پورت‌سودان، که زمانی پناهگاه امن نیروهای مسلح سودان (SAF) بود، حالا زیر حملات پهپادی نیروهای پشتیبانی سریع (RSF) قرار دارد. این حملات زیرساخت‌های حیاتی را هدف گرفته و بحران سوخت و آب را تشدید کرده‌اند. کارشناسان معتقدند RSF با عبور از نبردهای زمینی به جنگ پهپادی، به دنبال تضعیف حاکمیت SAF است.

در این میان، اتهاماتی جدی متوجه امارات شده که گفته می‌شود از RSF حمایت تسلیحاتی کرده. و مسیرهای هوایی مخفی به چاد را در پیش گرفته است. اگرچه امارات این اتهامات را رد می‌کند. و بر کمک‌های بشردوستانه‌اش تأکید دارد. شواهدی از نقش آن در ارسال تسلیحات از جمله سلاح‌های چینی و بلغارستانی وجود دارد.

ریشه اقتصادی این جنگ نیز در طلای سودان نهفته است. منبعی کلیدی برای هر دو طرف. گزارش‌ها نشان می‌دهد که بخش عمده طلای صادراتی سودان، از مناطق تحت کنترل SAF، به امارات فرستاده می‌شود. با وجود تنش‌ها، امارات همچنان شریک اصلی مالی دولت پورت‌سودان باقی مانده، چراکه تحریم‌های آمریکا و نبودجایگزین، راه را برای قطع روابط اقتصادی بسته است.

در سطح دیپلماتیک، تلاش‌ها برای آتش‌بس به‌دلیل رقابت‌های منطقه‌ای میان مصر، عربستان و امارات به نتیجه نرسیده‌اند. در چنین شرایطی، تحلیل‌گران بر بازسازی نهادهای مدنی و انتقال قدرت به غیرنظامیان تأکید دارند.  اما تا زمانی که منافع مالی و پشتیبانی خارجی در کار باشد. چشم‌انداز صلح واقعی دور از دسترس خواهد بود.