سخنرانی مکتوب حجت الاسلام و المسلمین حسینی قمی | سخنرانی در جمع زیارت اولی‌های مشهد مقدس

برنامه سمت خدا
موضوع برنامه: سخنرانی در جمع زیارت اولی‌های مشهد مقدس
کارشناس: حجت الاسلام والمسلمین حسینی قمی
تاریخ پخش: ۲۳-۰۹-۹۶
بسم الله الرحمن الرحیم، اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
شریعتی: سلام می‌کنم به همه شما دوستان خوبم، بیننده‌ها و شنونده‌های نازنین‌مان. خدا را شکر که امروز هم در کنار شما هستیم و در این ماه ربیع الاول، ماه نبی مکرم اسلام، پنج‌شنبه‌های ما امام رضایی شده است. ابتدای برنامه امروز یک شعر حمیدرضا برقعی بخوانم.

همیشه قبل از حرفی برایت شعر می‌خوانم *** قبولم کن من آداب زیارت را نمی‌دانم
نمی‌دانم چرا اینقدر با من مهربان هستی *** نمی‌دانم کنارت میزبانم یا که مهمانم
نگاهم روبروی تو بلا تکلیف می‌ماند *** که از لبخند لبریزم که از گریه فراوانم
به دریا می‌زنم، دریا ضریح توست غرقم کن *** در این امواج پرشوری که من یک قطره از آنم
سکوت هرچه آیینه نمازم را  طمأنینه *** بریز آرامشی در سینه پریشانم
تماشا می‌شوی آیه به آیه در قنوت من *** تویی شرط و شروط من اگر گاهی مسلمانم
اگر سلطان تویی دیگر اِبایی نیست می‌گویم *** که من یک شاعر درباری‌ام مداح سلطانم

«السلام علیک یاعلی بن موسی الرضا» این هفته یک جمع دیگری از هموطنان عزیز ما، کسانی که به هر دلیل نتوانسته بودند تا به حال به مشهد مقدس بروند. با همت و همکاری و مساعدت شما و همکاران عزیز ما، برنامه سمت خدا و سازمان و اوقاف و امور خیریه همه دست به دست هم دادند تا این عزیزان چشمشان به صحن و سرای امام رضا علیه السلام روشن شود. حاج آقای حسینی عزیز این هفته در جمع این عزیزان صحبت کردند. از همه دوستان عزیز که این تصاویر را ثبت و ضبط کردند هم تشکر می‌کنیم.
حاج آقا حسینی: بسم الله الرحمن الرحیم. الحمدلله والسلام و الصلاه علی نبینا ابوالقاسم محمد. «اللهم صلی علی علی بن موسی الرضا المرتضی الامام التقی النقی و حجتک علی من فوق الارض و من تحت الثری الصدیق الشهید، صلاه کثیره تامه زاکیه متواصله متواتره مترادفه کافضل ما صلیت علی احد من اولیائک» تقدیم به روح مقدس و مطهر ثامن الحجج ابالحسن، علی بن موسی الرضا صلواتی هدیه کنید.
اگرچه امام رئوف به همه زائرینش نظر رأفت و مهربانی دارند ولی علی القاعده به زائرانی که دهها سال چشم انتظار زیارت این بارگاه ملکوتی بودند، صدها و هزاران بار با دیدن تصاویر حرم نورانی امام رضا علیه السلام اشک ریختند، دلهایشان شکسته و به عنوان اولین زیارت به پابوس امام رضا علیه السلام مشرف می‌شوند، حتماً حضرت یک نظر و توجه ویژه‌ای به آنها دارد. در عین حال که برای من جداً یک سعادت و افتخار بزرگی است در جمع شما بزرگواران حضور پیدا کنند ولی یک التماس دعای ویژه هم به دلهای شکسته شما و اشک‌های ریزان شما و قلب‌های آماده شما دارند، مخصوصاً عرض کردم مهمانی که اولین بار با آن شوق و علاقه به پابوسی حضرت می‌رسد حتماً نگاه ویژه حضرت را جلب می‌کند به نیابت از همه آنهایی که دلشان می‌خواهد دلشان به پنجره فولاد امام رضا گره بخورد و از نزدیک زیارت کنند، به نیابت آنها سلام کنید، به نیابت از آنها زیارت کنید. به نیابت از آنهایی که در آن آرزو ماندند و از این دنیا رفتند.
در روایت بسیار نورانی از امام رضا علیه السلام هست که فرمود: «لَا یَتِمُ‏ عَقْلُ امْرِئٍ مُسْلِمٍ» (تحف‏العقول، ص۴۴۳) مسلمان خردش به کمال نمی‌رسد مگر اینکه ده ویژگی در او باشد، اولین ویژگی که امام رضا علیه السلام فرمودند، این است که «الْخَیْرُ مِنْهُ‏ مَأْمُولٌ» مسلمانی می‌تواند بگوید: عقل من کامل است، ما مسلمانی را می‌توانیم خردش را کامل بدانیم که این ده ویژگی در او باشد. اولینش اینکه دیگران به خیر او امیدوار باشند. اگر کسی به خیر شما امیدوار بود، به شما مراجعه کرد، کاری داشت. شما می‌توانستید خدمتی به او انجام بدهید، نا امیدش نکنید. در همین خراسان در مصادر قدیمی ما آمدهاست، در کتاب عیون الاخبار الرضا شیخ صدوق هست، این سالهای که حضرت در خراسان بودند، بارندگی کم شد. داستان باران و نماز باران امام رضا را زیاد شنیده‌اید. آقا علی بن موسی الرضا آمدند و نماز باران خواندند و دعا کردند. باران مفصلی آمد، فردا مرم برای تشکر از امام رضا خانه‌ی حضرت آمدند. امام رضا فرمود: آمدید از من تشکر کنید. آمدید شکر خدا را به جای آورید. «لَا تَشْکُرُونَ اللَّهَ تَعَالَى بِشَیْ‏ءٍ بَعْدَ الْإِیمَانِ بِاللَّهِ وَ بَعْدَ الِاعْتِرَافِ بِحُقُوقِ أَوْلِیَاءِ اللَّهِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ» (عیون الاخبار الرضا/ج۲/ص۱۶۹) بالاترین تشکر بعد از ایمان به خدا و اعتراف به حقوق اولیای خدا از این تشکری بالاتر نداریم «أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنْ مُعَاوَنَتِکُمْ لِإِخْوَانِکُمُ الْمُؤْمِنِینَ» اگر شکر خدا را می‌خواهید به جا آورید به برادران ایمانی‌تان کمک کنید. امام رضا نماز باران خوانده است. باران الهی نازل شده و مردم برای تشکر آمدند، فرمود: بالاترین تشکر این است که به برادران ایمانی‌تان خدمت کنید.
در همین خراسان مرحوم طبرسی(ره) در احتجاج می‌نویسد، در همین خراسان عده‌ای از راه دور زیارت امام رضا علیه السلام آمدند. حضرت آنها را نپذیرفت. مدتی معطل شدند. بعد از چند روزی حضرت آنها را پذیرفت، روز آخر به امام رضا پیام دادند: آبروی ما رفت. ما چند روز اینجا هستیم، شما اذن ملاقات به ما نمی‌دهید. ما داریم برمی‌گردیم. ولی به شهر خودمان هم نمی‌توانیم برگردیم. مردم شهر ما خبردار شوند که ما مشهد آمدیم و امام رضا ما را نپذیرفته است، به ما چه می‌گویند؟ دیگر به شهر خودمان هم برنمی‌گردیم و به شهر دیگری می‌رویم زندگی کنیم. ما چه جرمی مرتکب شدیم؟ علی بن موسی الرضا آنها را پذیرفت و فرمود: یکی از اشکالات شما این است «و تتهاونون بعظیم حقوق إخوانکم فی الله» فرمود: من خبر دارم. شما نسبت به حقوق برادران ایمانی‌تان سستی و کوتاهی می‌کنید. امام رضا علیه السلام نمی‌پذیرد زائری که از راه دور آمده است، چرا؟ چون در حق برادران ایمانی‌اش کوتاهی کرده است. مشکلات جامعه و گرفتاری عده‌ای از مؤمنین را دیده اما کوتاهی کرده و رسیدگی نکرده است.
داستانی را مرحوم ابن شهر آشوب در کتاب مناقب می‌نویسد. یکی از کتاب‌های قدیمی ماست و برای هفتصد سال پیش است. کسی خدمت امام رضا علیه السلام آمد. سالهایی که حضرت در مدینه بودند. گفت: من از حج برمی‌گردم. آمدم مدینه مشکلی برایم پیش آمده است. تمام پولی که همراه داشتم را گم کردم. دیگر پولی ندارم به شهر خودم برگردم. نیازمند نیستم فقط درمانده هستم و در راه ماندم. مبلغی به من کمک کنید، قول می‌دهم وقتی به شهرم رفتم از طرف شما آن مبلغ را صدقه بدهم. من مستحق صدقه نیستم، کمک کنید در راه مانده‌ام! روایت این است. امام رضا از جایشان بلند شدند. به اتاقشان رفتند و برگشتند. ولی دیگر در آن جمعی که این حاجی در راه مانده از امام رضا کمک می‌خواست، نیامدند. در را بستند و از بالای در یک کیسه‌ای که داخلش دویست دینار بود، فرمودند: این دویست دینار را بگیر. مشکلت را برطرف کن. لازم نیست برگشتی شهرت به نیابت از من صدقه بدهی. ولی تا قبل از اینکه من این در را باز کنم، و داخل این اتاق بیایم برو. نه من تو را ببینم و نه تو مرا ببینی! پول را گرفت و رفت. حضرت وارد شدند. اصحابی که محضر حضرت بودند، گفتند: چرا این کار را کردید؟ این ادب کمک به دیگران است. امام رضا فرمود: «مَخَافَهَ أَنْ‏ أَرَی ذُلَّ السُّؤالِ فِی وَجْهِهِ» نخواستم وقتی این پول را به او می‌دهم در چهره‌اش یک خجالتی ببینم. نگاه نکنم! «أَ مَا سَمِعْتَ حَدِیثَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) الْمُسْتَتِرُ بِالْحَسَنَهِ یَعْدِلُ سَبْعِینَ حَجَّهً» به اصحابش فرمود: پیامبر فرمودند کسی که کار خوبی انجام بدهد ولی بپوشاند، به کسی نگوید. علنی نکند،آبروداری کند، ثواب هفتاد حج خانه خدا و زیارت بیت الله الحرام را دارد.
مرحوم کلینی در کافی شریف نقل کردند،عده‌ای از شیعیان امام صادق علیه السلام محضر حضرت رسیدند. چقدر لطیف است. امام حجت خداست، تا جمع شیعیانشان را دیدند، فرمودند: «مرحبا،مرحبا» خوش آمدید! چهره‌هایی که به ما علاقه دارند، ما به شما علاقه داریم. «جعلکم الله معنا فی الدنیا و الآخره» خدا شما را در دنیا و آخرت با ما قرار بدهد. این دعای امام صادق علیه السلام است. کسی از میان علاقمندان و شیعیان امام صادق به حضرت گفت: من سؤالی دارم. «انی رجل موثر» من یک آدمی هستم که وضع مالی خوبی دارم، توانگر هستم. حضرت فرمود: خدا به زندگی و مال تو برکت بدهد. گفت: سؤالی دارم. افراد به من مراجعه می‌کنند که یک کمک مالی به ما بکن. من اهل کار خیر هستم و فصل زکات که می‌رسد از زکات مالم به نیازمندان می‌دهم اما گاهی قبل از رسیدن فصل زکات به من مراجعه می‌کنند. حضرت فرمودند: چه مانعی دارد؟ اگر وضعت خوب است چه مانعی دارد؟ تو به عنوان قرض بده. فصل زکاتت که رسید بابت زکات حساب کن. نیازی نیست از نظر فقهی به طرف بگوییم. الآن به او قرض بده، فصل زکات که رسید نیت کن بابت زکات. به او هم بگو: تو دیگر به من بدهکار نیستی. شاید هم این جمله حضرت است. فرمود: مگر نمی‌دانی «َالقَرضُ بِثَمانِیَه عَشَر» (کافی/ج۴/ص۱۰) قرض هجده ثواب دارد ولی صدقه ده ثواب دارد. تو به ثواب قرض می‌رسی. بعد حضرت این جمله نورانی را فرمود. فرمود: مواظب باش! نکند کسی به تو مراجعه کند و دست رد به سینه‌اش بزنی. دست رد به سینه نیازمند زدن نزد خدا بزرگ است. اگر می‌دانستی مؤمن نزد خدا چه جایگاهی دارد دست رد به سینه کسی نمی‌زدی. بعد فرمود: «مَنْ‏ أَدْخَلَ‏ عَلَی‏ مُومِنٍ‏ سُرُوراً فقد أدخل علی رسول الله» کسی یک مؤمنی را خوشحال کند، پیامبر را خوشحال کرده است.
کسی طواف بیت الله الحرام می‌کرد، مرحوم شیخ بهایی این حدیث را نقل کردند. وارد حرم که می‌شویم، دیدید اول مردم سر قبر این عالم بزرگ شیخ بهایی می‌ایستند و فاتحه می‌خوانند. کتابی دارد می‌نویسد: کسی دور کعبه طواف می‌کرد، خدا را قسم می‌داد و می‌گفت: خدایا به حق این کعبه حاجت مرا برآورده کن. رسول خدا صدایش را شنید و فرمود: مؤمن این چطور دعا کردنی است؟ عرض کرد: یا رسول الله! خدا را به حق کعبه قسم دادم. فرمود: چرا به حق کعبه قسم می‌دهی؟ به حق بالاتر از کعبه قسم بده. عرض کرد: از کعبه بالاتر چیست؟ فرمود: مؤمن است. خودت یک مؤمن هستی. بگو: الهی بحقی علیک! خدایا به حقی که من مؤمن دارم. خدا را به حق مؤمنین قسم بده. مؤمن از کعبه بالاتر است.
در یک روایت دیگری شیخ طوسی در أمالی نقل می‌کنند. اصحاب خدمت امام صادق بودند. حضرت زیاد نام سلمان را می‌بردند. کسی به امام صادق عرض کرد: «ما اکثر» چقدر زیاد نام سلمان را می‌برید؟ مگر سلمان چه ویژگی دارد؟ حضرت فرمود: دو سه ویژگی دارد. یکی «حبه للفقراء» سلمان فقرا را دوست داشت. در نهج‌البلاغه علی علیه السلام ، حکمت ۳۰۴ حضرت فرمود: «إِنَ‏ الْمِسْکِینَ‏ رَسُولُ اللَّهِ» (نهج‏البلاغه، حکمت ۳۰۴) نیازمندی که به شما مراجعه می‌کند فرستاده‌ی خداست. «فمن منعه منع الله و من اعطاه اعطی الله» اگر کسی این فرستاده خدا را رد کند، خدا را رد کرده است. اگر کسی کمک کند به خدا کمک کرده است. شما تعبیرات قرآنی را ببینید. «مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ‏ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً» نمی‌گوید: به این آقا قرض دادی، می‌گوید: به خدا قرض دادی. مسکین هم همین است. می‌فرماید: فرستاده‌ی خداست. اگر به او کمک کردی به خدا کمک کردی. مگر خدا نیازمند کمک‌های ماست؟ باز امیرالمؤمنین در نهج‌البلاغه جواب دادند و فرمودند: «له‏ خزائن‏ السماوات و الارض‏» همه خزائن آسمان و زمین برای خداست ولی به شما گفته کمک کنید، چرا؟ «انما اراد ان یبلوکم‏» می‌خواهد شما را امتحان کند. آزمون شماست و الا خدا نیازمند نیست. خدا می‌تواند خدایی که همه عالم خزائن اوست، خودش از خزائن غیبش، از خزینه غیبش همه را بی‌نیاز کند ولی دنیا دار ابتلاء و دار امتحان است.
باز امیرالمؤمنین در نهج‌البلاغه حکمت ۴۲۵ نقل می‌کند. این یک هشدار است. عزیزانی که دستتان می‌رسد، توانگری و توانایی مالی دارید، می‌توانید به فریاد کسی برسید و می‌توانید دلی را شاد کنید و قلبی را به پنجره فولاد امام رضا گره بزنید. می‌توانید کسی که آرزو دارد یکبار حرم نورانی امام رضا را ببیند، مشهدی کنید. می‌توانید کسی را که آرزو دارد در عمرش یکبار قبر شش گوشه سیدالشهداء را ببیند، کربلایی کنید. می‌توانید مشکلات جامعه را برطرف کنید. حضرت علی فرمود: «إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً یَخْتَصُّهُمْ بِالنِّعَمِ» خدا بندگی دارد، نعمت‌ها را به آنها داده است. «لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ، فَیُقِرُّهَافِی أَیْدِیهِمْ مَا بَذَلُوهَا» تا وقتی که دست دهنده دارند خدا به آنها می‌دهد، «فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ، ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَیْرِهِمْ» اگر در راه خدا خرج نکردند، خدا نعمت را از اینها می‌گیرد. اگر ثروتی داری، اگر قدرتی داری، اگر آبرویی داری، اگر موقعیتی داری، و از آن ثروت و قدرت و آبرویت برای گره گشایی دیگران استفاده کردی، خدا این نعمت را در اختیارت نگه می‌دارد اگر نه، امیرالمؤمنین در حکمت ۴۲۵ فرمود: اگر حاضر نشدی از آبرو و قدرت و ثروتت گره گشایی کنی، خدا از تو می‌گیرد به کسی می‌دهد که این کار را انجام دهد. قدرت امانت است، ثروت امانت است. آبرو امانت است. پستی داری، مقام و جایگاهی داری، اینها امانت است. مخصوصاً کسانی که مسئولیتی دارند خیلی مواظب باشند.
این حدیث را شهید ثانی کتابی به نام «کشف الریبه» دارند. آنجا نقل کردند. خدا رحمت کند مرحوم آیت الله احمدی میانجی در مکاتیب الائمه این نامه را نقل کردند. کسی استاندار اهواز شده بود. فرماندارها، بخشدارها، مسئولین، رؤسا، آقایی که امضای شما امروز می‌تواند گره‌ای را باز کند. آقایی که یک تلفن شما،تلاش ما، قدم و پیگیری شما می‌تواند مشکل از کسی برطرف کند. استاندار اهواز به امام صادق علیه السلام در مدینه نامه نوشت. «انّی بلیت بولایه الاهواز» من مبتلا شدم، من استاندار اهواز شدم. این یک آزمون و ابتلاست. پست‌ها در نگاه دینی به تعبیر امیرالمؤمنین در نهج‌البلاغه، فرمود: «لَیْسَ لَکَ بِطُعْمَه» اینها طعمه نیست. این نیست که فقط خودت و زندگی خودت و اطرافیانت را آباد کنی. این امانت در گردن توست. به امام صادق گفت: من مبتلا شدم، یک امتحان سنگین است. استاندار اهواز شدم. امام صادق در جوابش فرمودند: من از اینکه تو این مسئولیت را گرفتی از یک جهت خوشحال شدم و از یک جهت ناراحت شدم. مسئولین و هرکسی در هرجایی میزی در اختیار شما هست! امام صادق فرمود: خوشحال شدم و ناراحت شدم! خوشحال شدم بلکه با این پستی که داری، غم و غصه کسی را برطرف کنی و به دست تو گره‌ای باز شود. اما ناراحت شدم کمترین نگرانی که من دارم این است که نکند یک شیعه و مسلمانی به تو مراجعه کند و به جای اینکه مشکل او را برطرف کنی، سر او داد بزنی و فریاد بزنی. اگر چنین کردی، بوی بهشت به مشام تو نمی‌رسد.
الآن نزدیک یک ماه از حادثه زلزله کرمانشاه گذشت. در تیتر بعضی روزنامه‌ها دیدم که جمع قابل توجهی از آسیب دیدگان هنوز در چادر زندگی می‌کنند. در سرمای سخت مناطق غربی کشور، شما در خانه‌هایتان چه می‌کنید، مسئولین، استاندارها، رؤسا در خانه‌هایتان چه می‌کنید؟ بخاری روشن و درها را بستید، مواظب بچه‌ها و خانواده هستید. در چادر می‌شود زندگی کرد؟ باید بیش از اینها به فکرشان باشیم. آقایان مسئولین با زن و فرزندشان یک شب در این چادرها بروند ببینند می‌شود در چادر زندگی کرد؟ مردم کمک کنند. آنهایی که خانه خالی دارند کمک کنند.
در کافی مرحوم کلینی(ره) هست. کسی خدمت امام صادق علیه السلام آمد. در حرم امام رضا هستیم، کمی مراقب باشیم. امام رضا به فرزندشان امام جواد نامه نوشتند، سالهایی که در خراسان بودند، به امام جواد نامه نوشتند: عزیزم، پسرم، جوادم! «اسئلکَ بحقی علیک» تو را به حقی که من امام رضا بر تو دارم، وقتی از خانه بیرون می‌آیی از مسیری بیا که گرفتارها و نیازمندان تو را ببینند. پول همراهت باشد و به فقرا رسیدگی کن. دلم می‌خواهد خدا تو را بالا ببرد. عزت و عظمت تو در این است که به گرفتارها رسیدگی کنی. خدمت امام صادق علیه السلام آمد و گفت: من به کسی بدهکار هستم. از او بخواهید به من یک مهلتی بدهد. الآن دستم بسته است. به من تخفیف بدهد و بعد از مدتی پولش را می‌دهم. هزار دینار از من طلب دارد. امام صادق دنبال طلبکار فرستادند و آمد. فرمود: تو از اوضاع فلانی خبر داری، به ما مراجعه کرده و ما را واسطه قرار داده است. این پولی که به تو بدهکار است، هزینه خوشگذرانی نکرده است. عیاشی نکرده است. این هم از یک عده دیگر طلب دارد. خسارتی به او رسیده، به او مهلت بده. به امام صادق عرض کرد: منظور شما این است که اگر من به او مهلتی بدهم، خداوند از حسنات او و از کارهای خیر او برمی‌دارد و به من می‌دهد. امام صادق فرمود: نه! من کی این حرف را زدم؟ خدا کرمش بیش از این حرف‌هاست. این بنده خدا در روزهای گرم تابستان، روزه گرفته و عبادت کرده است. فقط تقاضا کرده بود مهلت بده. به امام صادق عرض کرد: آقا، از خیر هزار دینار گذشتم. حلالش کردم!
می‌شود ما هم که اینجا هستیم و از سیره امام رضا و سخن امام رضا و سخن امام صادق می‌شنویم    ، اگر کسی به ما بدهکار است، ما از کسی طلب داریم، زنگ بزنیم و بگوییم: گذشتیم. اگر نمی‌گذریم حداقل مهلتی بدهیم، فرصتی بدهیم. این تعبیر قرآن است که ما باور داریم. «مَثَلُ الَّذِینَ یُنْفِقُونَ‏ أَمْوالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ» (بقره/۲۶۱) یک درهم در راه خدا انفاق کنی، هفتصد درهم و باز هم بیشتر، «یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِیم‏» اگر انفاق هم نکنی و قرض بدهی. این تأثیر حرم امام رضا و تأثیر کلام امام رضاست. جان عالم به فدایت ابالحسن،علی بن موسی الرضا! خودتان فرمودید به مردم کلمات ما را بگویید. اگر مردم بشنوند و زیبایی‌های کلام ما را بدانند، شما از ما بگویید. این تأثیر کلام امام رضاست. یکوقتی من در برنامه این حدیث را خواندم که کسی خدمت حضرت آمد، گفت: «قرضٌ الی میسَره» قرضی به من بدهید، هروقت دستم باز شد به شما پس می‌دهم. حضرت فرمود: کی پول مرا پس می‌دهی؟ «الی تجاره، الی غله» تجارتی داری، پولی بدست تو می‌آید؟ عرض کرد: نه! الی غله تدرک» کشاورزی داری که به ثمر برسد؟ فرمود: والله نه! امام فرمود: ملکی داری که بفروشی و پول مرا بدهی؟ گفت: نه! حضرت فرمود: تو نمی‌توانی پول مرا بدهی. چرا می‌گویی: قرض بده؟ تو نه تجارتی داری که قرضت را بدهی نه کشاورزی و ملکی داری. تو از آنهایی هستی که خدا در مال من حق تو را قرار داده است. «فِی أَمْوالِهِمْ‏ حَقٌ‏ مَعْلُوم‏، لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُوم‏» (معارج/۲۴ و۲۵) فرمود: حق تو پیش من است. چرا قرض بدهم؟ بیا حقت را بگیر و ببر. بلا عوض باید به تو بدهم.
عزیزان من بچه‌های خردسال ما وقتی قرآن را یاد می‌گیرند جزء اولین سوره‌هایی که یاد می‌گیرند، سوره مبارکه ماعون است. «أَ رَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ‏ بِالدِّین‏، فَذلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ، وَ لا یَحُضُّ عَلى‏ طَعامِ الْمِسْکِینِ، فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ» (ماعون/۱-۴) تفسیر این آیه را ببینید. انسانی که قیامت را تکذیب می‌کند، یتیم را از خودش می‌راند. با مساکین کاری ندارد. مرحوم علامه طباطبایی ذیل این سوره مبارکه در تفسیر می‌نویسد، «فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ، الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ، الَّذِینَ هُمْ یُراؤُنَ، وَ یَمْنَعُونَ الْماعُون‏» امام صادق در تفسیر این آیه فرمود: یعنی همسایه‌ و برادر دینی‌اش به او مراجعه می‌کند و کمک او نمی‌کند. مرحوم علامه ذیل این آیه فرمود: «فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ» یعنی چه؟ اگر خدا را قبول ندارد، دیگر نماز چیست؟ گاهی ما نمازخوان‌ها، نماز می‌خوانیم اما چه نمازی؟ این مکذب عملی است ولو به زبان «لا اله الا الله» بگوید. عملاً دارد دین را تکذیب می‌کند. عملاً خدا را قبول ندارد. به تعبیر علامه طباطبایی منافق است. اگر کسی «یَدُعُّ الْیَتِیمَ، وَ لا یَحُضُّ عَلى‏ طَعامِ الْمِسْکِینِ» باشد، اگر با یتیم و مسکین کار نداشته باشم، اگر «یمنعون الماعون» گرفتارها به من مراجعه کنند، دست رد به سینه آنها می‌زنم، اگر نماز را گاهی می‌خوانم و گاهی نمی‌خوانم، این «یُکَذِّبُ‏ بِالدِّین» است. عملاً دین را تکذیب می‌کند. چه مسلمانی است که با مسکین و یتیم و گرفتاری گرفتارها کاری ندارد. نمازش مرتب نیست. «أَ رَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ‏ بِالدِّین»
امام صادق علیه السلام در حدیث دیگری فرمود. در ثواب الاعمال شیخ صدوق است. کسی به کسی قرض داد با او کنار بیاید. امروزه در این اوضاع اقتصادی، به کسی قرض دادی، زمانش رسیده است، با او مدارا کنی. یا ما این روایت‌ها را باور داریم، خیلی باید وضع جامعه ما بهتر از این باشد. یا خدای نکرده ایمان‌ها ضعیف شده است. کسی به کسی قرض بدهد و با او کنار بیاید، به او مهلت بدهد، به او خطاب می‌شود: چه ثوابی از این بالاتر؟ حجاج بیت الله الحرام آن همه زحمت می‌کشند برای اینکه عصر روز عرفه خدا به آنها خطاب کند حاجی از نو شروع کن. گذشته‌ات را بخشیدم. می‌شود اینجا ما به برکت حرم حضرت رضا و نگاه به گنبد نورانی حضرت و حضور در اینجا بگوییم: ما هم از شما طلبی داشتیم. به احترام امام رضا کاری ندارم. می‌خواهم تمام گناهان من بخشیده شود. با تو کنار آمدم. چقدر من خوشحال شدم.
با یک حدیث امام رضا و یک نگاه به حرم امام رضا چقدر انسان‌ها دنبال کارهای خیر هستند. انشاءالله برسیم روزی که در کشورمان نشنویم و نبینیم نسبت به زیارت اولی‌ها عرض می‌کنم، هنوز بسیاری از عزیزان ما هستند که به حرم امام رضا نرفتند. خدایا به حق محمد و آل محمد به همه ما توفیق آشنایی با معارف اهل‌بیت و عمل به آن را عنایت بفرما. از همه عزیزانی که این برنامه را برگزار کردند تشکر می‌کنم. از برنامه سمت خدا، عزیزان در آستان قدس رضوی، تبلیغات آستان قدس رضوی، همه قسمت‌ها تشکر می‌کنم. «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى الْإِمَامِ التَّقِیِّ النَّقِیِ‏ وَ حُجَّتِکَ عَلَى مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى الصِّدِّیقِ الشَّهِیدِ صَلاَهً کَثِیرَهً تَامَّهً زَاکِیَهً مُتَوَاصِلَهً مُتَوَاتِرَهً مُتَرَادِفَهً کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیَائِکَ‏»
شریعتی: مثل همیشه زیبا و شیوا سخن گفتند. دلتنگ حضور ایشان در برنامه هستیم. انشاءالله باز هم بتوانیم به صورت مستمر از حضور ایشان در برنامه استفاده کنیم. امروز صفحه ۱۶۸ قرآن کریم، آیات ۱۴۴ تا ۱۴۹ سوره مبارکه اعراف در برنامه سمت خدا تلاوت می‌شود.
«قالَ‏ یا مُوسى‏ إِنِّی اصْطَفَیْتُکَ عَلَى النَّاسِ بِرِسالاتِی وَ بِکَلامِی فَخُذْ ما آتَیْتُکَ وَ کُنْ مِنَ الشَّاکِرِینَ «۱۴۴» وَ کَتَبْنا لَهُ فِی الْأَلْواحِ مِنْ کُلِّ شَیْ‏ءٍ مَوْعِظَهً وَ تَفْصِیلًا لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ فَخُذْها بِقُوَّهٍ وَ أْمُرْ قَوْمَکَ یَأْخُذُوا بِأَحْسَنِها سَأُرِیکُمْ دارَ الْفاسِقِینَ «۱۴۵» سَأَصْرِفُ عَنْ آیاتِیَ الَّذِینَ یَتَکَبَّرُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَ إِنْ یَرَوْا کُلَّ آیَهٍ لا یُؤْمِنُوا بِها وَ إِنْ یَرَوْا سَبِیلَ الرُّشْدِ لا یَتَّخِذُوهُ سَبِیلًا وَ إِنْ یَرَوْا سَبِیلَ الغَیِّ یَتَّخِذُوهُ سَبِیلًا ذلِکَ بِأَنَّهُمْ کَذَّبُوا بِآیاتِنا وَ کانُوا عَنْها غافِلِینَ «۱۴۶» وَ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا وَ لِقاءِ الْآخِرَهِ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ هَلْ یُجْزَوْنَ إِلَّا ما کانُوا یَعْمَلُونَ «۱۴۷» وَ اتَّخَذَ قَوْمُ مُوسى‏ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ حُلِیِّهِمْ عِجْلًا جَسَداً لَهُ خُوارٌ أَ لَمْ یَرَوْا أَنَّهُ لا یُکَلِّمُهُمْ وَ لا یَهْدِیهِمْ سَبِیلًا اتَّخَذُوهُ وَ کانُوا ظالِمِینَ «۱۴۸» وَ لَمَّا سُقِطَ فِی أَیْدِیهِمْ وَ رَأَوْا أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّوا قالُوا لَئِنْ لَمْ یَرْحَمْنا رَبُّنا وَ یَغْفِرْ لَنا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِینَ «۱۴۹»
ترجمه: (خداوند) فرمود: اى موسى! من تو را بر مردم با پیام‏هایم و سخنم برگزیده‏ام، پس آنچه (از الواح و تورات) به تو دادم بگیر و از سپاسگزاران باش. و در الواح (تورات) براى موسى، در هر موردى پندى و براى هر چیز تفصیلى نوشتیم. (اى موسى!) آنها را با قوّت بگیر و به قوم خود فرمان بده که بهترین آنها (مثلًا از میان عفو و قصاص، عفو) را بگیرند. به زودى جایگاه فاسقان را به شما نشان مى‏دهم. به زودى کسانى را که بناحقّ در زمین تکبّر مى‏ورزند، از (ایمان به) آیات خود منصرف مى‏سازم، (به گونه‏اى که) اگر هر نشانه‏اى (از قدرت ما را) ببینند، ایمان نمى‏آورند و اگر راه رشد را ببینند، آن را برنمى‏گزینند و اگر راه انحراف را ببینند، آن را راه خود گیرند. این بدان جهت است که آنان آیات ما را تکذیب کردند و همواره از آنها غافل بودند. و کسانى که آیات ما و دیدار قیامت را تکذیب کردند، اعمالشان نابود است، آیا جز آنچه عمل مى‏کردند، مجازات خواهند شد؟ و قوم موسى پس از (رفتن) او (به کوه طور) از زیورهاى خود مجسّمه‏ى گوساله‏اى (ساختند و به پرستش) گرفتند که صداى گاو داشت، آیا ندیدند که آن (گوساله) با آنان سخن نمى‏گوید و به راهى هدایتشان نمى‏کند؟ آن را (به پرستش) گرفتند در حالى که ستمکار بودند. و چون (ارزش گوساله‏پرستى) در نزدشان سقوط کرد (و پشیمان شدند) و دیدند که قطعاً گمراه شده‏اند، گفتند: البتّه اگر پروردگارمان به ما رحم‏نکند و ما را نبخشاید، ما از زیانکاران خواهیم بود.
شریعتی: بهترین‌ها را برای شما آرزو می‌کنم.

                                                                                                         برای مشاهده صوت سخنرانی اینجا کلیک کنید

بازدیدها: 4238