رعایت قوانین و مقررات در سبک زندگی امام خمینی (رحمة الله علیه)

مجاز نیستند

حجت الاسلام والمسلمین محسن قرائتی:

روزی در محضر امام بودم از ایشان پرسیدم که آقا به دلیل وضعی که دارم از سازمان‌ها و مراکز مختلف مرا برای سخنرانی دعوت می‌کنند و من با ماشینی که متعلق به نهضت سوادآموزی است، در این برنامه‌‌ها شرکت می‌کنم، امام فرمودند: نه مجاز نیستید که هزینه‌ای را که طبق قانون مربوط به نهضت سوادآموزی است، صرف سازمان‌های دیگر بکنید. منظور ایشان استفاده از ماشین و هزینه بنزین و … بود که از سوی نهضت تأمین می‌شد. عرض کردم: پس وضع من تا به حال چگونه است؟ امام فرمودند: البته من به شما اجازه استفاده در موارد دیگر را می‌دهم اما دیگران به هیچ وجه مجاز نیستند.(4)

اگر قانونش این است نیاورید

خانم زهرا مصطفوی (دختر امام):

یک روز من خدمت امام بودم، ایشان رو کردند به برادرم حاج احمدآقا و گفتند: شما از اینجا کتاب کشف الاسرار را بگیر. امام اشاره کردند به یک جای نزدیک که من احتمال می‌دادم لابد حسینیه جماران کتابخانه‌ای دارد و امام به آن اشاره می‌کنند چون اشاره به جای خیلی نزدیکی کردند و گفتند: از اینجا برای من بگیرید. احمدآقا گفتند که اگر شما بفرمایید، چشم؛ من می‌گیرم و می‌آورم اما قانون این کتابخانه ‌این است که کتاب بیرون ندهد. هر کس می‌خواهد کتاب بخواند باید برود آنجا. امام گفتند: پس اگر قانونش این است، شما نمی‌خواهد کتاب را بیاورید و بعد هم اشاره به من کردند و گفتند: شما می‌توانید این کتاب را گیر بیاورید. من گفتم: بله و بعد کتاب کشف الاسرار را از جای دیگری تهیه کردم و به ‌ایشان دادم.(5)

رعایت قانون داخل خانه

خانم زهرا مصطفوی (دختر امام):

حضرت امام در شبانه روز چند بار بیست دقیقه راه می‌روند. در یکی از روزها که من همراه‌ ایشان بودم. ایشان وقتی قدمشان تمام شد. به نقطه‌ای از حیاط اشاره کردند و گفتند: دلم می‌خواست اینجا می‌نشستم و یک چای می‌خوردم. من گفتم: چه ‌اشکالی دارد. الان یک قالیچه کوچک می‌اندازم و همین جا چای بخورید. گفتند: نه، مادرت گفته است که وقتی می‌خواهید توی حیاط بنشینید، آن طرف – ضمن اشاره به یک فرش – آن فرش را بیندازید و بنشینید. یعنی تا این حد امام از قانونی که خانم در منزل وضع کرده بودند [تبعیت می‌کردند]، و آن روز ننشستند و چای هم نخوردند.(6)

از این گوشت نمی‌خورم

خانم مرضیه حدیده چی:

یکی از خصوصیات بارز امام این بود که حتی در مملکت کفر هم حقوق و قوانین اجتماعی آن جامعه را رعایت می‌کردند. از جمله وقتی در پاریس برادران پولی جمع کرده و گوسفندی خریدند و آن را در پشت حیاطی که امام برای نماز به آنجا می‌آمدند، ذبح کردند و به مناسبت شب عاشورا مقداری از آن خوراک تهیه کردند و مقداری از آن را هم برای منزل امام فرستادند. چون در فرانسه قانونی وجود دارد که طبق آن ذبح هر حیوانی در خارج از کشتارگاه به خاطر رعایت مسائل بهداشتی ممنوع است تا امام از چنین قانونی اطلاع یافتند، فرمودند: چون تخلف از قانون حکومت اینجا شده است، من از این گوشت نمی‌خورم.(7)

زیارت امام حسین (علیه السلام) با سرافرازی نه با ذلت

حجت الاسلام والمسلمین مجتبی رودباری:

یک وقت بعضی از طلاب و اهل علم ایرانی از راه آبادان به طور غیرقانونی و بدون اخذ ویزا وارد
عراق می‌شدند و از این رو بعضاً در مرز گرفتار مأموران عراقی شده و روانه زندان می‌شدند و چه بسا مورد اهانت مأموران عراقی قرار می‌گرفتند و سپس با وساطت و توصیه آقایان علما، نجات پیدا می‌کردند و به زیارت کربلا و نجف می‌رفتند.
یک شب در نجف در محضر امام بودم که معظم له در همین رابطه، اظهار نگرانی کردند و فرمودند: «زیارت امام حسین(علیه السلام) به هیچ وجه شایسته نیست که با این ذلت و خواری توأم باشد.»(8)

پی‌نوشت‌ها:

1-برداشتهایی از سیره امام خمینی، ج 4، ص 290.
2- همان، ص 289.
3- همان، ص 291 .
4- همان، ص 293.
5- همان، ص 292.
6- همان.
7- همان، ص 291.
8- صحیفه دل، ص82.

منبع مقاله :
سعادتمند، رسول؛ (1390)، درس‌هایی از امام: بهار جوانی، قم: انتشارات تسنیم، چاپ دوم