وصایای پیامبر اکرم (ص) به امیرالمومنین(ع) | حجت‌الاسلام میرباقری

در واپسین لحظات عمر شریف پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله، وصایای مهمی به امیرالمومنین علی علیه‌السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها فرمودند. وصایایی که مسیر تاریخ اسلام را ترسیم می‌کرد.

حجت‌الاسلام میرباقری به شرح این وصایا و وقایع پس از رحلت پیامبر (ص) پرداخته اند که در ادامه می خوانید.

وصایای پیامبر اکرم (ص) به امیرالمومنین (ع)

پیامبر اکرم (ص) در واپسین لحظات حیات، رو به امیرالمومنین علی علیه‌السلام کردند و فرمودند:

«علی جان! پس از من باید صبر کنی.»

در کتاب کافی آمده است که چند روز پیش از وفات پیامبر، جبرئیل نزد ایشان آمد و تمام مصیبت‌ها و بلاهایی که بر امیرالمومنین (ع) نازل خواهد شد را بیان کرد. و از حضرت علی (ع) تعهد گرفت که در برابر همه این مصائب صبر کنند. امیرالمومنین (ع) نیز قول صبر دادند.

سپس پیامبر (ص) فرمودند:

«علی جان! پس از من، مسئولیت کارهای مرا بر عهده بگیر. و در حفظ فاطمه زهرا (س) بکوش. همچنین مراقب امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام) باش که پس از من در حق این دو عزیز ظلم‌های فراوانی خواهد شد.»

لحظه وداع پیامبر (ص) با حسنین (علیهماالسلام)

در این لحظات، امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام) وارد شدند. و خود را روی سینه مطهر پیامبر انداختند. امیرالمومنین (ع) می‌خواستند آنها را جدا کنند، اما پیامبر فرمودند:

«نه علی جان! بگذار این لحظات آخر از یکدیگر بهره ببریم؛ آنها مرا ببویند و من نیز آنها را ببویم.»

علامه مجلسی در بحارالانوار می‌نویسد:

«یَشَمّانِی وَ أَشَمُّهُمَا» – حسنین مرا می‌بویند و من نیز آنها را می‌بویَم.
(بحارالانوار، ج۲۲، ص۵۰۰)

هجوم به خانه وحی پس از رحلت پیامبر (ص)

با رحلت پیامبر اکرم (ص)، طولی نکشید که خانه امیرالمومنین (ع) خانه‌ای که مرکز ولایت و محل زندگی حضرت فاطمه زهرا (س) بود مورد هجوم واقع شد. و به آتش کشیده شد. این همان دختری بود که پیامبر(ص) برایش قیام می‌کرد. دستش را می‌بوسید و می‌فرمود:

«من از فاطمه، بوی بهشت می‌شنوم.»

اما پس از رحلت پیامبر، حضرت زهرا (س) با زخم‌های ناشی از هجوم و تازیانه مواجه شدند. و در حالی که آثار کبودی بر بدن ایشان باقی بود، خانه‌نشین شدند.

شهادت امام حسن (ع)و اندوه امام حسین (ع)

سال‌ها بعد، بدن مطهر امام حسن مجتبی (ع)، سبط اکبر پیامبر، در حالی که تیرباران شده بود. در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد. امام حسین (ع) هنگام دفن برادر، رو به آسمان کردند و فرمودند:

«غارت‌زده کسی نیست که مالش را از دست داده باشد؛ غارت‌زده منم که برادری مانند تو را از دست دادم.»

امام حسین (ع) افزودند:

«بعد از تو هرگز خود را خضاب نمی‌کنم. و هرگز معطر نخواهم ساخت.»

شهادت امام حسین (ع)؛ سبط پیامبر بر خاک کربلا

چیزی نگذشت که همان حسینی که جایگاهش بر سینه پیامبر (ص) بود. در کربلا به شهادت رسید. واقعه‌ای که قلب تاریخ را خونین کرد. و پیامبر اکرم (ص) بارها پیش‌تر از آن خبر داده بودند.

منابع

• علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۲۲، ص۵۰۰

• همان، ج۲۷، ص۲۸۰