتَقْوَاهُ یَا وَلِیَّ مَنِ اسْتَوْلاَهُ‏ (۶۱)

اى بى‏ نیاز کننده هر که از تو غنا خواهد اى وفا کننده بآنکه طلب وفادارى کند اى قدرت بخش هر که از تو قدرت طلبد اى دوست‏ کسى که تو را به دوستى و یاورى طلبد

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا خَالِقُ یَا رَازِقُ یَا نَاطِقُ یَا صَادِقُ‏

خدایا از تو درخواست مى‏ کنم به نام مبارکت اى آفریننده اى روزى دهنده اى گویا اى صادق

یَا فَالِقُ یَا فَارِقُ یَا فَاتِقُ یَا رَاتِقُ یَا سَابِقُ (فَائِقُ) یَا سَامِقُ ‏(۶۲)

اى شکافنده هر چیز اى جدا کننده اشیاء اى گشاینده بسته ‏ها اى بسته کن گشوده‏ ها اى سابق بر همه موجودات اى برتر از همه اشیاء

یَا مَنْ یُقَلِّبُ اللَّیْلَ وَ النَّهَارَ یَا مَنْ جَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَ الْأَنْوَارَ

اى آنکه شب و روز را مى‏ گرداند اى آنکه تاریکى و روشنى ما را مقرر داشته

یَا مَنْ خَلَقَ الظِّلَّ وَ الْحَرُورَ یَا مَنْ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ

اى آنکه سایه و گرماى آفتاب را قرار داده اى آنکه آفتاب و ماه را مسخر کرده

یَا مَنْ قَدَّرَ الْخَیْرَ وَ الشَّرَّ یَا مَنْ خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیَاهَ

اى آنکه خیر و شر را مقدر فرموده اى آنکه مرگ و زندگانى را آفریده

یَا مَنْ لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ یَا مَنْ لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَهً وَ لاَ وَلَداً

اى آنکه آفریدن و حکمفرمایى در جهان آفرینش مختص اوست اى آنکه هم جفت و فرزندى اتخاذ ننموده

یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ یَا مَنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِ‏ (۶۳)

اى آنکه شریکى در ملک وجود ندارد اى آنکه قدرت نامنتهایش از یارى غیر بى ‏نیاز است

یَا مَنْ یَعْلَمُ مُرَادَ الْمُرِیدِینَ یَا مَنْ یَعْلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ‏

اى آنکه از مقصود مشتاقان آگاهى اى آنکه از ضمیر خاموشان با خبرى

یَا مَنْ یَسْمَعُ أَنِینَ الْوَاهِنِینَ یَا مَنْ یَرَى بُکَاءَ الْخَائِفِینَ‏

اى آنکه ناله خسته دلان را می شنوى اى آنکه گریه ترسناکان را مشاهده مى ‏کنى

یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ یَا مَنْ یَقْبَلُ عُذْرَ التَّائِبِینَ‏

اى آنکه سائل و فقیران را حاجت روا مى‏سازى اى آنکه عذر اهل توبه را مى ‏پذیرى

یَا مَنْ لاَ یُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِینَ یَا مَنْ لاَ یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ‏

اى آنکه اعمال مفسدان عالم را اصلاح نمى‏ کنى اى آنکه اجر نیکوکاران را ضایع نمى ‏گردانى

یَا مَنْ لاَ یَبْعُدُ عَنْ قُلُوبِ الْعَارِفِینَ یَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِینَ ‏(۶۴)

اى آنکه دور از قلب عارفان نخواهى بود اى با جود و بخشش ترین عالم

یَا دَائِمَ الْبَقَاءِ یَا سَامِعَ الدُّعَاءِ یَا وَاسِعَ الْعَطَاءِ یَا غَافِرَ الْخَطَاءِ

اى باقى ابدى اى شنونده دعاى خلق اى وسیع بخشش اى آمرزنده گناهان

یَا بَدِیعَ السَّمَاءِ یَا حَسَنَ الْبَلاَءِ یَا جَمِیلَ الثَّنَاءِ یَا قَدِیمَ السَّنَاءِ یَا کَثِیرَ الْوَفَاءِ یَا شَرِیفَ الْجَزَاءِ (۶۵)

اى پدید آرنده آسمان اى نیکو آزمایش اى زیبا ستایش اى قدیم مجد و سناء اى بسیار با وفا اى پاداشت با شرافت

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا سَتَّارُ یَا غَفَّارُ یَا قَهَّارُ یَا جَبَّارُ

خدایا از تو درخواست مى‏ کنم به نام مبارکت اى پرده پوش اى آمرزنده اى با قهر و سطوت‏اى جبران کننده

یَا صَبَّارُ یَا بَارُّ یَا مُخْتَارُ یَا فَتَّاحُ یَا نَفَّاحُ یَا مُرْتَاحُ (۶۶)

‏اى با صبر و بردبارى نکوکار اى مختار مطلق اى گشاینده اى عطا بخشنده اى وسعت دهنده

یَا مَنْ خَلَقَنِی وَ سَوَّانِی یَا مَنْ رَزَقَنِی وَ رَبَّانِی یَا مَنْ أَطْعَمَنِی وَ سَقَانِی

‏اى آنکه مرا آفریدى و زیبا آراستى اى آنکه مرا روزى دادى و تربیت کردى اى آنکه مرا آب و طعام عطا کردى

یَا مَنْ قَرَّبَنِی وَ أَدْنَانِی یَا مَنْ عَصَمَنِی وَ کَفَانِی یَا مَنْ حَفِظَنِی وَ کَلاَنِی‏

اى آنکه مرا به قرب خود آورده و از نزدیکان قرار دادى اى آنکه مرا از گناه نگاه داشت و کفایتم نمودى اى آنکه مرا حفظ کردى و حمایتم نمودى

یَا مَنْ أَعَزَّنِی وَ أَغْنَانِی یَا مَنْ وَفَّقَنِی وَ هَدَانِی یَا مَنْ آنَسَنِی وَ آوَانِی یَا مَنْ أَمَاتَنِی وَ أَحْیَانِی ‏(۶۷)

اى آنکه مرا عزیز و بى‏ نیاز گردانیدى اى آنکه مرا توفیق دادى و هدایت فرمودى اى آنکه مرا به خود انس و نزد خویش مأوى دادى اى آنکه مرا میرانیدى و باز زنده گرداندى

یَا مَنْ یُحِقُّ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ یَا مَنْ یَقْبَلُ التَّوْبَهَ عَنْ عِبَادِهِ‏

اى آنکه حق و حقیقت را به کلمات وحى ثابت کردى اى آنکه توبه بندگان را پذیرفتى

یَا مَنْ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ یَا مَنْ لاَ تَنْفَعُ الشَّفَاعَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ‏

اى آنکه میان شخص و قلبش حایل شدى اى آنکه شفاعت هیچکس الا به اجازه ‏ات سود ندارد

یَا مَنْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ یَا مَنْ لاَ مُعَقِّبَ لِحُکْمِهِ‏

اى آنکه از همه داناترى به کسى که از راهت گمراه است اى آنکه فرمانت را هیچ چیز تأخیر نیندازد

یَا مَنْ لاَ رَادَّ لِقَضَائِهِ یَا مَنِ انْقَادَ کُلُّ شَیْ‏ءٍ لِأَمْرِهِ‏

اى آنکه قضاى تو را هیچ چیز نگرداند اى آنکه حکمت نافذ در همه موجودات است

یَا مَنِ السَّمَاوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ یَا مَنْ یُرْسِلُ الرِّیَاحَ بُشْراً بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ‏ (۶۸)

اى آنکه آسمانها به دست قدرتت در هم پیچیده شود اى آنکه بادها را براى بشارت رحمت پیش فرستادى

یَا مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ مِهَاداً یَا مَنْ جَعَلَ الْجِبَالَ أَوْتَاداً

اى آنکه قرار دادى زمین را مهد آسایش اى آنکه کوه ها را نگهبان زمین مقرر داشتى

یَا مَنْ جَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجاً یَا مَنْ جَعَلَ الْقَمَرَ نُوراً

اى آنکه خورشید را چراغ روشن عالم گردانیدى اى آنکه ماه را (براى شب تار) روشنى بخشیدى

یَا مَنْ جَعَلَ اللَّیْلَ لِبَاساً یَا مَنْ جَعَلَ النَّهَارَ مَعَاشاً

اى آنکه شب را لباس و ساتر عالم ساختى اى آنکه روز را براى معاش خلق قرار دادى

یَا مَنْ جَعَلَ النَّوْمَ سُبَاتاً یَا مَنْ جَعَلَ السَّمَاءَ بِنَاءً

اى آنکه خواب را مایه ثبات و آرامش گردانیدى اى آنکه عمارت آسمان را بنا نمودى

یَا مَنْ جَعَلَ الْأَشْیَاءَ أَزْوَاجاً یَا مَنْ جَعَلَ النَّارَ مِرْصَاداً (۶۹)

اى آنکه هر چیز را جفت آفریدى اى آنکه آتش (دوزخ را) در کمین (کافران و ستمگران) داشتى

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا سَمِیعُ یَا شَفِیعُ یَا رَفِیعُ‏

خدایا از تو درخواست مى ‏کنم به نام مبارکت اى شنوا اى شفیع (گنه کاران) اى رفیع مرتبه

یَا مَنِیعُ یَا سَرِیعُ یَا بَدِیعُ یَا کَبِیرُ یَا قَدِیرُ یَا خَبِیرُ (مُنِیرُ) یَا مُجِیرُ (۷۰)

اى بلند مقام‏اى زود اجابت کننده اى پدید آرنده عالم اى خداى بزرگ اى توانا اى دانا اى پناه بخش (بى ‏پناهان)

یَا حَیّاً قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ یَا حَیّاً بَعْدَ کُلِّ حَیٍ‏

اى زنده پیش از هر زنده اى زنده پس از هر زنده

یَا حَیُّ الَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ حَیٌّ یَا حَیُّ الَّذِی لاَ یُشَارِکُهُ حَیٌ‏

اى زنده ‏اى که هیچ زنده مثل و مانندت نیست اى زنده ‏اى که هیچ زنده شریک تو نیست

یَا حَیُّ الَّذِی لاَ یَحْتَاجُ إِلَى حَیٍّ یَا حَیُّ الَّذِی یُمِیتُ کُلَّ حَیٍ‏

اى زنده ‏اى که به هیچ زنده‏اى نیازمند نیستى از زنده ابدى که هر زنده را مى ‏میرانى

یَا حَیُّ الَّذِی یَرْزُقُ کُلَّ حَیٍّ یَا حَیّاً لَمْ یَرِثِ الْحَیَاهَ مِنْ حَیٍ‏

اى زنده‏ اى که هر زنده را روزى مى ‏بخشى اى زنده ‏اى که از کسى زندگى را ارث نبردى

یَا حَیُّ الَّذِی یُحْیِی الْمَوْتَى یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَ لاَ نَوْمٌ‏ (۷۱)

اى زنده‏ اى که زنده کند مردگان را از زنده ابدى اى پاینده و نگهبان عالم که هرگز سستى و خواب فرا نگیرد

یَا مَنْ لَهُ ذِکْرٌ لاَ یُنْسَى یَا مَنْ لَهُ نُورٌ لاَ یُطْفَى

‏اى آنکه یاد او فراموش نخواهد شد اى آنکه نور او خاموش نخواهد شد

یَا مَنْ لَهُ نِعَمٌ لاَ تُعَدُّ یَا مَنْ لَهُ مُلْکٌ لاَ یَزُولُ‏

اى آنکه نعمتش به حد و شمار نیاید اى آنکه ملک و سلطنتش را زوال نخواهد بود

یَا مَنْ لَهُ ثَنَاءٌ لاَ یُحْصَى یَا مَنْ لَهُ جَلاَلٌ لاَ یُکَیَّفُ یَا مَنْ لَهُ کَمَالٌ لاَ یُدْرَکُ‏

اى آنکه حمد و ثنایش به انتها نرسد اى آنکه جلال و بزرگیش چگونگى ندارد اى آنکه کمالش در ادراک نگنجد

یَا مَنْ لَهُ قَضَاءٌ لاَ یُرَدُّ یَا مَنْ لَهُ صِفَاتٌ لاَ تُبَدَّلُ یَا مَنْ لَهُ نُعُوتٌ لاَ تُغَیَّرُ (۷۲)

اى آنکه فرمان قضایش رد نخواهد گشت اى آنکه صفاتش تغییر و تبدیل نپذیرد اى آنکه نعوتش متغیر نخواهد شد

یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ یَا مَالِکَ یَوْمِ الدِّینِ یَا غَایَهَ الطَّالِبِینَ‏

اى پروردگار عالمیان اى پادشاه روز جزا اى منتهاى مقصد طالبان

یَا ظَهْرَ اللاَّجِینَ یَا مُدْرِکَ الْهَارِبِینَ یَا مَنْ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ یَا مَنْ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ‏

اى پشتیبان پناه آورندگان اى دریابنده گریختگان اى آنکه صابران را دوست دارى اى آنکه توبه کنندگان را دوست دارى

یَا مَنْ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ یَا مَنْ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ یَا مَنْ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ‏(۷۳)

اى آنکه پاکیزگان را دوست مى‏دارى اى آنکه نیکوکاران را دوست مى ‏دارى اى آنکه از همه کس به هدایت یافتگان داناترى

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا شَفِیقُ یَا رَفِیقُ‏

خدایا از تو درخواست مى ‏کنم به نام مبارکت اى شفیق و مهربان اى رفیق

یَا حَفِیظُ یَا مُحِیطُ یَا مُقِیتُ یَا مُغِیثُ یَا مُعِزُّ یَا مُذِلُّ یَا مُبْدِئُ یَا مُعِیدُ (۷۴)

اى نگهدار خلق اى محیط به عالم اى قوت بخشنده اى فریادرس اى عزیز کننده اى ذلیل کننده اى آغاز کننده خلقت اى بازگرداننده (قافله وجود)

یَا مَنْ هُوَ أَحَدٌ بِلاَ ضِدٍّ یَا مَنْ هُوَ فَرْدٌ بِلاَ نِدٍّ یَا مَنْ هُوَ صَمَدٌ بِلاَ عَیْبٍ‏

اى آنکه یکتاى بى‏ همتاست‏ اى آنکه فرد بى ‏مانند است اى آنکه غنى الذات بى ‏عیب است

یَا مَنْ هُوَ وِتْرٌ بِلاَ کَیْفٍ یَا مَنْ هُوَ قَاضٍ بِلاَ حَیْفٍ‏

اى آنکه یکتاست بدون کیفیت اى آنکه حاکم است بدون ظلم

یَا مَنْ هُوَ رَبٌّ بِلاَ وَزِیرٍ یَا مَنْ هُوَ عَزِیزٌ بِلاَ ذُلٍّ یَا مَنْ هُوَ غَنِیٌّ بِلاَ فَقْرٍ

اى آنکه سلطان و متصرف است در همه عالم بدون معین اى آنکه عزیز ابدى است هرگز ذلت نبیند اى آنکه بى‏ نیاز ابدى است که نیازمند نشود

یَا مَنْ هُوَ مَلِکٌ بِلاَ عَزْلٍ یَا مَنْ هُوَ مَوْصُوفٌ بِلاَ شَبِیهٍ‏ (۷۵)

اى آنکه پادشاهى است که عزل نشود اى آنکه به هر وصف کمال بى‏ شباهت به خلق موصوف است

یَا مَنْ ذِکْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاکِرِینَ یَا مَنْ شُکْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاکِرِینَ‏

اى کسى که به یاد او بودن شرافت یادکنان است اى کسى که شکر و سپاسش فیروزى شکر گزاران است

یَا مَنْ حَمْدُهُ عِزٌّ لِلْحَامِدِینَ یَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاهٌ لِلْمُطِیعِینَ‏

اى کسى که ستایش و حمدش عزت ستایش کنندگان است اى کسى که طاعتش نجات مطیعان است

یَا مَنْ بَابُهُ مَفْتُوحٌ لِلطَّالِبِینَ یَا مَنْ سَبِیلُهُ وَاضِحٌ لِلْمُنِیبِینَ‏

اى کسى که درگاهش باز به روى طالبان است اى کسى که راهش براى بازگردندگان واضح و روشن است

یَا مَنْ آیَاتُهُ بُرْهَانٌ لِلنَّاظِرِینَ یَا مَنْ کِتَابُهُ تَذْکِرَهٌ لِلْمُتَّقِینَ‏

اى کسى که آیات قدرتش براى اهل نظر بهترین برهان است اى کسى که کتابش موجب تذکر و تنبیه متقیان است

یَا مَنْ رِزْقُهُ عُمُومٌ لِلطَّائِعِینَ وَ الْعَاصِینَ یَا مَنْ رَحْمَتُهُ قَرِیبٌ مِنَ الْمُحْسِنِینَ ‏(۷۶)

اى کسى که رزقش عموم اهل طاعت و معصیت را شامل است اى کسى که رحمت (خاص) او به نیکوکاران نزدیک است

یَا مَنْ تَبَارَکَ اسْمُهُ یَا مَنْ تَعَالَى جَدُّهُ یَا مَنْ لاَ إِلَهَ غَیْرُهُ‏

اى آنکه مبارک است نامش اى آنکه بلند مرتبه است شأنش اى آنکه هیج خدایى غیر از او نیست

یَا مَنْ جَلَّ ثَنَاؤُهُ یَا مَنْ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ یَا مَنْ یَدُومُ بَقَاؤُهُ یَا مَنِ الْعَظَمَهُ بَهَاؤُهُ‏

اى آنکه ثناى او برتر است اى آنکه نام هایش همه پاکیزه است اى آنکه بقایش ابدى است اى آنکه عظمت حسن و جمال اوست

یَا مَنِ الْکِبْرِیَاءُ رِدَاؤُهُ یَا مَنْ لاَ تُحْصَى آلاَؤُهُ یَا مَنْ لاَ تُعَدُّ نَعْمَاؤُهُ ‏(۷۷)

اى آنکه تکبر و بزرگوارى مخصوص اوست اى آنکه بى‏ حساب است نعمت هاى پنهان او اى آنکه نعمت هاى ظاهر و آشکار او بیشمار است

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُعِینُ یَا أَمِینُ یَا مُبِینُ یَا مَتِینُ‏

خدایا از تو درخواست مى ‏کنم به نام مبارکت اى یارى کننده اى امان بخشنده اى آشکار کننده (هر نیکویى) اى استوار ثابت

یَا مَکِینُ یَا رَشِیدُ یَا حَمِیدُ یَا مَجِیدُ یَا شَدِیدُ یَا شَهِیدُ (۷۸)

اى با قوت اى ستوده صفات اى با مجد و عظمت اى شدید اى شاهد و گواه عالم

یَا ذَا الْعَرْشِ الْمَجِیدِ یَا ذَا الْقَوْلِ السَّدِیدِ یَا ذَا الْفِعْلِ الرَّشِیدِ

اى صاحب عرش با عظمت اى صاحب قول و رأى محکم اى صاحب فعل درست و مستحکم

یَا ذَا الْبَطْشِ الشَّدِیدِ یَا ذَا الْوَعْدِ وَ الْوَعِیدِ یَا مَنْ هُوَ الْوَلِیُّ الْحَمِیدُ

اى صاحب انتقام‏ سخت اى صاحب وعده‏ هاى ثواب و عقاب اى آنکه سلطان عالم و ستوده اوصافى

یَا مَنْ هُوَ فَعَّالٌ لِمَا یُرِیدُ یَا مَنْ هُوَ قَرِیبٌ غَیْرُ بَعِیدٍ یَا مَنْ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ شَهِیدٌ

اى آنکه هر چه اراده کنى البته انجام خواهى داد اى آنکه نزدیکى و از خلق دور نیستى اى آنکه بر هر چیز گواه و آگاهى

یَا مَنْ هُوَ لَیْسَ بِظَلاَّمٍ لِلْعَبِیدِ (۷۹)

اى آنکه کمترین ستم نخواهى کرد بر هیچ بنده ‏اى

یَا مَنْ لاَ شَرِیکَ لَهُ وَ لاَ وَزِیرَ یَا مَنْ لاَ شَبِیهَ (شِبْهَ) لَهُ وَ لاَ نَظِیرَ

اى آنکه شریک و معاونى ندارى اى آنکه مثل و مانندى ندارى

یَا خَالِقَ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ الْمُنِیرِ یَا مُغْنِیَ الْبَائِسِ الْفَقِیرِ

اى آنکه آفریننده مهر و ماه رخشانى اى بى ‏نیاز کننده نیازمند پریشان حال

یَا رَازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ یَا رَاحِمَ الشَّیْخِ الْکَبِیرِ یَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْکَسِیرِ

اى روزى دهنده کودکان اى ترحم کننده به پیران اى جبران کننده شکسته استخوانان

یَا عِصْمَهَ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِیرِ یَا مَنْ هُوَ بِعِبَادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ یَا مَنْ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ (۸۰)

اى نگهدار هر که بترسد و به تو پناه آرد اى آنکه به احوال بندگان آگاه و بینایى اى آنکه بر هر چیز قادر و توانایى

یَا ذَا الْجُودِ وَ النِّعَمِ یَا ذَا الْفَضْلِ وَ الْکَرَمِ یَا خَالِقَ اللَّوْحِ وَ الْقَلَمِ

‏اى صاحب جود و نعمتها اى صاحب فضل و کرامتها اى آفریننده لوح و قلم

یَا بَارِئَ الذَّرِّ وَ النَّسَمِ یَا ذَا الْبَأْسِ وَ النِّقَمِ یَا مُلْهِمَ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ‏

اى آفریننده گیاه و آدمیان اى صاحب عذاب و انتقام اى الهام کننده به عرب و عجم

یَا کَاشِفَ الضُّرِّ وَ الْأَلَمِ یَا عَالِمَ السِّرِّ وَ الْهِمَمِ‏

اى برطرف کننده هر رنج و الم اى داناى اسرار و نیات دلها

یَا رَبَّ الْبَیْتِ وَ الْحَرَمِ یَا مَنْ خَلَقَ الْأَشْیَاءَ مِنَ الْعَدَمِ‏ (۸۱)

اى پروردگار خانه کعبه و حرم اى آنکه موجودات را از نیستى به هستى آوردى

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا فَاعِلُ یَا جَاعِلُ یَا قَابِلُ یَا کَامِلُ‏

خدایا از تو درخواست مى‏ کنم به نام مبارکت اى فاعل (هر کار خیر جهان) اى مقرر کننده امور عالم اى پذیرنده اى موجود کامل

یَا فَاصِلُ یَا وَاصِلُ یَا عَادِلُ یَا غَالِبُ یَا طَالِبُ یَا وَاهِبُ ‏(۸۲)

اى جدا کننده اى پیوند دهنده اى حاکم با عدل اى غالب و مسلط اى خواستار اى بخشنده

یَا مَنْ أَنْعَمَ بِطَوْلِهِ یَا مَنْ أَکْرَمَ بِجُودِهِ یَا مَنْ جَادَ بِلُطْفِهِ‏

اى آنکه نعمت داد به احسان خودش اى آنکه کرم نماید به بخشش خود اى آنکه بخشش کند به لطف خودش

یَا مَنْ تَعَزَّزَ بِقُدْرَتِهِ یَا مَنْ قَدَّرَ بِحِکْمَتِهِ یَا مَنْ حَکَمَ بِتَدْبِیرِهِ یَا مَنْ دَبَّرَ بِعِلْمِهِ‏

اى آنکه عزیز شد به قدرت خودش اى آنکه مقدر کرد به حکمت خودش اى آنکه حکم کند به تدبیر خودش اى آنکه تدبیر کرد به دانش خودش

یَا مَنْ تَجَاوَزَ بِحِلْمِهِ یَا مَنْ دَنَا فِی عُلُوِّهِ یَا مَنْ عَلاَ فِی دُنُوِّهِ‏ (۸۳)

اى آنکه گذشت کند به بردبارى خودش‏اى آنکه نزدیک است در بلندى خود اى آنکه بلند است در نزدیکى خود

یَا مَنْ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ یَا مَنْ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ

اى آنکه هر چه بخواهد مى‏ آفریند اى آنکه مى ‏کند هر چه بخواهد

یَا مَنْ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُعَذِّبُ مَنْ یَشَاءُ

اى آنکه هر که را بخواهد هدایت مى ‏کند اى آنکه هر که را بخواهد گمراه مى ‏کند اى آنکه هر که را بخواهد عذاب مى‏ کند

یَا مَنْ یَغْفِرُ لِمَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُعِزُّ مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُذِلُّ مَنْ یَشَاءُ

اى آنکه هر که را بخواهد مى‏ آمرزد اى آنکه هر که را بخواهد عزیز مى ‏گرداند اى آنکه هر که را بخواهد ذلیل مى‏ سازد

یَا مَنْ یُصَوِّرُ فِی الْأَرْحَامِ مَا یَشَاءُ یَا مَنْ یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ یَشَاءُ (۸۴)

اى آنکه در رحم ‏ها هر صورتى مى ‏خواهد مى ‏نگارد اى آنکه هر که را بخواهد به رحمت خود مخصوص مى ‏گرداند

یَا مَنْ لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَهً وَ لاَ وَلَداً یَا مَنْ جَعَلَ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدْراً

اى کسى که هم جفت و فرزند ایجاد نکرده است اى کسى که براى هر چیز قدر و اندازه ‏اى معین کرده است

یَا مَنْ لاَ یُشْرِکُ فِی حُکْمِهِ أَحَداً یَا مَنْ جَعَلَ (مِنَ الْمَلاَئِکَهِ) الْمَلاَئِکَهَ رُسُلاً

اى کسى که احدى را در فرمانش شریک نساخته است اى کسى که فرشتگان را پیغام آوران خود گردانیده است

یَا مَنْ جَعَلَ فِی السَّمَاءِ بُرُوجاً یَا مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَاراً

اى کسى که در آسمان برجها قرار داده است اى کسى که زمین را قرار و آرامگاه ساخته است

یَا مَنْ خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَراً یَا مَنْ جَعَلَ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ أَمَداً

اى کسى که نوع بشر را از آب (نطفه) آفریده است اى کسى که براى هر چیز مدتى مقرر داشته است

یَا مَنْ أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عِلْماً یَا مَنْ أَحْصَى کُلَّ شَیْ‏ءٍ عَدَداً (۸۵)

اى کسى که به هر چیز علمش احاطه نموده است اى کسى که شماره هر چیز را مى‏ داند

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا أَوَّلُ یَا آخِرُ یَا ظَاهِرُ یَا بَاطِنُ‏

خدایا از تو درخواست مى ‏کنم به نام مبارکت اى اول و اى آخر اى پیدا اى پنهان

یَا بَرُّ یَا حَقُّ یَا فَرْدُ یَا وِتْرُ یَا صَمَدُ یَا سَرْمَدُ (۸۶)

اى نیکو اى ثابت اى یکتا اى بى‏ همتا اى بى‏ نیاز اى موجود سرمدى

یَا خَیْرَ مَعْرُوفٍ عُرِفَ یَا أَفْضَلَ مَعْبُودٍ عُبِدَ یَا أَجَلَّ مَشْکُورٍ شُکِرَ

اى بهترین نیکویى که توان یافت اى بهترین معبودى که پرستش توان کرد اى بزرگترین کسى که سپاسش بجاى آورند

یَا أَعَزَّ مَذْکُورٍ ذُکِرَ یَا أَعْلَى مَحْمُودٍ حُمِدَ یَا أَقْدَمَ مَوْجُودٍ طُلِبَ‏

اى با عزت‏ترین کسى که از او یاد کنند اى بلند مرتبه ‏ترین کسى که ستایش او بجاى آرند اى پیش از هر موجودى که به طلب او برآیند

یَا أَرْفَعَ مَوْصُوفٍ وُصِفَ یَا أَکْبَرَ مَقْصُودٍ قُصِدَ یَا أَکْرَمَ مَسْئُولٍ سُئِلَ یَا أَشْرَفَ مَحْبُوبٍ عُلِمَ‏ (۸۷)

اى عالی ترین ذاتى که او را توصیف کنند اى بزرگترین مقصودى که جویاى او باشند اى کریمترین کسى که از او حاجت خواهند اى شریفترین محبوبى که توان یافت

یَا حَبِیبَ الْبَاکِینَ یَا سَیِّدَ الْمُتَوَکِّلِینَ یَا هَادِیَ الْمُضِلِّینَ یَا وَلِیَّ الْمُؤْمِنِینَ‏

اى محبوب دیده‏ هاى گریان‏اى آقاى توکل کنندگان اى هدایت کننده گمراهان اى یار و دوستدار اهل ایمان

یَا أَنِیسَ الذَّاکِرِینَ یَا مَفْزَعَ الْمَلْهُوفِینَ یَا مُنْجِیَ الصَّادِقِینَ‏

اى مونس دلهایى که به یاد تواند اى فریادرس ستمدیدگان اى نجات بخش صادقان

یَا أَقْدَرَ الْقَادِرِینَ یَا أَعْلَمَ الْعَالِمِینَ یَا إِلَهَ الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ‏ (۸۸)

اى تواناترین مقتدران اى داناترین دانایان اى خداى تمام عالمیان

یَا مَنْ عَلاَ فَقَهَرَ یَا مَنْ مَلَکَ فَقَدَرَ یَا مَنْ بَطَنَ فَخَبَرَ یَا مَنْ عُبِدَ فَشَکَرَ

اى آنکه از بلندى مقام بر خلق قاهرى اى آنکه چون مالک الملکى قادر مطلقى اى آنکه چون باطن عالمى از همه چیز آگاهى اى آنکه عبادت شده پس تقدیر کند

یَا مَنْ عُصِیَ فَغَفَرَ یَا مَنْ لاَ تَحْوِیهِ الْفِکَرُ یَا مَنْ لاَ یُدْرِکُهُ بَصَرٌ

اى آنکه نافرمانى شود پس بیامرزد اى آنکه نرسد به او اندیشه‏ ها اى آنکه درک نکند او را هیچ دیده ‏اى

یَا مَنْ لاَ یَخْفَى عَلَیْهِ أَثَرٌ یَا رَازِقَ الْبَشَرِ یَا مُقَدِّرَ کُلِّ قَدَرٍ (۸۹)

اى آنکه اثر هیچ موجودى از تو پنهان نیست اى روزى دهنده بشر اى تقدیر کننده امور عالم

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا حَافِظُ یَا بَارِئُ یَا ذَارِئُ یَا بَاذِخُ‏

خدایا از تو درخواست مى‏ کنم به نام مبارکت اى نگهدار اى آفریننده اى پدید آرنده اى بلند مقام

یَا فَارِجُ یَا فَاتِحُ یَا کَاشِفُ یَا ضَامِنُ یَا آمِرُ یَا نَاهِی ‏(۹۰)

اى برطرف کننده غمها اى گشاینده درها اى رفع کننده مصیبتها اى ضامن بندگان اى امر کننده به نیکوییها اى نهى کننده از بدیها

یَا مَنْ لاَ یَعْلَمُ الْغَیْبَ إِلاَّ هُوَ یَا مَنْ لاَ یَصْرِفُ السُّوءَ إِلاَّ هُوَ

اى آنکه هیچکس جز او داناى غیب نیست اى آنکه رنج و بلا را جز او برطرف نمى‏ گرداند

یَا مَنْ لاَ یَخْلُقُ الْخَلْقَ إِلاَّ هُوَ یَا مَنْ لاَ یَغْفِرُ الذَّنْبَ إِلاَّ هُوَ

اى آنکه خلق را جز او کسى نمى ‏آفریند اى آنکه گناه خلق را کسى جز او نمى ‏بخشد

یَا مَنْ لاَ یُتِمُّ النِّعْمَهَ إِلاَّ هُوَ یَا مَنْ لاَ یُقَلِّبُ الْقُلُوبَ إِلاَّ هُوَ

اى آنکه نعمت را کسى تمام نمى‏ کند جز او اى آنکه کسى جز او تصرف در دلها نمى‏ کند

یَا مَنْ لاَ یُدَبِّرُ الْأَمْرَ إِلاَّ هُوَ یَا مَنْ لاَ یُنَزِّلُ الْغَیْثَ إِلاَّ هُوَ

اى آنکه جز او مدبر نظام عالم نمى ‏باشد اى آنکه جز او کسى باران فرو نمى‏ بارد

یَا مَنْ لاَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ إِلاَّ هُوَ یَا مَنْ لاَ یُحْیِی الْمَوْتَى إِلاَّ هُوَ (۹۱)

اى آنکه جز او کسى رزق را وسیع نمى ‏گرداند اى آنکه جز او کسى مردگان را زنده نمى ‏گرداند

یَا مُعِینَ الضُّعَفَاءِ یَا صَاحِبَ الْغُرَبَاءِ یَا نَاصِرَ الْأَوْلِیَاءِ یَا قَاهِرَ الْأَعْدَاءِ یَا رَافِعَ السَّمَاءِ

اى یار ناتوانان اى همصحبت غریبان اى یار و مددکار دوستان اى قاهر و غالب بر دشمنان اى رفعت دهنده آسمان

یَا أَنِیسَ الْأَصْفِیَاءِ یَا حَبِیبَ الْأَتْقِیَاءِ یَا کَنْزَ الْفُقَرَاءِ یَا إِلَهَ الْأَغْنِیَاءِ یَا أَکْرَمَ الْکُرَمَاءِ (۹۲)

اى انیس دل پاکان و برگزیدگان اى دوست متقیان اى گنج فقیران اى خداى دولتمندان‏ اى کریمترین کریمان

یَا کَافِیاً مِنْ کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا قَائِماً عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ

اى کفایت کننده از هر چیز اى نگهبان هر چیز

یَا مَنْ لاَ یُشْبِهُهُ شَیْ‏ءٌ یَا مَنْ لاَ یَزِیدُ فِی مُلْکِهِ شَیْ‏ءٌ

اى بى ‏مثل و مانند اى آنکه در ملکش چیزى نمى ‏افزاید

یَا مَنْ لاَ یَخْفَى عَلَیْهِ شَیْ‏ءٌ یَا مَنْ لاَ یَنْقُصُ مِنْ خَزَائِنِهِ شَیْ‏ءٌ

اى آنکه چیزى بر او پنهان نیست اى آنکه چیزى از گنجهایش کاسته نمى ‏شود

یَا مَنْ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ یَا مَنْ لاَ یَعْزُبُ عَنْ عِلْمِهِ شَیْ‏ءٌ

اى آنکه هیچ چیز مثل و مانندش نیست اى آنکه چیزى از محیط علمش بیرون نیست

یَا مَنْ هُوَ خَبِیرٌ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ وَسِعَتْ رَحْمَتُهُ کُلَّ شَیْ‏ءٍ (۹۳)

اى آنکه به همه چیز آگاهى اى آنکه رحمتت همه چیز را فرا گرفته

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُکْرِمُ یَا مُطْعِمُ یَا مُنْعِمُ یَا مُعْطِی‏

خدایا از تو درخواست مى‏ کنم به نام مبارکت اى اکرام کننده اى طعام بخشنده اى انعام دهنده اى عطا بخشنده

یَا مُغْنِی یَا مُقْنِی یَا مُفْنِی یَا مُحْیِی یَا مُرْضِی یَا مُنْجِی‏ (۹۴)

اى بى ‏نیاز کننده اى سرمایه دهنده اى فانى کننده اى زنده کننده اى خوشنود سازنده اى نجات دهنده

یَا أَوَّلَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ آخِرَهُ یَا إِلَهَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ مَلِیکَهُ یَا رَبَّ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ صَانِعَهُ‏

اى اول و آخر همه موجودات اى خداى هر چیز و مالک آن اى پروردگار هر چیز و سازنده آن

یَا بَارِئَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ خَالِقَهُ یَا قَابِضَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ بَاسِطَهُ یَا مُبْدِئَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ مُعِیدَهُ‏

اى پدید آرنده هر چیز و آفریننده آن اى قبض و بسط کننده همه موجودات (گیرنده و گستراننده) اى نخست آفریننده هر چیز و باز گرداننده آن

یَا مُنْشِئَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ مُقَدِّرَهُ یَا مُکَوِّنَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ مُحَوِّلَهُ‏

اى ایجاد کننده هر چیز و مقدرات آن اى وجود بخشنده هر چیز و تغییر دهنده احوال آن

یَا مُحْیِیَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ مُمِیتَهُ یَا خَالِقَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ وَارِثَهُ ‏(۹۵)

اى زنده کننده هر چیز و میراننده آن اى خالق هر چیز و وارث هستى آن

یَا خَیْرَ ذَاکِرٍ وَ مَذْکُورٍ یَا خَیْرَ شَاکِرٍ وَ مَشْکُورٍ یَا خَیْرَ حَامِدٍ وَ مَحْمُودٍ

اى بهترین یاد کننده و یادآور شده اى بهترین تقدیر کن و شکرگزار شده اى بهترین ستاینده و ستوده

یَا خَیْرَ شَاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ یَا خَیْرَ دَاعٍ وَ مَدْعُوٍّ یَا خَیْرَ مُجِیبٍ وَ مُجَابٍ‏

اى بهترین شاهد عالم و مشهود خلق اى بهترین دعوت کننده و دعوت شده اى بهترین اجابت کننده دعا و پذیرنده آن

یَا خَیْرَ مُونِسٍ وَ أَنِیسٍ یَا خَیْرَ صَاحِبٍ وَ جَلِیسٍ‏

اى بهترین انیس و مونس خلقان اى بهترین رفیق و همنشین بندگان

یَا خَیْرَ مَقْصُودٍ وَ مَطْلُوبٍ یَا خَیْرَ حَبِیبٍ وَ مَحْبُوبٍ (۹۶)

‏اى بهترین مقصود و مطلوب (عارفان) اى بهترین حبیب و محبوب (خاصان)

یَا مَنْ هُوَ لِمَنْ دَعَاهُ مُجِیبٌ یَا مَنْ هُوَ لِمَنْ أَطَاعَهُ حَبِیبٌ‏

اى آنکه هر که به درگاهت دعا کنداجابت مى ‏کنى اى آنکه هر کس اطاعتت کند او را دوست مى ‏دارى

یَا مَنْ هُوَ إِلَى مَنْ أَحَبَّهُ قَرِیبٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنِ اسْتَحْفَظَهُ رَقِیبٌ‏

اى آنکه هر که را دوست مى ‏دارى به او نزدیک هستى اى آنکه او به هر که او را نگهدار شمرد مواظبت کند

یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجَاهُ کَرِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصَاهُ حَلِیمٌ‏

او را اى آنکه او به هر که امید دارد او را کریم است اى آنکه او به هر که نافرمانى کند او را بردبار است

یَا مَنْ هُوَ فِی عَظَمَتِهِ رَحِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی حِکْمَتِهِ عَظِیمٌ‏

اى آنکه در عین عظمت و بزرگى رءوف و مهربانى اى آنکه در انجام حکمتت بزرگوارى

یَا مَنْ هُوَ فِی إِحْسَانِهِ قَدِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ أَرَادَهُ عَلِیمٌ‏ (۹۷)

اى آنکه لطف و احسانت قدیم است اى آنکه به هر کس اشتیاق تو دارد آگاهى

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُسَبِّبُ یَا مُرَغِّبُ یَا مُقَلِّبُ یَا مُعَقِّبُ‏

خدایا از تو درخواست مى‏ کنم به نام مبارکت اى سبب ساز اى رغبت بخش اى پدید آرنده انقلاب و احوال عالم اى به عقب آرنده

یَا مُرَتِّبُ یَا مُخَوِّفُ یَا مُحَذِّرُ یَا مُذَکِّرُ یَا مُسَخِّرُ یَا مُغَیِّرُ (۹۸)

اى ترتیب دهنده اى ترساننده اى بیم دهنده اى به یاد آورنده اى مسخر کننده اى تغییر دهنده حالات عالمیان

یَا مَنْ عِلْمُهُ سَابِقٌ یَا مَنْ وَعْدُهُ صَادِقٌ یَا مَنْ لُطْفُهُ ظَاهِرٌ

اى آنکه علم او سابق بر ایجاد است اى آنکه وعده او صادق است اى آنکه لطفش آشکار است

یَا مَنْ أَمْرُهُ غَالِبٌ یَا مَنْ کِتَابُهُ مُحْکَمٌ یَا مَنْ قَضَاؤُهُ کَائِنٌ یَا مَنْ قُرْآنُهُ مَجِیدٌ

اى آنکه حکمش غالب است اى آنکه آیات کتاب تو محکم است اى آنکه قضاى تو وجودش حتم است اى آنکه قرآن تو بزرگوار است

یَا مَنْ مُلْکُهُ قَدِیمٌ یَا مَنْ فَضْلُهُ عَمِیمٌ یَا مَنْ عَرْشُهُ عَظِیمٌ‏ (۹۹)

اى آنکه ملکت قدیم است اى آنکه فضل و احسانت شامل همه خلق است اى آنکه عرش تو با عظمت است

یَا مَنْ لاَ یَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ یَا مَنْ لاَ یَمْنَعُهُ فِعْلٌ عَنْ فِعْلٍ‏

اى آنکه شنیدن سخنى از سخن دیگر تو را مشغول نمى‏ سازد اى آنکه تو را منع نمى‏ کند کارى از کار دیگر

یَا مَنْ لاَ یُلْهِیهِ قَوْلٌ عَنْ قَوْلٍ یَا مَنْ لاَ یُغَلِّطُهُ سُؤَالٌ عَنْ سُؤَالٍ‏

اى آنکه گفتارى از گفتار دیگر تو را غافل نمى ‏سازد اى آنکه سؤال بنده‏ اى از سؤال بنده دیگر تو را به اشتباه و خطا نمى‏ اندازد

یَا مَنْ لاَ یَحْجُبُهُ شَیْ‏ءٌ عَنْ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ لاَ یُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّینَ‏

اى آنکه تو را چیزى حجاب چیز دیگر نمى ‏شود اى آنکه اصرار و الحاح بندگان تو را نمى ‏رنجاند

یَا مَنْ هُوَ غَایَهُ مُرَادِ الْمُرِیدِینَ یَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى هِمَمِ الْعَارِفِینَ‏

اى کسى که منتهاى آرزوى مشتاقانى اى کسى که منتهاى همت عارفانى

یَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى طَلَبِ الطَّالِبِینَ یَا مَنْ لاَ یَخْفَى عَلَیْهِ ذَرَّهٌ فِی الْعَالَمِینَ‏ (۱۰۰)

اى آنکه منتهاى درخواست طالبانى اى آنکه ذره‏اى در جهانیان از تو پنهان نیست

یَا حَلِیماً لاَ یَعْجَلُ یَا جَوَاداً لاَ یَبْخَلُ یَا صَادِقاً لاَ یُخْلِفُ یَا وَهَّاباً لاَ یَمَلُّ یَا قَاهِراً لاَ یُغْلَبُ‏

اى بردبارى که تعجیل در عقوبت نمى ‏کنى اى بخشنده‏ اى‏ که بخل نمى‏ ورزى اى راستگویى که خلف نمى‏ کنى اى عطا کنى که خسته نمى ‏شوى اى قاهرى که مغلوب نمى ‏شوى

یَا عَظِیماً لاَ یُوصَفُ یَا عَدْلاً لاَ یَحِیفُ یَا غَنِیّاً لاَ یَفْتَقِرُ یَا کَبِیراً لاَ یَصْغُرُ یَا حَافِظاً لاَ یَغْفُلُ‏

اى بزرگوارى که به وصف در نمى ‏آیى اى با عدالتى که جور نمى ‏کنى اى بى ‏نیازى که محتاج نمى‏ شوى اى بزرگى که ذلت و کوچکى ندارى اى نگهبانى که غفلت نخواهى کرد

سُبْحَانَکَ یَا لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ یَا رَبِ‏

پاک و منزهى اى خدایى که جز تو خدایى نیست به فریادرس به فریادرس و ما را از آتش قهر و عذابت نجات ده اى پروردگار ما.

پی نوشت

۱- رجوع کنید به المصباح، ص۲۴۶، حاشیه ؛ همچنین مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی

۲- ص۲۴۷ـ۲۶۰.

۳- ص۵۴۴ ـ ۵۵۸.

۴- رجوع کنید به المصباح، ص۲۴۷ـ ۲۶۰.

۵- رجوع کنید به رجوع کنید به المصباح، ص۲۴۷ـ ۲۶۰.

۶- المصباح، ص۲۴۶ـ ۲۴۷، حاشیه.

۷- رجوع کنید به آقابزرگ طهرانی، ج ۲، ص۶۶- ۶۷، ج ۵، ص۲۸۷، ج ۱۳، ص۲۴۷ـ۲۴۸.

۸- شرح الاسماء، مقدمه حبیبی، ص۳۳.

منابع